Η είδηση επισκιάστηκε από την έντονη κακοκαιρία στην Αττική και στα προβλήματα που προκάλεσε. Η ελληνική δικαιοσύνη έβαλε στο αρχείο τις κατηγορίες κατά των Α. Γεωργιάδη και Δ. Αβραμόπουλου, καθώς οι εισαγγελείς δε βρήκαν στοιχεία για την τέλεση αξιόποινων πράξεων, οι δε καταθέσεις των προστατευομένων μαρτύρων κρίθηκαν αόριστες. Έτσι, έληξε αυτή η περιπέτεια και για τους δύο, μια περιπέτεια που κράτησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια.
Σε αυτό το χρονικό διάστημα τι δεν άκουσαν τόσο ο Άδωνις όσο και ο Δ. Αβραμόπουλος.
Θυμούμαι χαρακτηριστικά τα δημοσιογραφικά συγκροτήματα που είχαν θέσει τις υπηρεσίες τους στο σύστημα Ρασπούτιν, σε τακτά χρονικά διαστήματα προανήγγειλλαν την προφυλάκιση του Α. Γεωργιάδη, ενώ βουλευτής της τότε συμπολιτεύσεως ισχυριζόταν πως, επειδή υπήρχε ένταλμα του FBI εναντίον του, δεν μπορούσε να ταξιδέψει στις ΗΠΑ. Όπως γνωρίζουμε ουδέποτε προφυλακίσθηκε ο Άδωνις και μια χαρά πήγε στις ΗΠΑ. Άλλοι δεν μπορούν να πάνε.
Για δε τον Δ. Αβραμόπουλο διέδιδαν πως βρέθηκαν πολλά εκατομμύρια στο λογαριασμό του, κάτι που όπως αποδείχθηκε ήταν απολύτως ψευδές.
Αν κάποιος έχει τη διάθεση να ανατρέξει στο νοσηρό κλίμα εκείνης της περιόδου θα θυμηθεί και πολλά άλλα μυθεύματα που διακινούσαν πολύ συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι τώρα καλούνται να λογοδοτήσουν ενώπιον της ελληνικής δικαιοσύνης για τις πράξεις τους.
Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά στην αντιμετώπιση τους από τους εισαγγελείς, με την αντιμετώπιση που επεφύλασσαν οι ίδιοι στα θύματα τους. Σήμερα, οι κατηγορούμενοι προσέρχονται στην ελληνική δικαιοσύνη με το τεκμήριο της αθωότητας, κάτι που το είχαν στερήσει από τους πολιτικούς αντιπάλους τους. Ποιος δε θυμάται τις κραυγές «αν είναι αθώοι ας αποδείξουν την αθωότητα τους στο δικαστήριο» ή την περίφημη δήλωση στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ « το γεγονός πως δε βρέθηκαν στοιχεία δε σημαίνει πως είναι αθώοι». Ανατριχιαστικά αυτά που ακούστηκαν τότε.
Νομίζω πως ουδείς πολίτης θα ήθελε να περάσει τις δοκιμασίες που πέρασαν τα θύματα αυτής της σκευωρίας. Είχαν απέναντι τους ένα σκοτεινό και πολυπλόκαμο σύστημα που επιζητούσε, δια της ηθικής εξοντώσεως τους, την παραμονή στην εξουσία μιας παραπαίουσας κυβέρνησης. Μέχρι και τραπεζικές θυρίδες έσπασαν σα να είχαν απέναντι τους όχι έναν πρώην πρωθυπουργό, αλλά σεσημασμένο κακοποιό. Μέχρι και τη σύζυγο του Διοικητή της ΤτΕ προσπάθησαν να εμπλέξουν, προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους που δεν ήταν άλλος από την αποπομπή του.
Πραγματικά όσο τα σκέφτομαι αυτά δεν θέλω να πιστέψω πως συνέβησαν σε μια χώρα της ΕΕ με δημοκρατικούς θεσμούς. Το ευτύχημα ήταν πως οι θεσμοί άντεξαν και δεν υπέκυψαν στις πιέσεις των σκευωρών. Τώρα η ελληνική δικαιοσύνη καλείται αυτή να αποδείξει την ενοχή τους. Πολιτικά πάντως έχουν καταδικασθεί και με την ψήφο των πολιτών και με τη βούλα των εισαγγελέων.
