Του Θεόδωρου Τόνα*
Η οικονομική αυτοτέλεια των κομμάτων, συνδέεται και με την ύπαρξη πολλών διαφορετικών πηγών χρηματοδότησης (Δωρεές ιδιωτών, Συνδρομές μελών, Κρατική χρηματοδότηση, Δανεισμός) και είναι σημαντική για την ανεξαρτησία τους από οικονομικά συμφέροντα. Βέβαια γίνεται μεγάλη συζήτηση για το ποια πηγή χρηματοδότησης είναι καλύτερη για τον σκοπό αυτό. Σε όλες τις περιπτώσεις χρηματοδότησης υπάρχουν τα υπέρ και τα κατά.
Αυτό όμως που είναι σημαντικότερο, αλλά δεν το εφάρμοσε κανένα Ελληνικό κόμμα τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι ο έλεγχος των δαπανών, η έλλειψη του οποίου οδήγησε στην υπερχρέωση. Οι μεγάλες σπατάλες οδήγησαν σε ανεξέλεγκτο δανεισμό και σε συνεχή αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, η οποία κάποια στιγμή έφτασε να είναι από τις μεγαλύτερες στην ΕΕ, επιβαρύνοντας υπέρμετρα τους πολίτες χωρίς τη θέλησή τους.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ιδιαίτερα επικριτικοί ειδικά προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ για τα δάνεια που έλαβαν. Αν δούμε τα χρέη του κάθε κόμματος αναλογικά με την εκλογική του δύναμη και τον αριθμό των βουλευτών του προκύπτουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία. Μετά τις εκλογές του 2000 πρώτο κόμμα αναδείχθηκε το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό 44% και 158 βουλευτές, η ΝΔ δεύτερη με ποσοστό 43% και 125 βουλευτές και ο Συνασπισμός (διάδοχος του οποίου είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ) τέταρτος με ποσοστό 3,2% και 6 βουλευτές.
Στη διάρκεια εκείνης τη κοινοβουλευτικής περιόδου τα δυο μεγάλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) είχαν συνολικά δάνεια περί τα 50 εκ € το καθένα, ενώ ο Συνασπισμός το 2002 έλαβε δάνειο 27 εκ €. Κάνοντας μια διαίρεση του χρέους του κάθε κόμματος ανά βουλευτή προκύπτει ότι το ΠΑΣΟΚ όφειλε 50εκ./158=316.000€ ανά βουλευτή, η ΝΔ 50εκ/125=400.000€ ανά βουλευτή και ο Συνασπισμός 27εκ€/6=4.500.000 ανά βουλευτή. Δηλαδή ο Συνασπισμός έλαβε ως δάνειο ποσόν τουλάχιστον δεκαπλάσιο από τα δύο μεγάλα κόμματα, βάσει της εκλογικής του δύναμης. Βέβαια το γεγονός ότι αυτό το δάνειο έχει εξοφληθεί σήμερα, μάλλον δημιουργεί περισσότερα ερωτήματα από αυτά που δημιουργούν τα ανεξόφλητα δάνεια των υπολοίπων κομμάτων, κατ αρχήν για το που διέθεσε ένα τόσο μικρό κόμμα ένα τόσο μεγάλο ποσό και δευτερευόντως από που προήλθαν τα χρήματα για την αποπληρωμή του.
Επίσης υπάρχει και ένα ηθικό ζήτημα, που αγγίζει τα πρώην στελέχη των δύο πρώην μεγάλων κομμάτων, τα οποία μετά από δεκαετίες μεταγράφηκαν στα δύο κυβερνητικά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Βουλευτές ή κομματικά στελέχη που εκλέγονταν, την περίοδο κατά την οποία δημιουργήθηκαν τα χρέη, με την ΝΔ (Καμμένος, Κουντουρά, Παπακώστα κλπ) ή το ΠΑΣΟΚ (Κουρουμπλής, Σακοράφα, Κατσέλη, Ξενογιαννακοπούλου, Τζάκρη, Μπόλαρης κλπ), μεταπήδησαν το 2012 στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αφήνοντας όμως τα δάνεια στους παλιούς τους συντρόφους και στα παλιά τους κόμματα. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ σήμερα έχοντας στις τάξεις τους δεκάδες πρώην στελέχη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, κατηγορούν τα δύο κόμματα ότι έλαβαν παράνομα δάνεια, δεν κάνουν όμως το ίδιο για τα πρώην στελέχη τους τα οποία είναι πλέον δικά τους στελέχη, αλλά είχαν ενεργό δράση και συμμετοχή στη λήψη τους και οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν και για τη δική τους προβολή και ανάδειξη σε θέσεις και αξιώματα.
Βέβαια κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τα πολιτικά στελέχη για την απόφαση τους να αλλάξουν κόμμα. Είναι όμως τουλάχιστον υποκριτικό να κατηγορούν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αυτοί που τις προηγούμενες δεκαετίες χρησιμοποίησαν τα δάνεια για να χτίσουν τις πολιτικές τους καριέρες.
*Ο κ. Θεόδωρος Τόνας είναι δικηγόρος και μέλος του μητρώου στελεχών της ΝΔ.
