Του Ηλία Ψυχογιού*
Για έναν περίεργο λόγο στάθηκα και παρακολούθησα προχθές την «εκπομπή» "Δεύτερη Ματιά" της ΕΡΤ. Με την κα Ακριβοπούλου, ως συντονίστρια, τον κ. Καψώχα και τη δημοσιογράφο του δικαστικού ρεπορτάζ της εφημερίδας Documento, κα Κατερίνα Κατή.
Η εξέλιξη της συζήτησης ήταν παραδόξως ιδιαίτερα ομαλή. O κ. Καψώχας ούτως ή άλλως μιλούσε ελάχιστα. (Δεν ξέρω αν τον διακατείχε η προκατάληψη πως με δύο κυρίες παρούσες δεν είχε καμία ελπίδα!)
Η κα Ακριβοπούλου, κυριολεκτικά, «αβαντάριζε» τη δημοσιογράφο του δικαστικού ρεπορτάζ του Documento στα σαφέστατα υπονοούμενα που άφηνε για τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση Novartis, με ιδιαίτερες αναφορές στον Άδωνι Γεωργιάδη και, κατ' επέκταση, στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Θεωρώ μάλιστα πως, παρότι ως «συντονίστρια» της συζήτησης έχει υποχρέωση από τον κώδικα δεοντολογίας να εμφανίζει και τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, εφόσον δεν «σκέφθηκε» να καλέσει και έναν δημοσιογράφο διαφορετικής προσέγγισης από την κα Κατή όπως κάνει ο ΣΚΑΪ λογω του εμπάργκο, η προσέγγισή της ήταν μεροληπτική.
Το πιο εντυπωσιακό ήταν όμως πως ενώ η εκπομπή ασχολήθηκε επί σαράντα ολόκληρα λεπτά με το συγκεκριμένο θέμα, τα τριάντα μονοπωλήθηκαν κυριολεκτικά από τη δημοσιογράφο του Documento. Μάλλον αυτό συμβαίνει επειδή, στην κρατική τηλεόραση, που στηρίζεται οικονομικά από τους πολίτες, μία δημοσιογράφος λειτουργεί όχι ως ακριβοδίκαιος ρυθμιστής του χρόνου και των επιχειρημάτων όλων των πλευρών, αλλά ως «βαστάζος» της κυβέρνησης και των επιχειρημάτων που εκφράζονται από τον Παύλο Πολάκη στα «ευγενή» του posts στο facebook, αφού μία δημοσιογράφος ιδιωτικού ΜΜΕ έλεγε ακριβώς τα ίδια με πιο κομψό τρόπο...
Φυσικά, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της εκπομπής κάλυψαν οι αναφορές στον κ. Μανιαδάκη.
Δεν είμαι εγώ αυτός που θα κρίνει αν είναι ένοχος ή αθώος, αλλά δεν είναι δυνατόν να μην σκεφτώ πως επί ενάμιση χρόνο οι καταθέσεις του κ. Μανιαδάκη θεωρούνταν αξιόπιστες από την κα Ακριβοπούλου (υποθέτω και από την κα Κατή...), ενώ τώρα ψευδείς. Αναφέρθηκε μάλιστα πως οι έρευνες εναντίον του κ. Μανιαδάκη ανάγονται στο 2017 και η ποινική δίωξη εναντίον του ήταν «δρομολογημένη».
Αν όμως η δίωξη ήταν δρομολογημένη, γιατί μέχρι πριν από μερικές μέρες δεν γνωρίζαμε ούτε το όνομά του; Αν η δίωξη ήταν δρομολογημένη, γιατί οι καταθέσεις του παρέμεναν στην εισαγγελία ως καταθέσεις προστατευόμενου μάρτυρα, επιβαρύνοντας τους εμπλεκόμενους; Αν η δίωξή του ήταν δρομολογημένη και ο ίδιος αναξιόπιστος μάρτυρας, γιατί τις επικαλέστηκε τόσες φορές η κα Κατή; Αποδέχεται τα λεγόμενα ενός αναξιόπιστου ή και, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, απατεώνα, όπως φέρεται να είναι ο κ. Μανιαδάκης;
Εκτός κι αν η «δρομολογημένη δίωξη» στόχευε στο να χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πίεσης στον Μανιαδάκη, ώστε να καταθέσει αυτά που η κυβέρνηση επιθυμούσε. Και, φυσικά, αν συμβαίνει αυτό, αντιλαμβανόμαστε όλοι πως αναφερόμαστε σε έναν άλλο τύπο ομάδας ανθρώπων και όχι σε ανθρώπους που αποτελούν την κυβέρνηση μιας χώρας.
Στην περίπτωση όμως που οι καταθέσεις του θεωρούνται ψευδείς λόγω προσωπικής εμπλοκής, οι όποιες αναφορές του σε οποιονδήποτε από τους εμπλεκόμενους πολιτικούς θεωρούνται επίσης ψευδείς. Πώς μπορεί κανείς να δεχτεί πως ψευδείς καταθέσεις εμφορούνται από αληθείς κατηγορίες εναντίον πολιτικών προσώπων; Εκτός κι αν δεν έκανε καταγγελίες για κανέναν πολιτικό και αυτό ήταν η αφορμή να αλλάξει «ρόλο» και να από μάρτυρας να γίνει κατηγορούμενος...
Απλά ερωτήματα, τα οποία θέτει ένας κοινός νους και τα οποία λόγω ιδιότητας θα έπρεπε να τεθούν από την κα Ακριβοπούλου.
Απλά ερωτήματα που οδηγούν σε σαφή συμπεράσματα για τη σύνθεση του πάνελ και την επικρατούσα τάση να συνθέτουμε λαϊκά δικαστήρια...
Με έναν άφωνο ένορκο (Καψώχας), έναν εισαγγελέα (Ακριβοπούλου) και έναν «Κατή»...
*Ο Ηλίας Ψυχογιός έχει σπουδάσει Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Ελλάδα και Τεχνολογίες Διαδικτύου στη Σκωτία. Έχει εργαστεί σε πολυεθνικές εταιρείες του τουρισμού και της πληροφορικής.
