Ναι, ο Μητσοτάκης έκανε μια εντυπωσιακή συμφωνία με τη Γαλλία. Αλλά μετά τα μεγαλοπρεπή Ηλύσια Πεδία, που πήγε κατ' ευθείαν; Στο χτυπημένο Αρκαλοχώρι. Καθότι οι πρωθυπουργοί προετοιμάζονται για τα μεγάλα, αλλά κρίνονται από τα μικρά. Μια λανθασμένη ή άτυχη κίνηση σ' ένα μείζον θέμα μπορεί να καταστρέψει ολοκληρωτικά έναν ηγέτη φθάνοντας ως και την κονιορτοποίηση της υστεροφημίας του, αλλά τα μικρά –αν δεν τα προσέξει– τον ροκανίζουν αργά-αργά και αθέατα.
Δεν είναι εύκολη η ισορροπία ανάμεσα στα δυο. Οι μεγάλες κινήσεις στη γεωπολιτική σκακιέρα, οι ευρύτερες πρωτοβουλίες στην εξωτερική και αμυντική πολιτική, είναι πάντα πιο δελεαστικές για έναν πρωθυπουργό απ' ότι η μίζερη ενασχόληση του με καθημερινά και ψυχοφθόρα μικροπράγματα. Άλλο να συζητάς με τον Μακρόν ή τον Μπάιντεν κουνώντας πιόνια πάνω στον χάρτη της μεσογείου ή της Ευρώπης κι άλλο να κατατρώγεσαι με το ποσοστό αύξησης της κιλοβατώρας που φθάνει στο δυάρι στα Πατήσια ή στο ποτιστικό του αγρότη της Πέλλας.
Φυσικά, αν κάτσει στη βάρδια του Μητσοτάκη μια τουρκική επίθεση που θα οδηγήσει σε ήττα, τότε ο συνταξιούχος των Πατησίων και ο αγρότης της Πέλλας θα τον κυνηγήσουν ανελέητα, ανεξαρτήτως της τιμής της κιλοβατώρας που πληρώνουν. Αν όμως δεν συμβεί το συγκλονιστικά μεγάλο στην τετραετία του, η άψογη προετοιμασία του και οι αριστοτεχνικές του κινήσεις στη μεγάλη σκακιέρα θα αποδειχθούν ανωφέλευτες γι' αυτόν, ο κοσμάκης θα πάει να ψηφίσει με βάση τον λογαριασμό της ΔΕΗ ή την τιμή του μαϊντανού (για να θυμηθώ την περίοδο του Σημίτη).
Υπάρχει βέβαια και η αντίστροφη ανάγνωση των ίδιων πραγμάτων. Μπορεί ένας πρωθυπουργός να τα πάει χάλια στην καθημερινότητα για τέσσερα χρόνια και την τελευταία στιγμή να του κάτσει (ή να μεθοδεύσει) μια εθνική κρίση που θα γυρίσει την τράπουλα. Τυχοδιωκτικές πρακτικές είναι αυτές και ο Κυριάκος δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοια, όμως η πολιτική είναι παιχνίδι μεγάλων ρίσκων, παράτολμων κινήσεων και παρακινδυνευμένων συνδυασμών. Κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει.
Ο Μητσοτάκης ως τώρα δείχνει να πετυχαίνει την ισορροπία πάνω σ' αυτό το τεντωμένο σκοινί των «μικρών» και των «μεγάλων». Σε αντίθεση με τον Τσίπρα που τα 'χει κάνει σαλάτα και στα δυο. Η αίσθηση της ήρεμης και αδιατάρακτης πολιτικής κυριαρχίας που αποπνέει ο Κυριάκος, σε συνδυασμό με την εξόφθαλμη ανημποριά του αντιπάλου του, φτιάχνουν ένα πλαίσιο πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας που το 'χει απόλυτη ανάγκη και η χώρα και ο κάθε πολίτης ξεχωριστά. Αν κυλήσει και ο τρίτος χρόνος διακυβέρνησης στο ίδιο μοτίβο, μ' όλες τις μουρμούρες και τα πρόσκαιρα στραβοπατήματα, θα πάει για εκλογικό περίπατο.
