Άλλη μια καφενειακή προσέγγιση από πλευράς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αναβάθμισε τη συζήτηση στη Βουλή για την ελληνογαλλική
συμφωνία και το πρόγραμμα ενίσχυσης των ενόπλων δυνάμεων, στο φαιδρό λογοπαίγνιο «γραβάτες ή φρεγάτες». Η ειρωνεία Τσίπρα στον
πρωθυπουργό ότι αγοράζει φρεγάτες όπως αγοράζει γραβάτες του βγήκε αβίαστα.
Το άλλο που υπονοούσε καθ' όλη τη συζήτηση δεν τόλμησε να το πει. ‘Έβαλε βέβαια στην ίδια φράση τις λέξεις «κυβέρνηση», «αγωνία», «προμήθειες» και «εξοπλιστικό» αλλά ότι «γυρίζουμε στην εποχή Άκη και Γιάννου» το απέφυγε. Εγκάλεσε ο κ. Τσίπρας την κυβέρνηση ότι προωθεί τις αγορές «χωρίς συντεταγμένη θεσμική προτεραιότητα» και ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να αντιληφθώ εν προκειμένω τι είναι αυτή η συντεταγμένη θεσμική προτεραιότητα.
Να έλεγε επιχειρησιακή προτεραιότητα να καταλάβουμε τι εννοεί. Πχ να έλεγε ότι οι ένοπλες δυνάμεις χρειάζονταν και ζητούσαν εδώ και τώρα αεροπλάνα και η κυβέρνηση αντί να παίρνει αεροπλάνα παίρνει υποβρύχια που δεν χρειάζονται.
Πότε και ποιος συζήτησε με ποιον, και πως ετέθη αυτή τη συντεταγμένη θεσμική προτεραιότητα; Είναι μήπως η θεσμική προτεραιότητα η «έντιμη λύση με την Τουρκία», που απομακρύνεται, όπως είπε, με την ελληνογαλλική συμφωνία και τον εξοπλισμό των ενόπλων δυνάμεων;
Λίγη σαφήνεια παραπάνω θα ήταν χρήσιμη ώστε να καταλαβαίνει και ο «μέσος πολίτης» -ο αγαπημένος συνομιλητής του κ. Τσίπρα- αν ο ΣΥΡΙΖΑ
επιστρέφει στο δόγμα να τα βρούμε την Τουρκία, να μην είμαστε μονοχοφάηδες και να το ρισκάρουμε.
Το «εθνικό είναι το αληθές» είπε μυριοστή φορά αλλά δεν είχε μαζί του ούτε ένα χαρτί για να προσδώσει ψήγματα αλήθεια στην επαναλαμβανόμενη καταγγελία του για «σκανδαλώδη υπερκοστολόγηση» του Κέντρου Αεροπορικής εκπαίδευσης στην Καλαμάτα. Αν τέτοιος φάκελος με εισηγήσεις, και προτάσεις δεν υπάρχει, είναι εύλογο να αναρωτιέται ξανά ο «μέσος πολίτης», πόσο εύκολο το έχει ακόμη και τώρα να λέει ανακρίβειες, να δημιουργεί ψευδείς εντυπώσεις και να σκηνοθετεί μια «πρώιμη σκανδαλολογία» όπως το έθεσε κομψά ο υπουργός Άμυνας;
