Οι Έλληνες σήμερα προσέρχονται στις κάλπες που πιθανότατα θα διατηρήσουν την πολιτική αβεβαιότητα τουλάχιστον μέχρι τις αρχές Ιουλίου, ενώ η Τουρκία μετρά πλέον αντίστροφα μέχρις ότου σε μια εβδομάδα δώσει όπως όλα δείχνουν μια θριαμβευτική νίκη στον Ταγίπ Ερντογάν, στην αφετηρία της τρίτης δεκαετίας διακυβέρνησης της χώρας.
Ο τρόπος με τον οποίο ο Τούρκος ηγέτης διεκδικεί, με τις πιθανότητες να είναι με το μέρος του, μια ακόμη θητεία τον αναδεικνύει σε έναν πραγματικό μετρ της πολιτικής τακτικής και των εκλογικών μαχών.
Μια ακόμη νίκη στην συμπλήρωση των 100 ετών από την ίδρυση του τουρκικού κράτους απαλλάσσει τον Ταγίπ Ερντογαν από τα δεσμά του παρελθόντος και οδηγεί την χώρα του στον «Αιώνα Ερντογάν».
Ο πειρασμός όχι μόνο εμπέδωσης της πολιτικής κυριαρχίας του και ασφυκτικής συμπίεσης των πολιτικών αντιπάλων του είναι μεγάλος, όμως ακόμη μεγαλύτερη θα είναι η πρόκληση ώστε εκτός από επιτεύγματα στην πολεμική βιομηχανία, στις υποδομές, στην ανακάλυψη κοιτασμάτων φυσικού αερίου, στην ενίσχυση της παραγωγικής βάσης της χώρας να έχει να επιδείξει κάτι ακόμη σημαντικότερο: την ενίσχυση της επιρροής της Τουρκίας στο διεθνές περιβάλλον και στην εδαφική επέκταση για πρώτη φορά μετά την προσάρτηση της Αλεξανδρέττας το 1939.
Η Συρία και το Ιράκ παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έχει δημιουργήσει προγεφυρώματα με πρόσχημα τον αγώνα εναντίον της τρομοκρατίας δεν προσφέρονται για υλοποίηση αυτού του μεγαλοϊδεατικού οράματος του «Εθνικού Όρκου»( Misak-ı Millî ), καθώς οι αντιδράσεις και των μεγάλων δυνάμεων και περιφερειακών δυνάμεων δεν θα επέτρεπαν την αλλαγή του στάτους κβο στη Μ.Ανατολή που θα άνοιγε τον ασκό του Αιόλου.
Η Γαλάζια Πατρίδα ήρθε να ικανοποιήσει ακριβώς αυτή την ιστορική φιλοδοξία του Τ.Ερντογάν καθώς η επέκταση σε θαλάσσιο χώρο ζωτικής σημασίας για την Τουρκία αποτελεί εκ των πραγμάτων μια ιστορική εδαφική επέκταση, διορθώνοντας μάλιστα όπως πιστεύουν ευρέως στη ΄Αγκυρα τα λάθη του Κεμάλ και του Ινονού, που «εγκατέλειψαν» κρίσιμης σημασίας νησιά και θαλάσσιες περιοχές στην Ελλάδα.
Ο ναύαρχος ε.α. Σ.Γιαιτζί εκ των εμπνευστών και θεωρητικών της «Γαλάζιας Πατρίδας» δεν φιλοξενήθηκε τυχαία την περασμένη εβδομάδα στο κρατικό πρακτορείο Anadolu προκειμένου να ισχυρισθεί πως η Ελλάδα προκαλεί τα προβλήματα με διεκδικήσεις εις βάρος της Τουρκίας, επιδιώκοντας να αναβιώσει μια …«Βυζαντινή Αυτοκρατορία». Και είναι μάλιστα ιδιαίτερα αποκαλυπτικός όταν δηλώνει ότι πλέον η «Γαλάζια Πατρίδας» αποτελεί την επέκταση του «Εθνικού Όρκου» στη Θάλασσα…
Το γεγονός ότι λίγες ημέρες πριν την επανεκλογή του Ερντογάν και πριν από τις ελληνικές εκλογές το κρατικό Αναντολού επιλέγει να προβάλει τις θέσεις αυτές του ναυάρχου Γιαϊτσί (ο οποίος υποχρεώθηκε σε αποστράτευση επι Ερντογάν και συχνά ασκεί κριτική στην κυβέρνηση για «ηπιότητα» θέσεων έναντι της Ελλάδας), είναι σαφές μήνυμα και προς την Ελληνική πλευρά και όσους πάντως έχουν έστω και τις ελάχιστες ψευδαισθήσεις για ποιον Ερντογάν θα βρούμε μπροστά μας.
