Έχουμε επιχειρηματολογήσει πολλές φορές πάνω στην ιδέα ότι στη μεταπολιτευτική Ελλάδα τις εκλογές δεν τις έχει κερδίσει ποτέ κανείς, πάντα κάποιος τις χάνει (εξαίρεση ίσως οι εκλογές του 2000) και στο γεγονός ότι ο δείκτης της πρόθεσης ψήφου των δημοσκοπήσεων, όταν δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές, όταν δηλαδή η ερώτηση τίθεται υποθετικά, δεν επιτρέπει να εξάγουμε ασφαλή συμπεράσματα.
Προφανώς και είναι πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ ότι στο επίπεδο των εντυπώσεων και της κοινής γνώμης, ένα χρόνο μετά την ανάληψη της εξουσίας η κυβέρνηση εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις ενισχυμένη και ο ίδιος αποδυναμωμένος. Αλλά η κυβέρνηση μέχρι τώρα δεν έχει κάνει κάποιο λάθος για να χάσει την εμπιστοσύνη του σώματος.
Αντιθέτως, με τον τρόπο που διαχειρίζεται μέχρι τώρα τις κρίσεις είναι επόμενο να κερδίζει τις εντυπώσεις και την εμπιστοσύνη. Το αν ο τρόπος αυτός για θέματα όπως η πανδημία και η οικονομία, είναι επιτυχημένος ή όχι θα κριθεί σε βάθος χρόνου σίγουρα όμως όλοι βλέπουν ότι η «διαχείριση Μητσοτάκη» είναι πολύ διαφορετική από τη «διαχείριση Τσίπρα» η οποία συνδέθηκε στη συνείδηση όλων και με εκατόμβες θυμάτων.
Τι θα μπορούσε λοιπόν ο κ. Τσίπρας να κάνει για να βελτιώσει την κατάσταση για τον ίδιο και το κόμμα του;
Αφενός, να κάνει υπομονή. Αφετέρου, η ιδέα για τον κ.Τσίπρα είναι να κάνει ό,τι έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκη όταν ανέλαβε την ηγεσία μιας Νέας Δημοκρατίας πτωχευμένης, αρχαϊκής και με ξένη προς τον ίδιο κοινοβουλευτική ομάδα.
Ο κ.Μητσοτάκης έφερε στη Νέα Δημοκρατία ανθρώπους που τους εμπιστευόταν και συμμάζεψε καταρχάς τα οικονομικά και μετά δούλεψε διακριτικά για να φτιάξει το πρόγραμμα και κυρίως να γράψει «το αφήγημα».
Μας φαίνεται απίστευτο το ότι σε μια εποχή που ο πλανήτης συζητάει για τις ανισότητες, τις αλλαγές στην εργασία, τους νέους αποκλεισμούς που δημιούργησε η πανδημία, στην Ελλάδα η αριστερά να μην έχει να πει μια κουβέντα της προκοπής για όλα αυτά.
Αφού λοιπόν εκλογές δεν θα γίνουν τώρα κοντά, ο κ. Τσίπρας έχει χρόνο να αναδιοργανωθεί, να στήσει επιτελείο και πάνω απ’όλα να διαβάσει.
Με όλο το σεβασμό προς το θεσμό του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο κ. Τσίπρας είναι αδιάβαστος. Και οι παρέες στις διακοπές τη μία χρονιά πάνω στα σκάφη της αδιάβαστης πλουτοκρατίας, πέρυσι με τους αυριανιστές και φέτος με τους κομμουνιστογενείς δεινόσαυρους, δεν τον βοηθάνε ιδιαιτέρως.
Ως πρωθυπουργός απέκτησε μια σημαντική εμπειρία, είδε τις ελλείψεις του ας πέσει με τα μούτρα στη δουλειά. Ο αντίπαλός του πάνω απ'όλα είναι αυτό που λένε «διαβαστερός» και εργατικός. Σε αυτό πρέπει να τον μιμηθεί.
Ο κ. Τσίπρας έχει χρόνο να σκεφτεί και το αναγκαίο rebranding του κόμματός του το οποίο έχει καθυστερήσει πολύ και βέβαια αφορά όσα πρέπει να κάνει για να σβήσει την κηλίδα, το όνειδος της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ.
Χρόνος για διάβασμα και περίσκεψη χωρίς τις ευθύνες της εξουσίας σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Σχεδόν αξιοζήλευτος.
