Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Η κακοδαιμονία με τον ΣΥΡΙΖΑ ξεκινά από την εμμονή που έχει στον «πρωτογονισμό» των σχημάτων, των συμβόλων και των εννοιών. Η εκφυλισμένη πλέον Αριστερά, προσπαθεί να ανασύρει από το υπόγειο της ιστορίας μνήμες και ρητορικά σχήματα παλαιών δεκαετιών.
Το αδιέξοδο της πραγματικότητας τους κάνει να μεταθέτουν τις επιδιώξεις στο φαντασιακό. Και είναι πραγματικά, οδυνηρό και επικίνδυνο άνθρωποι που μπερδεύουν την πολιτική με το «Δελφινάριο» να αποφασίζουν για την εξωτερική πολιτική της χώρας, για εκλογικούς νόμους, δημοψηφίσματα και θεσμικές αλλαγές.
Αλλά και στην καθημερινότητα των Ελλήνων τα προβλήματα είναι αισθητά. Η εκατόμβη στο Μάτι που διέσυρε το κράτος οφείλεται στην αδιαφορία της εξουσίας να προστατεύσει και να στηρίξει τους θεσμούς για την ασφάλεια των πολιτών.
Όταν ένας «νεοαριστερός» του ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνει με την δύναμη της εξουσίας στο πολίτευμα δεν εννοεί την αστική δημοκρατία που έχουμε όλοι αποδεχτεί . Στις περισσότερες περιπτώσεις εννοεί την «δημοκρατία» των σύγχρονων καταλήψεων στα πανεπιστήμια και των συνδικαλιστικών συνελεύσεων. Εκεί που όλα γίνονται δια βοής, με συμμετοχή που δεν κυμαίνεται πάνω από το 10% των μελών! Ο πιο διαβασμένος από αυτούς, μπορεί να φαντάζεται κάτι ανάμεσα στην βραχύβια Παρισινή Κομμούνα του 1871 και τα Σοβιέτ του 1905! Και τέλος, ο πλέον άσχετος, δεν μπαίνει καθόλου στην κατανόηση του σημαινόμενου της έννοιας αλλά χαίρεται μόνο με τις λέξεις που προφέρει ο Τσίπρας στους πολιτικούς του λόγους.
Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που κανένας ανασχηματισμός και καμία θεσμική παρέμβαση δεν μπορεί να βελτιώσει την πραγματικότητα της κοινωνίας. Όποιες παρεμβάσεις και να γίνουν, όποια πρόσωπα και να επιλεγούν η σκοπιμότητα δεν πρόκειται ποτέ να δώσει τη θέση της στην πολιτική ποιότητα των επιλογών.
Συζητάμε κατά καιρούς, για την αναθεώρηση του Συντάγματος, για την εκλογή του ΠτΔ από τον λαό και για τον διαχωρισμό κράτους και Εκκλησίας και οπωσδήποτε για μία θεσμικά κατοχυρωμένη ελεύθερη αγορά. Έχουμε τεράστια θέματα μπροστά μας που δεν τα ανοίγουμε γιατί καμία κυβέρνηση δεν τολμάει να τα αναθέσει σε ανεξάρτητες αρχές και επιστημονικές επιτροπές. Η οικονομία επίσης, μετά την περίφημη έξοδο από τα μνημόνια παραμένει έκθετη σε νέους κινδύνους αλλά η κυβέρνηση προετοιμάζει μόνο την στρατηγική της πόλωσης και της παροχολογίας.
Σε κάθε περίπτωση, ποιότητα δημοκρατίας μπορεί να υπάρξει μόνο με την αναζήτηση της ευθύνης των πολιτών και την συμμετοχή μιας πλειοψηφίας που θα απαιτήσει την απομάκρυνση του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία το συντομότερο δυνατόν.
Η χώρα συνεχίζει να περνάει κρίση και έχει άμεση ανάγκη από μια εξυγίανση του πολιτεύματος με τους όρους που λειτουργεί στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο . Προφανώς όμως, όχι με πολιτικάντικα παιχνίδια και όχι από ανθρώπους που δεν κατανοούν τις βασικές της αρχές.
Μιλώντας για δημοκρατία, ας κάνουμε μια προσπάθεια να ανακτήσουμε την αξία της έννοιας που τόσο έχει κακοποιηθεί από τυχοδιώκτες και καιροσκόπους (η γελοιότητα του Συντάγματος με τους «αγανακτισμένους»). Το ρίσκο είναι μεγάλο αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτοί δεν πρόκειται να φύγουν από την εξουσία, αν δεν δοκιμάσουν τα πάντα. Σηκωτούς θα τους παίρνουν και θα κρατούν ακόμα τα χερούλια της πολυθρόνας στα χέρια…
