Του Νίκου Γκιώνη
Μιας και διαβάζω, όπως κι άλλοι, την Σεροτονίνη του Μισέλ Ουέλμπεκ είπα να βάλω ως επικεφαλίδα με επιθετικό και ημερολογιακό προσδιορισμό την λέξη, που ονοματίζει αυτή την ευφορική ορμόνη, που είναι και βάση της σύγχρονης φαρμακευτικής αντικαταθλιπτικής θεραπείας.
Πράγματι ένα σημαντικό κομμάτι του έμβιου κοινωνικού πεδίου δείχνει με λιγότερη ή περισσότερη ανταπόκριση, ρητή ή υπόρρητη, κριτική ή δεδομένη μιά λυτρωτική ανακούφιση στην ζωή του, δίχως εδώ που τα λέμε να έχει αλλάξει δραματικά κάτι σε πραγματολογικό πλαίσιο. Απλώς βλέπουν μιά προσπάθεια συνηθισμένων ανθρώπων της εργασίας και της σκέψης - που ασφαλώς και δεν είναι όλοι τους της ίδιας ποιότητας - να επιχειρούν κανονικές δράσεις για τους πολίτες, σάμπως απλώς να προσπαθούν να κάνουν την δουλειά τους και μόνον ..ή όπως έλεγε ο πρώτος μεταπολιτευτικός χαρισματικός «αντιχαρισματικός» Κ. Σημίτης …«εγώ είμαι εδώ για να κάνω την δουλειά μου».
Βέβαια όταν το λες αυτό σ΄ έναν κόσμο, που εντός της παραμυθίας παραμυθιάζεται και ιδιοτελώς φαντάζεται κατά πως βολεύει την χάρτα εφαρμογής γενικών αρχών ιδεολογημάτων, σφιχτών και προχρονολογημένων, σε κοιτάζει παράξενα ....αν και πιο λίγο από παλιά.
Το 112 ας πούμε, εκτός από άμεσο μέτρο Πολιτικής Προστασίας, είναι και μιά επιπλέον συμβολική ραφή με την Ψηφιακή Επανάσταση, που την περάσαμε ξώφαλτσα. Η ενοποίηση του ΕΜΠ και του Αρχαιολογικού Μουσείου δεν είναι μαζί με άλλες παρεμβάσεις παρεμφερούς τύπου η μεσομακροπρόθεσμη καταστολή της ανομίας της περιοχής του ΕΜΠ δια του πολιτισμικού ακτιβισμού; Κι άλλα τέτοια των πρώτων ημερών, που ενδεχομένως προϊδεάζουν για μιάν άλλου τύπου μετα-μεταπολιτευτική κανονικότητα.
Όμως πως θα λειτουργήσει από μόνη της η οργανική σεροτονίνη, όταν σταματήσει η φαρμακευτική της χορήγηση; Και αμέσως ιδού το πρόβλημα. Οι τραμπαλισμοί και οι συγκρούσεις όταν επιχειρηθούν μονοπάτια πιο δύσβατα, όπως η ΔΕΗ ας πούμε, ή άλλες προβλέψιμες - ή και όχι - κρίσεις σε τι επίπεδα θα βρουν την Αυγουστιάτικη σεροτονίνη καθώς όσο κι αν φαίνεται παράδοξο η κλεψύδρα άδειασε ήδη ποσότητα ενός μηνός; Κι όσο η στήριξη στην αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών του Ιουλίου, από μεγάλη και σεροτονινική θα τρέπεται σε κριτική και επισφαλή, τόσο θα πρέπει να εφευρίσκονται πολιτικά αντισώματα.
Αν λογαριάσει μάλιστα κάποιος την υστερική αστάθεια των εμβληματικών χωρών του Βορρά και του Νότου, το Η.Β. και την Ιταλία, με οδηγούς φριχτούς τύπους του εθνολαϊκισμού ή την παρατεταμένη αστάθεια της μικρής Γερμανίας δηλ. της Ισπανίας με ευθύνη του πολιτικού της συστήματος και κυρίως του Σάντσεθ και του Ριβέρα.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Metarithmisi.gr.
