Θεωρήθηκαν οι χαρακτηρισμοί του Τζο Μπάιντεν για τον Πούτιν υπερβολικοί, άκομψοι και εκτός του αποδεκτού διπλωματικού πλαισίου επικοινωνίας. Μήπως ήταν όμως ευθέως ανάλογοι της συμπεριφοράς στην οποία αναφερόταν; Δηλαδή πώς θα έπρεπε να αποκαλέσει τον ηγέτη μιας πυρηνικής υπερδύναμης που επιτίθεται απροκάλυπτα σε ένα γειτονικό κράτος γιατί δεν του αναγνωρίζει λόγο ύπαρξης; Όλα υπόκεινται σε διαβαθμίσεις. Ακόμα και ο τρόπος που επικοινωνούν οι παγκόσμιοι παίκτες.
Προφανώς, σε αυτά τα επίπεδα καμιά εκφορά λόγου δεν είναι τυχαία, τίποτα δεν είναι αυθόρμητο. Και η παραμικρή λέξη είναι μελετημένη και κάπου αποβλέπει, κάποιο μήνυμα θέλει να περάσει.
Αναμφίβολα ο Τζο Μπάιντεν θα μπορούσε να δείξει την αποφασιστικότητα του απέναντι στον Ρώσο ηγέτη χρησιμοποιώντας άλλες λέξεις. Το «χασάπης» έπεσε βαρύ.
Το ερώτημα δεν είναι αν αυτή η λέξη αποδίδει πλήρως αυτά που κάνουν τα ρωσικά στρατεύματα στην Ουκρανία—που όντως τα αποδίδει—αλλά αν ορίζει το μέλλον που επιφυλάσσει ο Τζο Μπάιντεν στον Πούτιν την επόμενη μέρα.
Νομίζω πως όλο το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ πολύ δύσκολα θα δεχτεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν ως συνομιλητή. Και αυτό θα επιδιώξει να το επιβάλει σε όλο το Δυτικό στρατόπεδο. Δεν μπορώ να δώσω άλλη εξήγηση στη λεκτική βιαιότητα του Αμερικανού Προέδρου.
Είναι νομίζω αποδεκτό από όλον τον πολιτισμένο κόσμο πως ο Βλαντιμίρ Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία διέβη τον Ρουβίκωνα. Έκανε κάτι το αδιανόητο για τον ευρωπαϊκό χώρο. Συνεπώς, αυτή η ενέργεια του δεν μπορεί να θεωρηθεί την επόμενη ημέρα ως μη γενόμενη. Δεν μπορεί οι Γερμανοί ηγέτες να εξακολουθήσουν τις «αγκαλίτσες και τα φιλάκια» με τη Ρωσία του Πούτιν. Αυτό το μήνυμα ήθελε να στείλει ο Τζο Μπάιντεν αποκαλώντας τον «χασάπη». Το αν θα επιτύχει να κρατήσει ενωμένο το Δυτικό στρατόπεδο πάνω σε αυτήν τη θέση είναι το μεγάλο στοίχημα για όλους τους βασικούς παίκτες.
Ως γνωστόν ο στρατηγικός στόχος της Ρωσίας ήταν η διάσπαση της ενότητας της Δύσης. Έχοντας δύο μοχλούς, τους αφελείς Γερμανούς πολιτικούς και τον επιτήδειο Τ. Ερντογάν, πέτυχε να δημιουργήσει προβλήματα στη συνοχή τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της Ε.Ε. Συγχρόνως με τις χρηματοδοτήσεις κομμάτων, κινήσεων, οργανισμών, πολιτικών, οικονομικών παραγόντων και διαμορφωτών της κοινής γνώμης, προσπάθησε να αλώσει από τα μέσα τις Δυτικές δημοκρατίες.
Σήμερα, με την εισβολή στην Ουκρανία έκανε θρύψαλα κόπους τόσων ετών. Η Δύση συσπειρώθηκε. Το στοίχημα για όλους είναι πόσο θα κρατήσει αυτή η συσπείρωση και υπό ποίους όρους.
Και ο Τζο Μπάιντεν ήταν σαφής. Καμία συζήτηση με τον Πούτιν. Θα τον ακολουθήσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι; Ή θα ακολουθήσουν την γνωστή πεπατημένη των τελευταίων 20 χρόνων μέχρι να εισβάλει σε κάποια άλλη χώρα ο Πούτιν;
Με τον Μπάιντεν!
