Του Σάκη Μουμτζή
Ο Α.Τσίπρας είναι αποδεδειγμένα ψεύτης, με το νόημα που δίνει στην λέξη ο κοινός νους. Για τους μαρξιστές –λενινιστές είναι ένας ηγέτης που χρησιμοποιεί όλα τα όπλα για την επικράτηση του κόμματος του, με δεδομένο πως η κοσμοθεωρία τους έχει ακυρώσει όλους τους σχετικούς ηθικούς διαχωρισμούς. Συνεπώς, για την συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου η δήλωση του πως δεν πρόκειται να γίνουν εκλογές, έχει την ίδια αξία και βαρύτητα με την δήλωση του πως «μετά το Πάσχα η οικονομία θα απογειωθεί.»
Γιατί έκανε λοιπόν αυτήν την δήλωση; Είναι η λογική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί για να διαγνώσουμε τα πιθανά κίνητρα και τις προθέσεις της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Αρχικά, είναι γνωστόν πως πρόωρες εκλογές και ανασχηματισμός, δεν προαναγγέλλονται. Ειδικά οι πρόωρες εκλογές είναι το απόλυτο στρατηγικό όπλο του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος, καθώς εκ της θέσεως του διαθέτει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Και η πρωτοβουλία των κινήσεων σε τελική ανάλυση σημαίνει τον αιφνιδιασμό των αντιπάλων κομμάτων. Να μην προλάβουν να κινητοποιηθούν, να ανασυντάξουν δυνάμεις, να ενισχύσουν τα δίκτυα τους με την κοινωνία.
Αν η επιλογή των πρόωρων εκλογών αποβλέπει στην νίκη ή στην διαχειρίσιμη ήττα, είναι καθαρά θέμα εκτίμησης του επιτελείου του κυβερνώντος κόμματος, όπως αυτή προκύπτει από τις μετρήσεις και τις λοιπές εκτιμήσεις της διάθεσης του εκλογικού σώματος. Σήμερα, επειδή αυτά τα δεδομένα είναι συντριπτικά σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ και οι δύο εκδοχές- νίκη, διαχειρίσιμη ήττα- φαίνονται μη ρεαλιστικές. Συνεπώς, εκ πρώτης όψεως, η μη διενέργεια εκλογών είναι μια λογική απόφαση.
Όμως, αν δούμε και αναλύσουμε τι περιμένει την συγκυβέρνηση από τον Σεπτέμβριο και μετά, πιθανόν να αναθεωρήσουμε αυτήν την εκτίμηση. Γιατί θα προστεθούν σε αυτήν ανυπολόγιστα πολιτικά κόστη, ενώ βρίσκεται ήδη σε ελεύθερη πτώση. Η ανάκαμψη της οικονομίας, στην πιο αισιόδοξη εκδοχή, μετατίθεται για τα μέσα του 2017, χρονικό διάστημα ιδιαίτερα απόμακρο για τις δεδομένες πολιτικές αντοχές του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Α. Τσίπρας με την δήλωση του αυτή για τις εκλογές- αν την θεωρήσουμε ειλικρινή-θυμίζει το παίκτη που παρόλη την γκίνια του παραμένει στο παιχνίδι, περιμένοντας πότε θα «γυρίσει η τύχη». Βέβαια η παραμονή αυτή συνεπάγεται πρόσθετο κόστος και συνήθως καταλήγει στην πλήρη καταστροφή του. Γι΄αυτό –όπως λένε- ο μεγάλος παίκτης ξεχωρίζει από τον ασήμαντο στην διαχείριση της «χασούρας» τους. Ο δεύτερος θα καταστραφεί, ο πρώτος θα σηκωθεί από το τραπέζι με τις λιγότερες δυνατόν απώλειες.
Βέβαια, με δεδομένο πως η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μεθοδεύσει σκηνικό ρήξης με τους εταίρους πάνω στα ζητήματα της δεύτερης αξιολόγησης, ενδέχεται να επιχειρήσει ηρωική έξοδο, προσπαθώντας να συσπειρώσει τα υπολείμματα των πιστών. Τα περιθώρια ελιγμών ελάχιστα, το συγκεκριμένο όπλο φθαρμένο πλέον και το κυριότερο, δεν υπάρχουν πιστοί.
Αναμφίβολα, όσο πιο πολλές επιλογές έχει ένας πολιτικός ,τόσο το καλύτερο γι΄αυτόν και το κόμμα του. Στην Ιστορία όμως αρκετές φορές η απόφαση πρέπει να είναι μεταξύ μιας κακής και μιας κάκιστης επιλογής. Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο πρωθυπουργός.
