Χρειάστηκε η κακιά στιγμή, η αστοχία ενός καθ' όλα εξαιρετικού δημοσιογράφου και γνώστη της τουρκικής πραγματικότητας, ο πατριωτικός φανατισμός του κρατικού (με την πλήρη έννοια του όρου) Πρακτορείου Ειδήσεων και ένα Υπουργείο Εξωτερικών που η πολιτική ηγεσία του δεν μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων για να δημιουργηθεί το χθεσινό μπάχαλο με τις υποτιθέμενες και τις παραμητρικές δηλώσεις Erdogan.
Το αποτέλεσμα; Ενώ ο Erdogan έχει κάνει ένα από τα πιο ακραία κηρύγματα αναθεωρητισμού, προσχωρώντας ένα ακόμη βήμα μετά την προ ημερών αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, η Αθήνα αυτογελοιοποιείται, και ενώ η προσπάθεια ήταν να καλυφθεί η πρώτη αστοχία, μέρος της κοινής γνώμης με τους γνωστούς πρόθυμους σπεύδει να αθωώσει τον κ. Ερντογάν. Στον οποίο πράγματι αποδόθηκαν δηλώσεις που ευθέως δεν είχε κάνει, αλλά όμως και αυτές οι αναφορές που έκανε ήταν αρκετές όχι μόνο για να προβληματίσουν αλλά για να σημάνουν συναγερμό στην Αθήνα, αλλά και σε όλες τις χώρες της περιοχής.
Όλα ξεκίνησαν το περασμένο Σάββατο όταν ο Erdogan στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Ριζουντα του Πόντου αποφάσισε να ξεδιπλώσει την αναθεωρητική ατζέντα της Τουρκίας την οποία ο ίδιος (άπειρος στα διπλωματικά ζητήματα), αντιλαμβάνεται και εκφράζει με έναν ισλαμοεθνικιστικό πρωτογονισμό.
Ο κ. Erdogan έτσι σε συνέχεια των όσων πριν δυο εβδομάδες είπε για την Λωζάννη, έσπευσε και πάλι να απαντήσει στους επικριτές της Τουρκίας που ρωτούν τι δουλειά έχει στην Συρία, στο Ιράκ, στα βαλκάνια, στην Κριμαία και αλλού, δηλώνοντας ότι τα «φυσικά σύνορα της Τουρκίας, (που διευκρίνισε ότι είναι σεβαστά), δεν ταυτίζονται με τα σύνορα της καρδιάς» και ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ξεχωρίσει την Ριζουντα από το Βατούμ, την Αδριανούπολη από την Θεσσαλονίκη και το Κιρτζαλι, δεν μπορεί να γυρίσει την πλάτη στο Χαλέπι ούτε να αδιαφορήσει για τους ομογενείς της Δυτικής Θράκης και της Κύπρου.
Ο κ. Erdogan φέρεται να έκανε και αναφορά στον Εθνικό Όρκο όταν το 1920 η Τουρκική Εθνοσυνέλευση σε Μυστική συνεδρίαση της πριν την μεταφέρει ο Κεμάλ στην Άγκυρα ενέκρινε ένα κείμενο που αποτυπώνει την εδαφική διεκδίκηση του τουρκικού εθνικισμού και νεοθωμανικού μεγαλοϊδεατισμού. Ήταν το γεωγραφικό πλαίσιο στο οποίο ήθελαν οι Νεότουρκοι να επεκτείνουν το νέο τούρκικο κράτος ώστε να ταυτίζεται σε μεγάλο βαθμό με τα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ο Erdogan ήδη ασκώντας κριτική για την Συνθήκη της Λωζάννης εξαπέλυε επίθεση εναντίον της κεμαλικής παράδοσης και τώρα πάλι προβάλλοντας τον Εθνικό Όρκο θέλει να καταδείξει ότι ο Κεμάλ και ο Ινονού με την Συνθήκη της Λωζάννης υποχώρησαν πολύ πίσω από το συμφωνημένο πλαίσιο. Το πλαίσιο που για τον κ. Erdogan αφορά από την Μοσούλη και το Κιρκούκ, την Σουλεμανιγιε, την Θράκη, τον Νέστο, το Κιρτζαλι, τα νησιά του Αιγαίου, την Κύπρο… Και φυσικά ο Εθνικός Όρκος προέβλεπε και δημοψήφισμα στην «Δυτική Θράκη» για να αποφασίσουν οι κάτοικοι της για το μέλλον της.
