Κάθε μεγάλη πολιτική μάχη έχει τα εμβληματικά πρόσωπα που τη συμβολίζουν και περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο συμβάλουν, στο να μην ξεχνιούνται στο μέλλον οι ιστορίες και οι ιστορικές λεπτομέρειες. Ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας ο κ. Παυλόπουλος που ανήκει σε αυτή την κατηγορία των προσώπων, ενστερνίζεται πλήρως τη ρήση του Λαμαρτίνου: « Η ιστορία πρέπει να παραμένει ζωντανή προκειμένου να διδάσκει ακόμη και το μέλλον». Την επικαλέστηκε προσφάτως στο χαιρετισμό του κατά την τελετή Αποκαλυπτηρίων του Μνημείου των Προσφυγικών Μικρασιατικών Οικογενειών της Αναβύσσου.
Σε έναν άλλο χαιρετισμό του λίγο αργότερα στο ηρωικό Κομμένο της Άρτας πλησίον του Αθαμανίου, ο κ. Παυλόπουλος, λησμόνησε τα λόγια του, ότι η διδαχή της ιστορίας είναι αναντικατάστατη και ανεκτίμητη. Θα πρόσθετα και ανεξίτηλη αν μου επέτρεπε να συμπληρώσω τη φράση του. Επειδή όντως, τα όσα διδάσκει η ιστορία παραμένουν ανεξίτηλα, η «παρέμβαση - φωτιά», όπως την τιτλοφόρησαν τα μέσα που απηχούν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ έσβησε πριν ο κ. Παυλόπουλος βγει από τα σύνορα της Άρτας.
Το μήνυμα του περί της συνέπειας που πρέπει να δείχνουν οι πολιτικοί ταγοί στην υπεράσπιση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των Θεσμών της, επέστρεψε ανεπίδοτο στον παραλήπτη του.
Είναι στενάχωρη η διαπίστωση ότι ως πολιτικός ταγός, ο τέως πρόεδρος δείχνει τέτοια συνέπεια στα προσκλητήρια μάχης του «Εθνάρχη της Αριστεράς», όπως τόλμησε να χαρακτηρίσει τον κ.Τσίπρα ο κ. Παπαγγελόπουλος και ουδείς από τους Ηρακλείς του Καραμανλικού Στέμματος δεν διαμαρτυρήθηκε για την ιεροσυλία.
Ως άνθρωπος ίσως να μην ξέρει να πει ΟΧΙ.
Δεν μπόρεσε - όταν του ζητήθηκε - και νομιμοποίησε με την υπογραφή του ως ΠτΔ το δημοψήφισμα που άφησε ανυπεράσπιστη την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και τη χώρα, στον θανάσιμο κίνδυνο εκδίωξης από τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Εκεί που ο εθνάρχης Καραμανλής πάλεψε να τη βάλει κόντρα σε αριστερούς, σοσιαλιστές και άλλα δαιμόνια.
Οφείλει όντως πολλά ο κ.Παυλόπουλος στο ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του. Του πρόσφερε τον ανώτατο θεσμικό θώκο και πάλεψε για να τον επιβάλλει και μια δεύτερη πενταετία. ‘Η μήπως η ιστορία είναι αντίστροφη; Δεν υιοθετώ απολύτως τον ισχυρισμό, ότι χωρίς τον υπουργό της ΝΔ που ανέχθηκε τα «Δεκεμβριανά» του 2008, δεν θα είχε υπάρξει το κύμα που οδήγησε αργότερα στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ. Σίγουρα πάντως στη συνέχεια κράτησε στον αφρό τον κ. Τσίπρα προστρέχοντας πάντα με την επιστημοσύνη και την πολιτική του εμπειρία στις εκστρατείες του κ. Τσίπρα κατά του κ. Μητσοτάκη.
Ακατανόητο σε τι προσδοκούν και σε τι προσβλέπουν οι υπόλοιποι της «ΕΣΣΟ του 2015» που παρουσιάζονται ξανά. Αριστεροί της κυβερνώσας Αριστεράς που θα γινόντουσαν πρόεδροι και κύκλοι που σπεύδουν με τις βερμούδες και τα tweet τους.
Στην ΕΣΣΟ του 2023;
