Είναι ισχυρά τα περισσότερα από τα επιχειρήματα του Σάκη Μουμτζή στο χθεσινό του άρθρο αναφορικά με το γιατί η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να προσφύγει στις κάλπες. Πράγματι, όπως δείχνουν τα πράγματα σήμερα, δεν χρειάζονται πρόωρες εκλογές. Είναι όμως τα πράγματα όπως δείχνουν; Πόσο ασφαλείς είναι οι δείκτες της πρόθεσης ψήφου όταν δεν έχουν προκηρυχθεί εκλογές;
Ρητορική ήταν η ερώτηση: οι δείκτες αυτοί, χωρίς να έχουν προκηρυχθεί εκλογές μπορούν να οδηγήσουν σε στρατηγικά λάθη. Τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων αφηγούνται μια άλλη ιστορία.
Η κοινωνία είναι πολύ κουρασμένη, έχει καταλάβει πλέον ότι τα κονδύλια του Ελλάδα 2.0 δεν θα δαπανηθούν α λα γκρεκ, με τον τρόπο που ξέρουμε μέχρι σήμερα (ευτυχώς!), ξέρει ακόμα ότι πάνω από τις μισές μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπάρχουν χάρις στις κρατικές επιδοτήσεις οι οποίες δεν θα συνεχιστούν επ’αόριστω, η μεσαία τάξη είναι απογοητευμένη από τις κακές επιδόσεις της κυβέρνησης στον κρίσιμο τομέα της Παιδείας (η χατηρική τροπολογία για τις διαγραφές χρεών μελών ΔΕΠ εξανέμισε ό,τι είχε απομείνει από την αξιοπιστία της Υπουργού Παιδείας), υπάρχει μια διάχυτη αβεβαιότητα για το αύριο που αποτυπώνεται σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσκοπήσεις και η ρευστότητα αυτή κάνει τη σημερινή δημοφιλία της κυβέρνησης εξαιρετικά εύθραυστη και επισφαλή.
Τα βλέπει αυτά ο πρωθυπουργός και μαζί είναι βέβαιο ότι τα έχουν δει και κάποιοι από τους στενότερους συνεργάτες του-υπουργούς οι οποίοι έχουν ξεκινήσει εδώ κι ένα δίμηνο περίπου την προεκλογική τους εκστρατεία.
Και σημειολογικά να το αποτιμήσουμε όλα «φωνάζουν» εκλογές. Και για εμάς είναι σαφές ότι το μόνο που μπορεί να τις αναβάλλει είναι ο αριθμός των ημερήσιων κρουσμάτων και η γενικότερη πορεία της πανδημίας το φθινόπωρο.
Υπάρχει όμως και ένας πολύ σοβαρός λόγος που επιβάλλει στον πρωθυπουργό την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες: και αυτός δεν είναι άλλος από την ανασυγκρότηση της Άκρας Δεξιάς, αυτή τη φορά με πρόσχημα το αντιεμβολιαστικό κίνημα και συνεπικουρούμενη από τους γνωστούς, λαϊκοδεξιούς κύκλους του κόμματός του με τη στάση που κρατούν στα Ελληνοτουρκικά και τις σχέσεις με τη Βόρεια Μακεδονία.
Όσο περνάει ο καιρός η ακροδεξιά ανασυγκροτείται και γίνεται ξανά απειλητική και ο διάχυτος αντισυστημισμός έρχεται να λειτουργήσει για άλλη μια φορά ως το νέο «αντιμνημόνιο», ως συγκολλητική ουσία ετερόκλητων ομάδων, με διαφορετικά πολιτικά πρόσημα που θα επιχειρήσουν να αδράξουν την ευκαιρία που τους δίνει η απλή αναλογική. Σε αυτούς δεν πρέπει να δοθεί χρόνος.
Το στρατηγικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί λοιπόν δεν είναι το αν χρειάζονται εκλογές αλλά το αν η κυβέρνηση μπορεί να τις αποφύγει.
Μπορεί λοιπόν η κυβέρνηση να αποφύγει τις πρόωρες εκλογές; Σε εμάς τουλάχιστον, φαίνεται πολύ δύσκολο.
