Του Νίκου Μελέτη
Μια ανάρτηση στο Facebook του Πατριαρχείου Αντιοχείας τάραξε συνειδήσεις και στην Αθήνα. Στην μαστιζόμενη από τον πόλεμο Συρία παραμένει ζωντανό ένα κομμάτι του Ελληνισμού που είχε άλλοτε ισχυρή παρουσία συνδεδεμένη άρρηκτα με την ελληνορθόδοξη παρουσία σε εαυτή την χώρα της Μέσης Ανατολής.
Το Πατριαρχείο Αντιοχείας γνωστοποίησε την εκδήλωση που έγινε στην Δαμασκό για να τιμηθεί η ημέρα του «ΟΧΙ» και η συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της ελληνικής κοινότητας στην Δαμασκό.
Η εκδήλωση έγινε παρουσία του Πατριάρχη Αντιοχείας και πάσης Ανατολής Ιωάννη, αλλά και της υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Ρίμα αλ Καντίρι, της ομογενούς βουλευτή Αμίρα Στεφάνου και των προξένων Γιώργου Κατίνη, Αγιούμπ Χανά και Χάζεμ Ντανιέλ, και παντελή απουσία εκπροσώπων της Ελληνικής Πολιτείας.
Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα μετά τη δοξολογία στην ελληνορθόδοξη μητρόπολη της πρωτεύουσας της Συρίας, ο Πατριάρχης Ιωάννης τόνισε τις ισχυρές και ιστορικές σχέσεις που συνδέουν τη Συρία και την Ελλάδα από την μία, και το Πατριαρχείο Αντιοχείας με τη Εκκλησία της Ελλάδος από την άλλη.
Και μόνο συγκίνηση φυσικά προκαλούν οι φωτογραφίες από την Δαμασκό με τα νέα παιδιά να κρατούν ντυμένα τις εθνικές στολές την ελληνική σημαία.
Οι ελληνορθόδοξοι στην Συρία πριν από τον πόλεμο υπολογίζονταν ότι είναι περισσότεροι από 500.000, οι οποίοι πρώτοι βρέθηκαν στο στόχαστρο των εμπλεκόμενων στον Εμφύλιο και κατόπιν υπέστησαν τους διωγμούς του ISIS και των άλλων ισλαμικών ομάδων.
Η εξαιρετική πρωτοβουλία του Νικου Κοτζιά με την ίδρυση του φόρουμ για τις Θρησκευτικές ελευθερίες στην Μέση Ανατολή, που είχε επικεντρωθεί και στον διωγμό των χριστιανών από τις εστίες που αναπτύχθηκε ο Χριστιανισμός στην Μέση Ανατολή, δεν είχε συνέχεια, ενώ η Αθήνα πριν ακόμη από τις εκλογές αντιμετωπίζει μάλλον αποστασιοποιημένα και την αντίστοιχη πρωτοβουλία του Στέιτ Ντιπαρτμεντ για την προστασία των χριστιανών της Μέσης Ανατολής.
Όμως το πιο σημαντικό είναι ότι η Αθήνα, ενώ Συρία και Λιβύη είναι δυο χώρες που υπήρχε έντονη ελληνική παρουσία (στην Λιβύη κυρίως επιχειρηματική) και παραδοσιακές σχέσεις, δεν έχει φροντίσει μέχρι σήμερα να αποκαταστήσει την διπλωματική εκπροσώπηση της Ελλάδας στις δυο αυτές χώρες που είναι εξαιρετικά σημαντικές για τον ρόλο που επιδιώκει να παίξει σε περιφερειακό επίπεδο η Ελλάδα αλλά και για το ζήτημα των προσφυγικών ροών, για την προστασία του ελληνορθόδοξου στοιχείου καθώς και για την συμμετοχή της χώρας μας στην μεταπολεμική ανοικοδόμηση τους. Ειδικά με την Λιβύη μάλιστα έχει εξαιρετική σημασία η ύπαρξη διπλωματικών σχέσεων, λόγω και των προσπαθειών της Τουρκίας να δημιουργήσει με την κυβέρνηση της Τρίπολης τετελεσμένα εις βάρος της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ειδικά στην Συρία ισχύει ακόμη η διαπίστευση που είχε η τελευταία πρεσβευτής στην χώρα, ενώ για την Λιβύη είχε εξαγγελθεί πριν δυο χρόνια η επαναλειτουργία της πρεσβείας. Σύμφωνα με πληροφορίες μάλιστα ακόμη και σε περιόδους έξαρσης των εντάσεων, υπάρχει φόρμουλα για την αντιμετώπιση του υψηλού κόστους για την Ασφάλεια των διπλωματών, καθώς και άλλες ευρωπαϊκές χώρες οργανώνουν κοινές αποστολές που έχουν ενιαία προστασία και φρούρηση με επιμερισμό του κόστους, με την συμμετοχή των διπλωματών τους που είναι διαπιστευμένοι σε Δαμασκό και Τρίπολη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όταν είσαι απών, δεν μπορείς να έχεις ρόλο στην «γειτονιά» σου και φυσικά το κενό, πάντοτε καλύπτεται από κάποιον άλλο.