Έχοντας πλέον σαφές υπόβαθρο σε μια μεγάλη μάζα ψηφοφόρων που εμφορούνται από εθνικιστικές αντιλήψεις αλλά και συντηρητικούς σουνίτες ψηφοφόρους, ο Τ. Ερντογάν δεν έχει κανέναν λόγο να αλλάξει ρότα. Αντιθέτως, η ίδια η ανάγκη για εμπέδωση της πολιτικής κυριαρχίας του στο μέλλον και πέραν ακόμη αυτής της θητείας επιβάλει τη διατήρηση και ενίσχυση της συντηρητικής και εθνικιστικής πορείας.
Έχει αναλυθεί εξαντλητικά το δύσκολο έργο που θα έχει η Ελλάδα προκειμένου να διαχειριστεί έναν αλαζόνα και με αίσθηση προσωπικού μεγαλείου Τούρκο πρόεδρο, ο οποίος επίσης γνωρίζει ότι η πολυπόθητη επέκταση της χώρας μπορεί να γίνει κυρίως προς Δυτικά και Νότια…
Ορθώς επισημαίνεται ότι πολλά θα κριθούν από τον αναπροσανατολισμό της Τουρκίας σε σχέση με τη Δύση. Όμως είναι επίσης σαφές ότι μια νέα νίκη του Ερντογάν θα τον οδηγήσει σε μια διαπραγμάτευση με τη Δύση που θα αισθάνεται ότι είναι σε θέση ισχύος.
Αχίλλειος πτέρνα φυσικά είναι η οικονομία, όπου μπορεί να ασκηθεί πίεση κυρίως από την Ουάσιγκτον. Όμως είναι επίσης σαφές ότι Βρυξέλλες, Βερολίνο και Ουάσιγκτον θα πρέπει να επανεξετάσουν την τακτική τους καθώς η άσκηση υπερβολικής πίεσης μπορεί να οδηγήσει στο απευκταίο για αυτούς ενδεχόμενο της πλήρους αποδέσμευσης από τη Δύση και διατήρησης μόνο των οικονομικών εμπορικών δεσμών και την τύποις πλήρη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ.
Το ότι πλέον η ειδική σχέση με την Ρωσία του κ. Πούτιν αποτελεί στρατηγική επιλογή για τη Άγκυρα είναι ένα ακόμη στοιχείο που δυσκολεύει τις επιλογές της Δύσης. Η στρατηγικού χαρακτήρα επένδυση στην αμυντική Βιομηχανία εξυπηρετεί αυτή την πολιτική του απογαλακτισμού από τη Δύση και διαμόρφωσης έτσι και εντελώς αυτόνομης εξωτερικής πολιτικής.
Εξάλλου για τον Ερντογάν η δηκτική απάντηση στον Αμερικανό πρόεδρο Τ. Μπάιντεν ότι «οι δικτάτορες δεν εκλέγονται με δεύτερο γύρο εκλογών» είναι αποκαλυπτική του πως αντιλαμβάνεται τη Δημοκρατία και πως υπερασπίζεται το αντιδημοκρατικό αυταρχικό καθεστώς που έκτισε, το οποίο απλώς μέσα σε ένα ζοφερό και καταπιεστικό για τους αντιπάλους του κλίμα επιτρέπει μια «καθαρή» εκλογική διαδικασία εφόσον η νίκη του Ηγέτη είναι εξασφαλισμένη…
Όπως όλα δείχνουν, η νέα θητεία Ερντογάν δημιουργεί ένα νέο σοβαρό Ανατολικό Ζήτημα, που δε θα αφορά βεβαίως τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αλλά το πως θα τιθασευτεί μια χώρα 80 εκατομμυρίων ανθρώπων στο σταυροδρόμι της Ανατολής και της Δύσης με εθνική ιδεολογία τον αναθεωρητισμό… Και αυτό το ερώτημα δεν αφορά μόνο τις Μεγάλες Δυνάμεις αλλά πρωτίστως και την Ελλάδα.
