Το μεταναστευτικό - προσφυγικό πρόβλημα ήρθε για να μείνει. Όποιος πιστεύει πως μπορεί ένα κράτος της ΕΕ να απελάσει 200.000 ανθρώπους είναι είτε δημαγωγός είτε ζει στον κόσμο του. Εκείνο που γίνεται και γίνεται με επιτυχία, είναι ο σημαντικός περιορισμός των αφίξεων νέων μεταναστών - προσφύγων, χάρη στα μέτρα που λαμβάνει η παρούσα κυβέρνηση στον Έβρο και στο Αιγαίο.
Συνεπώς το πρόβλημα εντοπίζεται σε αυτούς που βρίσκονται ήδη στην πατρίδα μας. Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Θα κυκλοφορούν στους δρόμους της Αθήνας;
Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως η λύση του μεταναστευτικού για όλη την Ευρώπη μοιάζει με τον τετραγωνισμό του κύκλου. Δεν υπάρχουν μαγικές και εύκολες λύσεις, αλλά όλες οι προσπάθειες συντείνουν προς δύο στόχους: πρώτον, να περιορισθούν οι νέες ροές μεταναστών - προσφύγων και δεύτερον, να αναδειχθούν οι δεξιότητες όσων ήδη βρίσκονται στην Ελλάδα, ώστε να καλύψουν τα κενά που υπάρχουν στην απασχόληση σε συγκεκριμένους κλάδους της εθνικής οικονομίας.
Και οι δύο στόχοι για να επιτευχθούν, απαιτούν σκληρή και προγραμματισμένη δουλειά. Το πρότυπο της Αμυγδαλέζας ακυρώθηκε από την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που ήθελε τους πρόσφυγες να λιάζονται στην Αθήνα. Έκτοτε δημιουργήθηκε μια κατάσταση χωρίς τη δυνατότητα επιστροφής στην προτεραία, λόγω του εσκεμμένα ανεξέλεγκτού της.
Συνεπώς, γι' αυτούς που βρίσκονται ήδη εγκατεστημένοι στην πατρίδα μας η μόνη λύση είναι να γίνουν προσπάθειες ώστε όσο το δυνατόν περισσότεροι από αυτούς να καταστούν χρήσιμοι στις τοπικές κοινωνίες που τους φιλοξενούν. Πώς θα γίνει αυτό;
Εδώ υπεισέρχονται οι δράσεις του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής, το οποίο έχει υπογράψει μνημόνια συνεργασίας με ημεδαπούς και αλλοδαπούς φορείς για την προσαρμογή και τη σταδιακή ένταξη των προσφύγων - μεταναστών στην πατρίδα μας. Με τα μνημόνια αυτά επιδιώκεται να αναδειχθούν οι δεξιότητές τους και να επιμορφωθούν ώστε να μπορέσουν να ενταχθούν σταδιακά στην ελληνική κοινωνία.
Μια βασική παράμετρος αυτών των μνημονίων είναι η προσαρμογή στον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Αναμφίβολα δύσκολη υπόθεση, αλλά δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οι προτεινόμενες ριζοσπαστικές λύσεις δε συνάδουν με τα ευρωπαϊκά standards και θα προκαλέσουν σημαντικές αντιδράσεις.
Όλα αυτά τα συνεκτιμά η κυβέρνηση και, μέσω των προαναφερθέντων μνημονίων, προσπαθεί να βάλει τάξη σε μια κατάσταση που ταλαιπωρεί όλη την ΕΕ και κυρίως τα κράτη πρώτης υποδοχής.
Τι πιθανότητες επιτυχίας έχουν αυτές οι προσπάθειες; Δε διακινδυνεύω απάντηση, αλλά θα παραπέμψω τον αναγνώστη στην επιτυχημένη διαδρομή της «Ειδικής Γραμματείας Ασυνοδεύτων» υπό την κυρία Ειρήνη Αγαπηδάκη. Παραθέτω νούμερα, γιατί πάντα οι μετρήσεις φανερώνουν τις επιτυχίες ή τις αποτυχίες.
Το Φεβρουάριο του 2020 βρισκόταν στην Ελλάδα 5.424 ασυνόδευτα παιδιά. Τον Δεκέμβριο του 2021 ο αριθμός μειώθηκε σε 2.576 παιδιά, καθώς τα υπόλοιπα μετεγκαταστάθηκαν σε άλλες χώρες της ΕΕ, βάσει του προγράμματος της Κομισιόν για εθελοντική μετεγκατάσταση. Τα δε παιδιά που έχουν παραμείνει στην Ελλάδα, όλα ανεξαιρέτως, είναι ασφαλή, στεγασμένα, με άριστες συνθήκες γενικότερης διαβίωσης.
Βέβαια, ο αριθμός των παιδιών είναι πολύ μικρός σε σχέση με το συνολικό όγκο των μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της οργανωμένης προσπάθειας. Ούτως ή άλλως η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα επιλογών, ενώ είναι ευάλωτη στην ακροδεξιά σπέκουλα.
