Ο κοινός νους πιστεύει πως όταν δύο κράτη διέρχονται μια περίοδο νηνεμίας, τότε καλόν είναι να αποφεύγονται οι κινήσεις που προκαλούν τη μια πλευρά. Έτσι, θα περίμενα, έστω την τελευταία στιγμή, ο Ταγίπ Ερντογάν να επέτρεπε να τελεστεί Θεία λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, όπως έγινε πέρσι. Δεν το έπραξε. Προηγουμένως είχαμε τα γεγονότα της Κάσου και το μνημόσυνο του Χανίγια στην Αγία Σοφία.
Δυστυχώς, εν μέσω ήρεμων υδάτων, πληροφορηθήκαμε ότι οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις παρατάσσουν δύο καινούργιες ταξιαρχίες πεζοναυτών στο Τσανάκαλε, απέναντι από τη Ρόδο, ενώ στο Νταλαμάν στήνουν τη 16η κύρια διοίκηση της πολεμικής αεροπορίας.
Δηλαδή αναβαθμίζουν τη στρατιωτική τους παρουσία στο νοτιοανατολικό Αιγαίο, στα όρια του ελληνοαιγυπτιακού συμφώνου για την ΑΟΖ. Διαβάζω δε, ότι στις 13 Αυγούστου, ενώ καιγόταν η Αττική, εμφανίστηκε στο FIR Αθηνών ένα νέου τύπου UAV, το Aksungur, το οποίο έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από το παραδοσιακό Bayraktar.
Το ερώτημα που τίθεται είναι μήπως τελικά υπάρχει μια ριζική διαφορά στο πώς εννοούμε εμείς τα ήρεμα νερά και πώς η Τουρκία;
Θα ήμασταν αφελείς αν πιστεύαμε πως οι τουρκικές ελίτ, ισλαμικές και κεμαλικές, έχουν παραιτηθεί από τις στρατηγικές επιδιώξεις τους σε βάρος της πατρίδας μας. Είναι ιστορικές επιδιώξεις οι οποίες έχουν ενσωματωθεί πλέον στις καταστατικές αρχές του τουρκικού κράτους και ως εκ τούτου δεν αναθεωρούνται, δεν τροποποιούνται, δεν αλλάζουν. Εθνικός στόχος της Τουρκίας είναι η αναθεώρηση των Συνθηκών Λωζάνης, Παρισίων και του Λονδίνου, για την Κυπριακή Δημοκρατία.
Αυτά λίγο-πολύ είναι γνωστά σε όλους, ακόμα και σε αυτούς που υποστηρίζουν ότι μπορεί να βρεθεί μια λύση εφ΄όλης της ύλης με τους γείτονές μας.
Πραγματικά, δημιουργεί απορίες γιατί τώρα αναβαθμίζεται η παρουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και μάλιστα με δυνάμεις επιθετικές, όπως οι ταξιαρχίες πεζοναυτών και η ανάπτυξη νέου τύπου αποβατικών σκαφών. Δε χρειάζεται πολύ μυαλό για να αντιληφθεί κάποιος ότι στόχος όλων αυτών των δυνάμεων είναι τα ελληνικά νησιά. Μια ματιά να ρίξει στον χάρτη αρκεί!
Δε θα μπω στον πειρασμό να θέσω το ερώτημα «κι εμείς τι κάνουμε;». Υποθέτω πως παρακολουθούμε την κατάσταση και επίσης υποθέτω ότι λαμβάνουμε τα μέτρα μας. Πάντως, τέτοια συσσώρευση επιθετικών δυνάμεων μόνον καλό δεν προοιωνίζεται.
Μοιραία σκέφτομαι: δηλαδή αν τα νερά δεν ήταν ήρεμα τι άλλο θα συνέβαινε; Πολλά, θα μου πει ο αναγνώστης. Πρώτα-πρώτα θα υπήρχαν αυξημένες μεταναστευτικές ροές από τα μικρασιατικά παράλια. Δεύτερον, δε θα βλέπαμε αυτό το κύμα Τούρκων τουριστών που επισκέπτονται την πατρίδα μας. Και επί πλέον δεν έχουμε τις γνωστές υπερπτήσεις και τις αερομαχίες πάνω από το Αιγαίο. Θετικά όλα αυτά, αλλά συνοδεύονται από ένα μεγάλο «αλλά»…
Ποιο είναι αυτό; Το έγραψα και παραπάνω. Η Τουρκία ως μια αναθεωρητική, επεκτατική και επιθετική δύναμη δε θα παραιτηθεί ποτέ από τον στρατηγικό της στόχο. Μέσω της αναθεώρησης των συνθηκών, τη φινλανδοποίηση της πατρίδας μας.
