Του Θανάση Χειμωνά
Την Νίκη Κεραμέως δεν την έχω γνωρίσει προσωπικά. Δεν είχα την τύχη να βρεθώ μαζί της σε κάποιο από τα τηλεοπτικά πάνελ που με καλούσαν ως στέλεχος του ΠΑΣΟΚ ή οπουδήποτε αλλού ώστε να έχω προσωπική άποψη. Κατά γενική παραδοχή πρόκειται για ένα από τα πιο σοβαρά, προοδευτικά και αξιόλογα στελέχη της Αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αυτά μέχρι χθες. Γιατί όπως έχει γράψει και ο Άντι ο Γουόρχολ «Στην Ελλάδα, ο καθένας θα λιντσαριστεί στα σόσιαλ Μίντια για δεκαπέντε λεπτά».
Ποιο υπήρξε το έγκλημα της Κεραμέως; Σε συνέντευξή της στο Ράδιο Κομοτηνή προχώρησε στην παρακάτω δήλωση (την οποία στη συνέχεια πόσταρε και στο Twitter): «Η αριστερά έχει δώσει σημαντικούς αγώνες στον τόπο. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι κατ' ευφημισμόν αριστερά».
Όποιος έχει διαβάσει την αρθρογραφία μου ή έχει παρακολουθήσει συνεντεύξεις μου γνωρίζει ποια είναι η άποψή μου για το συγκεκριμένο ζήτημα. Δεν σκοπεύω να την ξανακαταθέσω εδώ για να μπούμε όλοι στο τριπάκι της «Καλής/Κακής Δεξιάς» και της «Καλής/ Κακής Αριστεράς». Ούτε θα μπω στον κόπο να προσδιορίσω που ανήκουν ιδεολογικά ο Πάνος Καμμένος, ο Προκόπης Παυλόπουλος και πολλοί άλλοι νυν κυβερνητικοί. Αυτό που μου προξένησε αλγεινή εντύπωση είναι η λυσσαλέα επίθεση που δέχτηκε η Κεραμέως (σε μικρότερο βαθμό και ο Κωστής Χατζηδάκης ο οποίος – άκουσον άκουσον- «τόλμησε» να διαχωρίσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την Ανανεωτική Αριστερά του Λεωνίδα Κύρκου) από έναν οργισμένο διαδικτυακό όχλο ο οποίος δεν προερχόταν μόνο από τη δεξιά πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας αλλά και από άτομα που αυτοχαρακτηρίζονται ως κεντροδεξιοί, φιλελεύθεροι ακόμα και (ω, ναι!) κεντροαριστεροί. Η επίθεση ήταν τόσο σφοδρή που η Κεραμέως αναγκάστηκε να σβήσει το εν λόγω τουίτ ενώ πήρε και θεσμικό χαρακτήρα με σχετική τοποθέτηση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος, Γιάννη Κεφαλογιάννη.
Ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος μαζί της, η Κεραμέως έκανε το αυτονόητο. Είπε ξεκάθαρα πως το (διαχρονικό) πρόβλημα της Ελλάδας δεν έχει ιδεολογική βάση. Και επιχείρησε να ρίξει τους τόνους σε μια εποχή που οι ξεχασμένες έχθρες του Εμφυλίου έχουν αναζωπυρωθεί από το πουθενά. Δυστυχώς είναι ξεκάθαρο πως για ένα μεγάλο κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας (αλλά και γενικότερα του αντιΣΥΡΙΖΑ «Μετώπου της Λογικής») δεν υπάρχει πλέον χώρος για ψύχραιμες και μετριοπαθείς φωνές σαν αυτή της Κεραμέως. Προφανώς κάποιοι θεωρούν πως η απάντηση στην χυδαιότητα των συριζαίων θα έρθει από αντίστοιχους καραδεξιούς ταλιμπάν οι οποίοι δεν θα χρησιμοποιούν επιχειρήματα αλλά άναρθρες κραυγές και ρατσιστικές και ψευτοπατριωτικές κορώνες. Ορισμένοι ονειρεύονται ένα ούλτρα- συντηρητικό πολιτικό σύστημα όπου τα κόμματα αριστερότερα του ΠΑΣΟΚ θα βρίσκονται εκτός νόμου, αντίθετα φυσικά με την Χρυσή Αυγή. Κάποιοι άλλοι δε, το έχουν τερματίσει πλήρως απαιτώντας εκδίκηση για τα εγκλήματα των «μπολσεβίκων». Σταδιακά, το «Εμείς ή αυτοί» του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετείται και από την άλλη πλευρά. Και μάλιστα με το χειρότερο δυνατό ιδεολογικό πρόσημο στη χειρότερη δυνατή στιγμή.
