Του Μάνου Τσαλαμανιού*
Η ατυχής(;) συμφωνία για την επίλυση(;) του «Μακεδονικού» συσπειρώνει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ενάντια στη συμφωνία και ενάντια στη σημερινή κυβέρνηση. Πολίτες από όλα τα κοινωνικά στρώματα και με διαφορετική πολιτική αφετηρία συναντιούνται στην διαπίστωση ότι η συμφωνία θα μπορούσε, και θα έπρεπε, να είναι αρκετά διαφορετική. Δεν είναι ακραίοι, ούτε φασίστες, όπως τους κατηγόρησαν με ευκολία κυβερνητικοί παράγοντες. Είναι πολίτες που ανησυχούν, προβληματίζονται και αγωνιούν για το μέλλον της Ελλάδας και για την σπουδή που η σημερινή κυβέρνηση προσπαθεί να επιλύσει τα προβλήματα εκείνων που μόλις λίγα χρόνια πριν διαδήλωνε ενάντιά τους.
Παρ' όλα αυτά το «Μακεδονικό» δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Εθνικοί κίνδυνοι, μικρότεροι ή μεγαλύτεροι, είναι πολλοί και δεν αφορούν πάντα τους εξωτερικούς εχθρούς. Ίσως οι σοβαρότεροι κίνδυνοι να αφορούν κυρίως εμάς. Σε κάποιο βαθμό πιστεύουμε ακόμα σε μαγικές λύσεις και ταχυδακτυλουργούς (π.χ. Σώρρας), σε πολιτικούς που κατάλαβαν δυο-τρία χρόνια μετά ότι έκαναν λανθασμένες κεντρικές-καταστροφικές επιλογές (π.χ. δημοψήφισμα). Το συναίσθημα μας κυριεύει και μας παρασέρνει συχνά σε λύσεις που δημιουργούν περισσότερα προβλήματα από αυτά που προσπαθούν να επιλύσουν (μνημόνιο-αντιμνημόνιο, δηλ. δεν μας έφθαναν τα δύο πρώτα μνημόνια, θέλαμε κι άλλα δύο).
Είναι πια καιρός να απομακρυνθούμε από αυταπάτες και χίμαιρες και να δουλέψουμε συντονισμένα και υπεύθυνα. Να εκλέξουμε πολιτικούς που δεν θα τάξουν επιδόματα και μοίρασμα της φτώχειας, αλλά θα ξεκινήσουν την αναπτυξιακή προσπάθεια για να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και να επιστρέψουμε σε ανάπτυξη που πρέπει να είναι πολύπλευρη.Αν η πατρίδα παραμείνει σε οικονομική ύφεση και σε κοινωνική θλίψη, απόσυρση και φυγή, αργά ή γρήγορα θα έρθουν και άλλες εθνικές ήττες. Ήδη το δημογραφικό αναδεικνύεται σε μέγα εθνικό θέμα. Η συρρίκνωση των γεννήσεων, η αύξηση των θανάτων και η μετανάστευση των νέων ανθρώπων και ολόκληρων οικογενειών, σε συνδυασμό με τη μάστιγα των τροχαίων δυστυχημάτων, κάνει το μείγμα εκρηκτικό.
Συνεπώς, θα πρέπει να καταλήξουμε ότι στην πραγματική ζωή τίποτα δεν χαρίζεται. Πρέπει να προσπαθήσουμε, και να καταφέρουμε, να αντιμετωπίσουμε την πλευρά του εαυτού μας που μας κρατάει καθηλωμένους. Να δείξουμε την άλλη πλευρά μας και, με ισορροπία ορθολογισμού και συναισθήματος, να αποφασίσουμε να εργαστούμε, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με προσωπική και κοινωνική ευθύνη. Ο αγώνας για καλύτερη και περήφανη πατρίδα δεν γίνεται με αόριστη επίκληση «αρχαίου κάλλους», αλλά με γνώσεις, κόπο και καθημερινή προσπάθεια σε όλους τους τομείς.
* Ο κ. Μάνος Τσαλαμανιός είναι Παιδοψυχίατρος-Διευθυντής Ε.Σ.Υ., διδάσκων σε Μεταπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πολιτικό στέλεχος που έχει περάσει από τη διαδικασία αξιολόγησης του Μητρώου Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.
