Του Σάκη Μουμτζή
Νομίζω πως όλοι αναρωτιόμαστε τί συνέβη και ο ΣΥΡΙΖΑ μεταμορφώθηκε μέσα σε λίγες μέρες. Τι έγινε και οι κόκκινες γραμμές σαρώθηκαν, οι σημαίες ξεσκίστηκαν, αξιοπρέπειες καταρρακώθηκαν. Μήπως είδαν «το φως το αληθινόν»; Μήπως «έλαβαν πνεύμα επουράνιο» και «βρήκαν πίστην αληθήν»; Μήπως υπέστησαν συντριπτική κρίση συνειδήσεως και έγιναν μερκελιστές - μεταρρυθμιστές;
Μερικοί έχουν έτοιμη την απάντηση πως η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αντιλήφθηκε ότι μόνον έτσι θα παραμείνει στην πολυπόθητη εξουσία. Μόνον έτσι θα συνεχίζει να κυβερνά στο όνομα της Αριστεράς ασκώντας μίαν κυνικά μνημονιακή πολιτική. Διαφωνώ. Πιστεύω πως αυτός είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος για να εκαπαραθυρωθούν από την εξουσία πολύ σύντομα. Γιατί η παραμονή τους σε αυτήν και η οικοδόμηση του δικού τους Κράτους απαιτούν κεφάλαια που δεν τα διαθέτουν. Οι εταίροι-δανειστές δίνουν τόσα όσα απαιτούνται για να μην χρεοκοπήσουμε. Επί πλέον η μεταφορά πόρων από συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες προς άλλες, για να συγκροτηθεί ένα νέο κοινωνικό μπλοκ εξουσίας, έχει ημερομηνία λήξεως και μάλιστα πολύ σύντομη, καθώς οι φοροδοτικές ικανότητες της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών εξαντλείται, κάτι που σε τελική ανάλυση αποσταθεροποιεί πολιτικά την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Συνεπώς, πού αποβλέπει η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και τηρεί αυτήν την άψογη στάση; Νομίζω πως για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα πρέπει να δούμε την μεγάλη ευρωπαϊκή εικόνα που κυριαρχείται από το Βρετανικό δημοψήφισμα. Εάν –ό μη γένοιτο- επικρατήσει το brexit θα είναι ζήτημα ολίγων εβδομάδων και το grexit. Οι « δημοσιονομικά ενάρετες» χώρες θα επιδιώξουν να εκκαθαρίσουν την Ευρωζώνη από ό,τιδήποτε δημιουργεί προβλήματα στην πορεία των οικονομιών τους και στους εθνικούς σχεδιασμούς τους, καθώς οι συνέπειες από αυτήν την εκκαθάριση θα απορροφηθούν από τον Αρμαγεδώνα της εξόδου της Μ. Βρετανίας.Το πρώτο θύμα θα είναι η άσωτος Ελλάδα.
Εάν από την άλλη πλευρά επικρατήσουν οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις στην Μ. Βρετανία και η ΕΕ ξεπεράσει αυτόν τον σκόπελο με επιτυχία, τότε αναμένεται σκλήρυνση της στάσης των εταίρων απέναντι στην χώρα μας στο ζήτημα της πιστής και απαρέγκλιτης εφαρμογής των ψηφισθέντων μέτρων. Να υπενθυμίσω πως τον Σεπτέμβριο επίκειται το άνοιγμα των εργασιακών με ό,τι σημαίνει αυτό για την κοινωνική γαλήνη και την κυβερνητική σταθερότητα. Δεν τα γνωρίζει αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ; Φυσικά τα γνωρίζει και περιμένει.
Κύριο στοιχείο της στρατηγικής τους είναι η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Γνωρίζουν άριστα πως χωρίς να έχουν το προνόμιο της έκδοσης χρήματος ούτε επεκτατική οικονομική πολιτική μπορούν να ασκήσουν ούτε να χτίσουν το δικό τους Κράτος. Με το ευρώ τέτοια δυνατότητα δεν υπάρχει. Συνεπώς το πρόβλημα της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να μην χρεωθεί αυτή την έξοδο από την Ευρωζώνη και θα προσπαθήσει είτε αυτό το κόστος να το χρεώσει στους εταίρους στην περίπτωση που αυτοί επιδιώξουν το grexit είτε στον Ελληνικό λαό που απαυδισμένος από τα σκληρά μέτρα επιζητήσει αυτοβούλως το εθνικό νόμισμα σαν σωτηρία. Ήδη η τελευταία δημοσκόπηση έδινε στους επιθυμούντες την παραμονή στην Ευρωζώνη ποσοστό 56%, έναντι 37% των υπέρμαχων του εθνικού νομίσματος, κάνοντας τα συντριπτικά ποσοστά του 75-80% υπερ του ευρώ του 2012-2013 να φαντάζουν εξωπραγματικά.
Το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αντέξει πολιτικά μέχρι την στιγμή της κρίσεως, ώστε πάνω σε αυτήν να συγκροτήσει το μεγάλο δίλημμα που πιθανόν γύρω του να συσπειρώσει ένα μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού. Αυτή είναι η μόνη ερμηνεία που δίνω στην τακτική τους να παραχωρούν πολιτικό έδαφος για να κερδίσουν χρόνο. Βέβαια η διατυμπανιζόμενη λενινιστική συντεταγμένη αναδίπλωση μοιάζει πιο πολύ με άτακτη υποχώρηση, με πανικόβλητη εγκατάλειψη θέσεων, με μπουλουκηδόν φυγή, κάτι που δυσκολεύει τον κεντρικό σχεδιασμό τους.
Πάντως, μόνον μεταρρυθμιστές δεν έγιναν!