Η σύγχυση στην Αθήνα προκλήθηκε καθώς η αναφορά περί δημοψηφίσματος στην Θράκη και οι γεωγραφικές προβλέψεις του Εθνικού Όρκου του 1920, δημοσιεύτηκαν στον τουρκικό Τύπο σε εισαγωγικά και εκλήφθηκαν ως δηλώσεις του Erdogan. Που ποτέ δεν έκανε.
Το ΑΠΕ μετά τα όσα ακολούθησαν έσπευσε να ανακοινώσει την λύση συνεργασίας με τον για χρόνια ανταποκριτή του στην Τουρκία και να επιχειρήσει να επανορθώσει με νέο τηλεγράφημα το όποιο όμως είτε από άγνοια, είτε εσκεμμένα απέκρυψε πλήρως τις αναφορές του Ερντογάν στην Θράκη.
Έτσι, το ΑΠΕ, σε μια προσπάθεια εξωραϊσμού του Ερντογάν και της Τουρκίας και νομίζοντας ότι επιτελεί… κυβερνητική αποστολή, εξέθεσε πλήρως την κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών το οποίο τουλάχιστον είχε το άλλοθι για να δικαιολογούσε την ανακοίνωση που εξέδωσε, στις υπαρκτές αναφορές του Ερντογάν για την Θράκη.
«Η δημόσια ανακίνηση ιστορικών και ειδικά συνοριακών ζητημάτων που η Συνθήκη της Λωζάννης έχει ρυθμίσει οριστικά και αμετάκλητα, διαμορφώνοντας αντικειμενικά δεδομένα δεσμευτικά για όλους, είναι προκλητική και υπονομεύει την περιφερειακή σταθερότητα.
Ο σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών επιβάλλει τη διατύπωση υπεύθυνων θέσεων μακριά από παρωχημένους αναθεωρητισμούς.
Η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι αδιανόητη και επικίνδυνη» ανέφερε το ΥΠΕΞ.
Και καθώς χαθήκαμε, όπως πάντα ως χώρα, στην μετάφραση και άρχισε η αντιπαράθεση μεταξύ δημοσιογράφων και δημοσιολόγων για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έκανε την γκάφα και τελικά χάθηκε η ουσία:
Ο Erdogan με αιχμή την Μοσούλη από την επιχείρηση απελευθέρωσης της οποίας έχει αποκλεισθεί η Τουρκία, ενώ πρόκειται για μια περιοχή που αποτελεί βασικό στόχο της αναθεωρητικής πολιτικής της, επιχειρεί να αμφισβητήσει όλο το πλαίσιο των εδαφικών προσαρμογών που επέβαλαν το status quo στην Μέση Ανατολή, στην Θράκη και στο Αιγαίο τα τελευταία 90 χρόνια.
Η συνεχής επανάληψη από τον κ. Erdogan των αναφορών με τις οποίες αμφισβητεί την Λωζάννη, κάνοντας λόγο για την άδικη παραχώρηση των νησιών στην Ελλάδα, με την ταύτιση της Θράκης και της Θεσσαλονίκης με τις περιοχές με τούρκικες μειονότητες η περιοχές που η Τουρκία έχει συμφέροντα, με την επίκληση του Εθνικού Όρκου που προέβλεπε έκτος άλλων δημοψήφισμα για να αποφασισθεί η τύχη της «Δυτικής Θράκης», ο κ. Erdogan κάνει κάτι πολύ χειρότερο από μια επιθετική ρητορική.
Απονομιμοποιεί τις διεθνείς συνθήκες που καθόρισαν τα σύνορα της Τουρκίας αλλά και των γειτόνων της τον τελευταίο αιώνα, αποδίδοντας στους ξένους αλλά και στο κεμαλικό κατεστημένο την υποχρεωτική επιβολή παραχώρησης εδαφών που θα έπρεπε σήμερα να ανήκουν, όπως υποστηρίζει, στην Τουρκία.
Και αυτή είναι η πιο επικίνδυνη μορφή αναθεωρητισμού και τυχοδιωκτισμού.
Ασχέτως εάν ήταν σωστό η λάθος το τηλεγράφημα του ΑΠΕ…
