Μεγάλη μπουκιά να φας, μεγάλη κουβέντα να μην πεις! Έτσι λένε και πρέπει να έχουν δίκιο. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι ο κρατικός μηχανισμός εμφανίζεται αυτό το καλοκαίρι πιο έτοιμος απ' ότι πέρυσι στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Τι έχει συμβεί; Έχουν αλλάξει οι πυροσβέστες και οι αστυνομικοί; Οι ίδιοι άνθρωποι δεν είναι; Ή μήπως μεταμορφώθηκε ο κρατικός μηχανισμός σε μια νύκτα;
Την εξέλιξη μιας πυρκαγιάς ή ενός ακραίου καιρικού φαινομένου δεν μπορεί κανείς να τα καθορίσει. Τις περισσότερες φορές είναι μακριά και πέρα από τις ανθρώπινες δυνατότητες. Εκείνο για το οποίο ελέγχουμε κάθε φορά μια κυβέρνηση δεν είναι αν ήταν μικρός ή μεγάλος ένας σεισμός. Αλλά για τον βαθμό ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού.
Γι'' αυτό ελέγχθηκε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ελέγχθηκε για το γεγονός ότι οι κρατικές υπηρεσίες στις πυρκαγιές δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Για την έλλειψη οργάνωσης και επιχειρησιακού σχεδίου. Για την εγκληματική αμέλεια της μη λειτουργίας του 112. Με άλλα λόγια, επί ΣΥΡΙΖΑ το κράτος δεν υπήρχε στο πλευρό του πολίτη όταν ο πολίτης το χρειάστηκε.
Κι από την άλλη οι υπεύθυνοι υπουργοί τα έβαζαν με την κλιματική αλλαγή, με την φύση, τον Θεό, ακόμη και με τους… νεκρούς! Φτάσανε στο σημείο να ισχυριστούν ότι στο Μάτι οι άνθρωποι καήκανε με δική τους ευθύνη (επί της ουσίας αυτό είπαν), επειδή έμεναν σε μία περιοχή με αυθαίρετα. Ψευδές και πέρα για πέρα ανήθικο. Αλλά δεν δίσταζαν μπροστά σε τίποτα, στην προσπάθειά τους να βγάλουν τον εαυτό τους από το κάδρο των ευθυνών.
Δεν άλλαξε ο κρατικός μηχανισμός. Ο ίδιος είναι που ήταν και πέρυσι. Αυτό που άλλαξε ήταν η ηγεσία του. Ένας τραυματισμένος από την κρίση κρατικός μηχανισμός, μπόρεσε να σταθεί στα πόδια του. Επειδή πήρε εντολές για το τι ακριβώς πρέπει να κάνει. Και το έκανε! Πάρτε για παράδειγμα την φωτιά του Υμηττού. Ξέσπασε στις 4 το πρωί και απειλήθηκαν άνθρωποι. Το κράτος ήταν εκεί και σε σωστό χρόνο έβγαλε τους ανθρώπους από τα σπίτια τους. Επιτέλεσε την αποστολή του.
Ο γενικός γραμματέας πολιτικής προστασίας κ Νίκος Χαρδαλιάς έκανε την δουλειά του. Κανονικά δεν πρέπει να ασχολούμαστε με το γεγονός ότι έκανε την δουλειά του! Είναι το αυτονόητο. Αλλά μετά από αυτό το τσουνάμι της ανικανότητας των τελευταίων τεσσάρων ετών, νιώθουμε την ανάγκη να επαινέσουμε τους ανθρώπους επειδή απλά κάνουν την δουλειά τους. Είναι σαν να κάνουμε σπονδή για την επιστροφή ή την προσπάθεια επιστροφής στην κανονικότητα.
Φταίει η κλιματική αλλαγή; Φυσικά και φταίει! Και πρέπει να θεωρούμε βέβαιο ότι θα υπάρξουν μεγαλύτερες δοκιμασίες από αυτές του Υμηττού ή της Εύβοιας. Ότι θα έχουμε κι άλλα φαινόμενα όπως αυτό της Μάνδρας. Το ζητούμενο είναι το κράτος να είναι έτοιμο. Για να σώσει ζωές και να προσφέρει βοήθεια στους πάσχοντες. Τα sms του 112 δεν μπορούν να σβήσουν τις φωτιές. Σκεφτείτε, όμως, πόσες ζωές θα μπορούσαν να έχουν σωθεί στο Μάτι αν λειτουργούσε το σύστημα.
Στο παρελθόν υπήρχε ένα σώμα δασοκομάντος. Πρώην κομάντος του στρατού είχαν την δυνατότητα να συνεχίσουν να προσφέρουν υπηρεσίες στην πατρίδα μέσα από αυτή την υπηρεσία. Την κατήργησε το πρώτο μνημόνιο. Σε μία χώρα με αυτή την μορφολογία του εδάφους και με τόσα νησιά, ήταν μια πράξη ακατανόητη. Χρειαζόμαστε έναν μηχανισμό έκτακτης επέμβασης για φυσικές καταστροφές. Ανθρώπους εκπαιδευμένους να αντιμετωπίζουν φυσικές καταστροφές και να σώζουν ζωές. Όπως χρειαζόμασταν και τα sms του 112. Όπως χρειαζόμασταν και μία σοβαρή ηγεσία στην Γενική Γραμματεία Πολιτικής προστασίας.
Αν ο κ. Τσίπρας ήθελε να ξεπεράσει τον εαυτό του και να εξιλεωθεί για την τραγική διαχείριση των γεγονότων του περσινού καλοκαιριού, θα έπρεπε να επισκεφτεί τον κ. Χαρδαλιά στο πεδίο της μάχης και να δηλώσει την πλήρη υποστήριξή του σε ένα έργο που αφορά τις ζωές όλων μας. Και να δεσμευτεί ότι θα συμβάλει στην δημιουργία ενός μηχανισμού που θα σώζει ζωές και ο οποίος θα παραμείνει και στο μέλλον, ανεξάρτητα από το ποιος θα βρίσκεται στην κυβέρνηση. Βλέπετε, η φωτιά ή ο σεισμός δεν ρωτάνε τι ψήφισε κάποιος. Σκοτώνουν ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
