Του Δημήτρη Καμπουράκη
Εγώ λοιπόν από αύριο θα πάρω έναν-έναν τους καθηγητές μου στην ΑΣΟΕΕ και θα τους βρίσω για τα οικονομικά που μου δίδαξαν. Επίσης θα σκίσω τα παλιά βιβλία της μακροοικονομίας που έχω στο ντουλάπι και θα τα πετάξω στον κάδο της ανακύκλωσης να τα κάνει χαρτί περιτυλίγματος ο Μπακογιάννης. Διότι μετά τις εξηγήσεις που έδωσε ο Αλέξης για τον «καταπιστευτικό» λογαριασμό που μειώνει δια μαγείας το πλεόνασμα, ντρέπομαι να λέω ότι σπούδασα οικονομικά.
Ειλικρινά τον άκουσα πολύ προσεκτικά τον Αλέξη στην συνέντευξη τύπου όταν ρωτήθηκε για τον λογαριασμό αυτό. Μέχρι «σουτ» έκανα στην γυναίκα μου για να μην διασπαστεί η προσοχή μου και χάσω την σειρά των συλλογισμών του, καθότι ως τότε είχα ακούσει τέσσερις διαφορετικές εκδοχές από στελέχη του, δίχως πάλι να μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς ήθελαν να πουν. Ας προσπαθήσω να κάνω φραγκοδίφραγκα αυτά που είπε ο πρώην πρωθυπουργός:
Έχουμε σήμερα ένα μαξιλάρι 37 δις ευρώ. Τα χουμε εκεί και κάθονται ως ασφάλεια έναντι των αναταράξεων που μπορούν να εμφανιστούν στις διεθνείς αγορές χρήματος, καθώς η ελληνική οικονομία είναι ακόμα αδύναμη και μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να βρεθεί σε αδυναμία δανεισμού. Καλά ως εδώ. Παραλλήλως έχουμε την υποχρέωση, ως το 2022 να πετυχαίνουμε πλεόνασμα 3,5%, δηλαδή το κράτος να έχει 3,5% περισσότερα έσοδα από έξοδα. Το ποσό αυτό πάει στην αποπληρωμή του χρέους, δηλαδή αυτά τα λεφτά φεύγουν από την εσωτερική οικονομία και πάνε έξω.
Γι αυτό άλλωστε διαμαρτυρόμαστε. Αν έφευγαν λιγότερα έξω, τα υπόλοιπα του σημερινού υποχρεωτικού πλεονάσματος θα διοχετεύονταν στην ελληνική οικονομία, είτε ως δημόσιες επενδύσεις, είτε ως ιδιωτικές, είτε ως απλή κατανάλωση που θα τόνωνε αντιστοίχως την παραγωγή (λέμε τώρα, αν είχαμε εσωτερική παραγωγή και δεν κατευθύνονταν σε εισαγόμενα προϊόντα). Αυτά είναι τα δεδομένα. Και ζητούμε από τους δανειστές να αλλάξουμε τους όρους του Συριζαϊκού μνημονίου που μας φόρεσε το 3,5%, ώστε να μαζεύουμε λιγότερα λεφτά κάθε χρόνο για το χρέος, αφήνοντας κάτι περισσότερο στην ελληνική οικονομία.
Και ξάφνου, ο Αλέξης λέει το ακόλουθο: Από τα 37 δισ. που έχουμε μαξιλάρι, παίρνουμε τα 5 και τα βάζουμε σ' έναν «καταπιστευτικό» λογαριασμό ο οποίος αποτελεί εγγύηση προς τους δανειστές ότι υπάρχουν τα λεφτά για την αποπληρωμή των χρεών μας. Αυτό κατά τον Αλέξη σημαίνει ότι η υποχρέωση για πλεόνασμα 3,5% πέφτει αυτομάτως στο 2,5%, οπότε γλιτώνομε περίπου 2 δισ. που μπορούμε να τα κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Δηλαδή, με μια απλή λογιστική εγγραφή από έναν τραπεζικό λογαριασμό σ' έναν άλλον, γλιτώνουμε 2 δισ. Και μάλιστα είπε πως είναι τόσο απλό που δεν χρειάζεται καν να διαπραγματευτούμε γι αυτό με τους θεσμούς. Μεταφέροντας δηλαδή 5 δις από έναν λογαριασμό σ' έναν άλλον, πέφτει κατά μία μονάδα η υποχρέωση μας για πλεόνασμα 3,5%. Μα αν είναι έτσι, τότε ας μεταφέρουμε 10 δις στον «καταπιστευτικό», να γλυτώσουμε δύο μονάδες από το πλεόνασμα και τέσσερα δις για την πραγματική οικονομία. Και γιατί να μην μεταφέρουμε 17,5 δις από τα 37 του μαξιλαριού, ώστε να το μηδενίσουμε τελείως το καταραμένο το πλεόνασμα και να ησυχάσουμε;
Μόνο ο Σώρας με τα 600 δις συγκρίνεται μαζί του. Τι σαχλαμάρα, τι ασυναρτησία, τι κομπογιαννιτισμός για μικρά παιδιά είναι αυτός; Κι ήταν και πρωθυπουργός…
