Του Σάκη Μουμτζή
Το άσμα πολύ σοφά λέει: «όταν παίρνω φόρα, φόρα κατηφόρα/ ο Θεός ο ίδιος δεν με σταματά». Προφανώς, ο στιχουργός δεν γνώριζε πως οι στίχοι του θα ήταν επίκαιροι όσο ποτέ το 2018. Δεν γνώριζε πως θα αποτύπωναν την κατάσταση που βρίσκεται η κυβέρνηση σήμερα.
Πράγματι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση και κάθε ενέργεια της να την ανακόψει, απλώς την επιταχύνει. Σε όλα τα δημοκρατικά πολιτεύματα αυτή είναι μια φυσιολογική εξέλιξη, καθώς στην πολιτική, ισχύει ο κανόνας της ζωής. Η άνοδος φέρνει την πτώση. Η διαλεκτική της ζωής, όπως θα έλεγαν οι μαρξιστές. Μόνον που οι δικοί μας δεν θέλουν να το παραδεχτούν. Και αγωνίζονται και ραδιουργούν και βυσσοδομούν.
Το αποτέλεσμα; Καταστροφικό για τους ίδιους, αλλά καταστροφικό και για την Δημοκρατία μας. Σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του πλανήτη, η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία, είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Στην πολωμένη δεκαετία του 80, το ΠΑΣΟΚ παρέδωσε, χωρίς παρεκτροπές, την εξουσία στην Νέα Δημοκρατία και η Νέα Δημοκρατία στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό το κεκτημένο της Δημοκρατίας της Μεταπολίτευσης, δυστυχώς, τίθεται εν αμφιβόλω από την σημερινή συγκυβέρνηση.
Διαπαιδαγωγημένοι ιδεολογικά με μια θεωρία που μισεί την φιλελεύθερη Δημοκρατία-- συστατικό στοιχείο της οποίας είναι η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία- δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να υπονομεύσουν αυτήν την διαδικασία. Εχουν δηλώσει κατ΄επανάληψη πως δεν θα επιτρέψουν την «παλινόρθωση», μιλώντας με όρους καθεστωτισμού.
Θεωρούν πως οι εκλογές έχουν τυπικό χαρακτήρα επιβεβαίωσης της κυριαρχίας τους. Δεν διανοούνται πως μπορεί να παραδώσουν την εξουσία στον ταξικό εχθρό, πολύ δε περισσότερο τώρα, που αρκετοί από αυτούς διαισθάνονται πως η προσωπική τους ελευθερία θα βρεθεί εν κινδύνω.
Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ θα μηχανευθεί τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία. Στην χειρότερη περίπτωση γι΄αυτήν, να παραμείνει βασικός παίκτης στην κεντρική πολιτική σκηνή. Βέβαια, τα μηνύματα που έρχονται από τις δημοσκοπήσεις, αλλά κυρίως η γενική αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία, προμηνύουν συντριβή.
Και εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο παράγοντας «λαός». Οσα σενάρια εκτροπής και αν συγγράψουν, αν δεν έχουν κόσμο να τα υποστηρίξει, το αποτέλεσμα θα παραμείνει το ίδιο. Καταστροφή. Και σήμερα δεν έχουν ούτε οργανώσεις, ούτε φίλους. Μόνον τους συγγενείς τους και καμιά εικοσαριά «πρόθυμους».
Σήμερα, εν όψει της ήττας, καταστρώνουν νέα σχέδια αποσταθεροποίησης. Απειλούν με δικαστικές διώξεις για υποθέσεις που κανένας δεν γνωρίζει. Φαντασιώνονται, γελοιωδώς, αποστασίες, χρηματισμούς και «βρώμικους» επιχειρηματίες. Η γελοιοποίηση είναι το έσχατο όριο της κατάπτωσης μιας κυβέρνησης. Οταν οι συμπεριφορές των κυβερνώντων γίνονται ανέκδοτα στην κοινωνία, τότε η κατάρρευση είναι πολύ κοντά.
Και γι΄αυτό τρέμουν μπροστά στην ιδέα να συρθούν σε πρόωρες εκλογές. Θα δούμε πολλά ακόμα. Οπως είχα γράψει παλαιότερα, ο δρόμος προς την κάλπη, δεν θα είναι ομαλός κι ευθύγραμμος, αλλά γεμάτος επικίνδυνες στροφές κι εμπόδια. Ο πανικός της ήττας είναι καταστροφικός σύμβουλος.
Μπροστά σε αυτά τα σχέδια ανωμαλίας, τα κόμματα του συνταγματικού τόξου θα πρέπει, ενωμένα και αποφασισμένα, να φράξουν τον δρόμο σε μια κυβέρνηση αδίστακτων ανθρώπων.
Η διασφάλιση της ομαλής πορείας προς τις εκλογές είναι καθήκον όλων μας.
