Της Σοφίας Βουγιατζή
Χωρίς αμφιβολία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση του ψεύδους. Ως η κυβέρνηση που απογοήτευσε τις προσδοκίες πολλών πολιτών.
Το αν είπαν ψέματα κριτής στέκεται η ίδια η πραγματικότητα, οπότε το θέμα δεν χρίζει περαιτέρω σχολιασμού. Θα ήθελα να σταθώ όμως στο θέμα της απογοήτευσης των προσδοκιών από την κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς Αριστερά (συν ΑΝΕΛ).
Είναι πεποίθησή μου ότι τι είδους κυβέρνηση θα είναι ένα κόμμα αλλά και τι είδους Πρωθυπουργός θα είναι ο αρχηγός του διαφαίνεται από τι είδους αντιπολίτευση άσκησε. Σίγουρα ο θεσμικός ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση. Ο τρόπος όμως που θα επιλέξει να το κάνει, ως προς τον λόγο της, την δράση της, την αισθητική της, τις επιλογές της, δίνει το στίγμα της ως αντιπολίτευση αλλά δίνει και μια πρόγευση του τι είδους κυβέρνηση θα γίνει.
Τι έπραξε ως αντιπολίτευση λοιπόν ο Σύριζα με μπροστάρη τον Αλέξη Τσίπρα; Υποσχόταν τα πάντα στους πάντες χωρίς καμία ρεαλιστική εκτίμηση του εφικτού σε μια χρεωκοπημένη χώρα. Στεκόταν απέναντι σε κάθε επένδυση, σε κάθε νομοσχέδιο της τότε κυβέρνησης, ακόμα και σε αυτά με ξεκάθαρο όφελος προς τον πολίτη (π.χ. μείωση των τιμών των φαρμάκων κ.λ.π.). Υποστήριζε πάντα την λογική των μπαχαλάκηδων έναντι της νομοταγούς πλειοψηφίας (π.χ. η από τότε στάση του Σύριζα κατά της κατάργησης του παν/κου ασύλου κ.α.). Χρησιμοποιούσε επικοινωνιακά τσιτάτα του στυλ «Go back κα. Μέρκελ» και «Με ένα νόμο και σε ένα άρθρο θα καταργήσουμε το μνημόνιο» μην αναγνωρίζοντας καμιά συνέχεια κράτους, καμία υποχρέωση της χώρας για το μεγαλύτερο δάνειο διάσωσης που δόθηκε ποτέ. Δυναμίτιζε το κλίμα συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις, στην πλατεία των Αγανακτισμένων και με επικοινωνιακά στημένους θεατρινισμούς του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα (σκηνικά με τον ίδιο πάνω στα τρακτέρ σε διαδηλώσεις των αγροτών). Δημιούργησε μια κουλτούρα διχασμού και χυδαιότητας εντός και εκτός κοινοβουλίου με χαρακτηρισμούς τύπου Γερμανοτσολιάδες, Τσολάκογλου κ.λ.π. και ενθαρρύνοντας λαϊκά δικαστήρια στις πλατείες.
Τι διαφορετικό περιμέναμε από τον Σύριζα και τον Αλέξη Τσίπρα ως κυβέρνηση όταν σαν αντιπολίτευση κινήθηκε με αυτό τον τρόπο;
Και ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Με άκρατο λαϊκισμό, ιδεοληψία και παντελή έλλειψη ρεαλισμού και προετοιμασίας που οδήγησε στα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 2015, στην καταστροφική επιλογή της υπερφορολόγησης των πάντων και στα συχνά ακατάληπτα νομοσχέδια. Με εκμετάλλευση σοβαρών θεμάτων (ακόμα και των εθνικών) μόνο για επικοινωνιακούς λόγους εσωτερικής κατανάλωσης. Με έναν άνευ προηγουμένου και σε πολλαπλά επίπεδα διχασμό του ελληνικού λαού αλλά και αποδυνάμωσης όλου του πολιτικού συστήματος και των δημοκρατικών θεσμών.
Και άρα οι προσδοκίες, που μέρος των πολιτών επένδυσαν στον Σύριζα και τον Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορούσαν παρά να διαψευστούν.
Κοιτώντας την αντιπολίτευση που διεξάγει σήμερα η ΝΔ και ο αρχηγός της Κυρ. Μητσοτάκης, ακόμα και κάποιος που δεν είναι υποστηρικτής της παράταξης μπορεί να διακρίνει ένα διαφορετικό μοντέλο αντιπολίτευσης. Ως οφείλει η ΝΔ κάνει δομική και πολύπλευρη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, χωρίς όμως να οδηγεί τον λαό στους δρόμους, όπως συστηματικά έκανε ο Σύριζα. Αντίθετα η ΝΔ και ο αρχηγός της έχει ανοίξει ένα άλλο είδους διάλογο με τον ελληνικό λαό. Η περίοδος στην αντιπολίτευση χρησιμοποιείται ως μια περίοδος ουσιαστικής προετοιμασίας για την διακυβέρνηση της χώρας. Μιας προετοιμασίας που περνάει μέσα από μια ανοικτή και συνεχή συνομιλία με τους πολίτες στους χώρους εργασίας τους, στους δρόμους, στις γειτονιές, όπου έχει υπάρξει πρόβλημα (π.χ. πλημμύρες στην Μάνδρα, ανομία σε γειτονιές του κέντρου κ.λ.π.). Εκεί δηλαδή που βιώνει την καθημερινότητά του ο πολίτης και όχι σε οργανωμένες επικοινωνιακές παράτες με εξοργισμένα πλήθη και έναν ακόμα πιο εξοργισμένο αρχηγό αντιπολίτευσης. Ο στόχος του διαλόγου δεν είναι οι ανερμάτιστες υποσχέσεις για εξωπραγματικές λύσεις και λεφτόδεντρα αλλά η προετοιμασία για υπαρκτές λύσεις με ρεαλισμό. Η γνώση και η εμπειρία που συσσωρεύεται γίνεται μέρος ενός ήδη καταρτισμένου προγράμματος δράσεων για την οικονομία, την παιδεία, την υγεία και όλα τα θέματα της καθημερινότητας του πολίτη και το οποίο συνεχώς γίνεται πιο συγκεκριμένο. Παράλληλα, ο Κυρ. Μητσοτάκης, ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός, ομιλεί στο εξωτερικό με επενδυτές, με δέσμευση για χαμηλότερους φόρους και σταθερό φορολογικό περιβάλλον. Αλλά πάνω απ' όλα, σε μια περίοδο που η εθνική ομοψυχία είναι προϋπόθεση για μια ουσιαστική έξοδο από την κρίση, ο λόγος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ενωτικός και δεν διαχωρίζει τον λαό «στους δικούς μας και τους άλλους» κάτι στο οποίο επένδυσε και συνεχίζει να επενδύει ως κυβέρνηση ο Σύριζα («Ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν» θυμίζω).
Το τι είδους αντιπολίτευση υπήρξε μια παράταξη ορίζει και τι είδους κυβέρνηση θα είναι. Αν ως πολίτες το λάβουμε υπόψιν μας τότε την επόμενη φορά θα μπορέσουμε να αποφύγουμε την γνωστή «απογοήτευση των προσδοκιών». Γιατί πολύ απλά Όλοι δεν είναι ίδιοι.
