Όλοι συμφωνούμε ότι το τέρας του εθνικοσοσιαλισμού και του ρατσισμού, πρέπει να αντιμετωπίζεται με πυγμή και αποφασιστικότητα. Η πάταξη και τιμωρία των εγκληματικών και αξιόποινων πράξεων στις οποίες προβαίνουν όσοι ενστερνίζονται αυτές τις θεωρίες, επαφίεται στο κράτος. Οπότε η αστυνομία και η δικαιοσύνη έχουν το λόγο και σε καμία περίπτωση οι πολίτες.
Έτσι κάθε φορά που ακούμε ή διαβάζουμε συνθήματα όπως «ο λαός θα χτυπήσει τον φασισμό», «να τους τσακίσουμε σε κάθε γειτονιά», «να σπάσουμε το αυγό του φιδιού», δεν συγκινούμαστε. Οι αυτόκλητοι τιμωροί, οι κυνηγοί του ναζισμού, οι «συλλογικότητες», τα «κινήματα» και όσοι συμμετέχουν στις μάχες του πεζοδρομίου, τόσο με τη ρητορική τους, όσο και με τις πράξεις τους, γίνονται και αυτοί μέρος του προβλήματος.
Διότι, η βία είναι μία. Είναι μία και δεν προσφέρεται για ιδεολογικές επικαλύψεις. Η νόμιμη βία στις δυτικές δημοκρατίες ασκείται μόνο από τις δυνάμεις ασφαλείας. Τα κυνηγητά στους δρόμους, με κουκούλες, βόμβες μολότοφ, στειλιάρια και σιδηρογροθιές, όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα, αλλά ταΐζουν τα τέρατα των δύο άκρων, που συντηρούνται μόνο μέσα από βίαιες αντιπαραθέσεις και «διαρκή επαγρύπνηση», όπως συνηθίζουν να λένε.
Η μάχη απέναντι στον ναζισμό και τον ρατσισμό, μπορεί να δοθεί στη χώρα μας με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. Με ένα τρόπο που δεν αρέσει σε συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους. Διότι αυτοί οι χώροι αντλούν δύναμη από τις συγκρούσεις στους δρόμους και από τις βίαιες αντιπαραθέσεις.
Τις τελευταίες ημέρες το ποδοσφαιρικό οικοσύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου, δίνει μαθήματα αντιμετώπισης του ρατσισμού με κεντρικό σύνθημα «There is no room for racism. Anywhere», δηλαδή «Δεν υπάρχει χώρος για τον ρατσισμό. Πουθενά».
Η Premier League, οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι ίδιοι οι σύλλογοι των φιλάθλων, συνεργάζονται με την αστυνομία επιθυμώντας να εκδιώξουν τα φαινόμενα του ρατσισμού, όχι μόνο μέσα από τα γήπεδα, αλλά και από την κοινωνία. Και δεν είναι μόνο τα σύνθημα “no room for racism”, που είναι τυπωμένο στις αθλητικές φανέλες των ποδοσφαιριστών του πρωταθλήματος με τους περισσότερους φίλαθλους σε όλον τον κόσμο.
Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία, έχει θέσει σαν στόχο μέχρι το 2026 το 40% των μελών των Διοικητικών Συμβουλίων των ομάδων να είναι γυναίκες και το 20% να είναι μέλη μειονοτήτων.
Επιπλέον, το 50% των εργαζομένων να είναι γυναίκες και το 30% να είναι μέλη μειονοτήτων. Η κίνηση αυτή έχει σαν σκοπό την προώθηση της κουλτούρας της ισότητας, της διαφορετικότητας και του μη αποκλεισμού.
Η Premier League, θα διοχετεύει μέρος των εσόδων της, μέσω του Premier League Charitable Fund σε κοινότητες και οργανισμούς που δραστηριοποιούνται για τους ίδιους σκοπούς στα πλαίσια της μάχης κατά του ρατσισμού και υπέρ των ίσων ευκαιριών.
Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, όχι μόνο θα αποβάλουν από τη κοινότητα τους και θα απαγορεύουν την είσοδο στο γήπεδο, των οπαδών που εκδηλώνουν ρατσιστικές τάσεις δια ζώσης ή και μέσω των λογαριασμών των συλλόγων στο Twitter, στο Facebook, στο Instagram, στο YouTube, στο TikTok και στο Snapchat, αλλά θα τους καταγγέλλουν στις διωκτικές αρχές.
Στις παιδικές και εφηβικές ομάδες θα γίνονται πέρα από τις προπονήσεις και τους αγώνες, ειδικά μαθήματα και σεμινάρια για τον στόχο της αποβολής του ρατσισμού από το ποδόσφαιρο και από τη ευρύτερη κοινωνία.
Θα προβάλλονται στα σχολεία βίντεο με πρωταγωνιστές του δημοφιλείς ποδοσφαιριστές, που θα στέλνουν τα δικά τους μηνύματα υπέρ της ισότητας και κατά του ρατσισμού.
To μήνυμα που περνάει το ποδοσφαιρικό οικοσύστημα της Premier League του Ηνωμένου Βασιλείου, που έχει αποδέκτες μερικές εκατοντάδες εκατομμυρίων φίλων σε όλον τον κόσμο είναι απλό. Ο ρατσισμός δεν γίνεται αποδεκτός. Πουθενά.
Έτσι, στα γήπεδα θα παρακολουθούνται όλες οι εκδηλώσεις ρατσισμού, που όχι μόνο δεν θα γίνονται αποδεκτές, αλλά θα τιμωρούνται πάραυτα. Παράλληλα, θα παρακολουθούνται όλα τα οπαδικά ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από τα οποία θα αποβάλλονται όσοι προωθούν ρατσιστικό περιεχόμενο και ακολούθως θα παραπέμπονται στις αρχές δίωξης διαδικτυακού εγκλήματος.
Η δια βίου αποβολή από τα αγγλικά γήπεδα αποτελούσε μέχρι σήμερα τη βασική τιμωρία των οπαδών που προέβαιναν σε εκδηλώσεις και πράξεις ρατσιστικής βίας εντός των γηπέδων και εντός των οπαδικών δραστηριοτήτων. Σήμερα το ποδοσφαιρικό οικοσύστημα, παραπέμπει τα στοιχεία ρατσιστικής βίας και προπαγάνδας, στην αστυνομία.
Η μάχη απέναντι στο τέρας του εθνικοσοσιαλισμού και του ρατσισμού, δεν είναι δυνατόν να δίνεται στη χώρα μας στους δρόμους, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια ανάμεσα σε κουκουλοφόρους και σε κομματικούς πιστούς, με όρους παραστρατιωτικών οργανώσεων.
Υπάρχουν άλλοι τρόποι. Τρόποι που ίσως και να κτυπούν κατ’ ευθείαν στο στόχο. Τρόποι, που θα απενεργοποιούσαν πιθανά, τα «επαναστατικά» αντανακλαστικά και τα διχαστικά διλήμματα.
