Του Αντώνη Πανούτσου
Το ότι δύο φορές περιπολικά πήγαν στην ΝΔ για να αναζητήσουν την Σοφία Ζαχαράκη, όταν 11 περιπολικά και τρία της Ασφάλειας περιπολούν τα βράδια την περιοχή της Δυτικής Αττικής, δεν θα έπρεπε να ακούγεται νορμάλ. Τουλάχιστον σε μια κανονική κοινωνία, με κανονική κυβέρνηση.
Αλλά όχι σε μια χώρα που η κυβέρνηση της έχει κάνει τα λεωφορεία των ΜΑΤ κομμάτια του τέτρις για να κλείνει την Ηρώδου την Αττικού, τα περιπολικά ταξί στην υπηρεσία του Ρουβίκωνα και την αστυνομία που δεν επεμβαίνει προτού πάρει από την κυβέρνηση οδηγία. Aν πρέπει να επέμβει, αν τα παιδιά που κάνουν την φασαρία είναι δικά μας ή των άλλων και αν ο δημοσιογράφος είναι δημοκρατικός ή υπηρετεί την επάρατο δεξιά. Αφού όπως καταλαβαίνετε αν οι απειλές στο σπίτι του Πορτοσάλτε είχαν γραφτεί έξω από σπίτι «καλού» δημοσιογράφου η ασφάλεια θα είχε κινητοποιηθεί.
Μόνο που η αστυνομία στην σημερινή Ελλάδα είναι υπηρεσία on demand. Και το γεγονός δεν πρόκειται να αλλάξει από τις δηλώσεις της Όλγας Γεροβασίλη «Η προσπάθεια εμπλοκής της κυβέρνησης στη διένεξη ενός ιδιώτη με την αναπληρώτρια εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι τουλάχιστον ατυχής» αφού στην δημοκρατία των ίσων των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάποιοι είναι πολύ πιο ίσοι. Σε σημείo που αν κάποιοι ληστέψουν τα σπίτια της Γεροβασίλη και του Βαξεβάνη η υπουργός ας μην παίξει και στοίχημα σε ποιου το σπίτι τα περιπολικά θα πάνε πρώτα.
Η ιστορία με την αστυνομία που δύο φορές αναζήτησε την Σοφία Ζαχαράκη είναι στην λογική του ποιος έχει την εξουσία. Αυτό που είχε ζητήσει η Μπέτυ Μπαζιάνα στην συνέντευξη της στην Εφημερίδα των Συντακτών. Αυτός που έχει την εξουσία ή μπορεί να στέλνει την αστυνομία δύο φορές στα γραφεία της οδού Πειραιώς της ΝΔ και όταν ειδοποιείται από τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι βρίσκεται η Ζαχαράκη εκεί να έλθουν να την συλλάβουν ή να μην την στέλνει αφού είναι «μια διαφορά ανάμεσα σε ιδιώτες».
Εξουσία τα κράτη που διοικούνται πέραν των νόμων των αστών. Η Βενεζουέλα του Μαδούρο και η Κούβα τουΦιντέλ Κάστρο στην Κούβα που ο ΣΥΡΙΖΑ λατρεύει και δεν βρίσκει λόγο να το κρύψει. Είτε με τις ομιλίες από το βήμα της Βουλής του προέδρου της Επιτροπής φιλίας με την Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενουζέλας, Τριαντάφυλλου Μηταφίδη, είτε με την παρουσία του Αλέξη στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο, όταν ήταν και ο μόνος Ευρωπαίος ηγέτης που παραβρέθηκε.
Και η αντιπολίτευση έχει ένα ρόλο. Να είναι σε επαγρύπνηση, να μην βολεύεται στην άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μαλακώνει και έγινε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα και να μην φοβάται, σφυρίζοντας σαν παιδί που περνάει από το νεκροταφείο επειδή φοβάται το σκοτάδι.
