Δύο ειδήσεις από τη διεθνή ειδησεογραφία τα τελευταία εικοσιτετράωρα μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση.
Η πρώτη αφορά την πιλοτική χρήση από τη διεθνή αλυσίδα ταχυφαγείων KFC στην Αυστραλία drones για την παράδοση των παραγγελιών. Τέσσερις πόλεις στην Πολιτεία του Κουίνσλαντ με πληθυσμό γύρω στις 10.000 κάθε μία, έχουν ήδη ενταχθεί στο πιλοτικό αυτό πρόγραμμα και οι κάτοικοι που «παραγγέλνουν delivery» από τη συγκεκριμένη αλυσίδα, παραλαμβάνουν το φαγητό τους από ένα drone.
Παρόμοια και η δεύτερη είδηση: σε πολύ λίγο καιρό θα κυκλοφορούν ρομπότ ικανά να ανεβαίνουν σκάλες και να παραδίδουν και αυτά από δέματα, μέχρι φαγητό. Το συγκεκριμένο ρομπότ που μπορεί να ανεβεί σκάλες αναπτύσσεται στο Πολυτεχνείο της Καταλονίας, στην Ισπανία.
Το σχετικό ρεπορτάζ κάνει λόγο για τα περιβαλλοντικά οφέλη που θα έχει η χρήση των ρομπότ στο «τελευταίο μίλι» της παράδοσης των δεμάτων (οι παραδοσιακοί τρόποι, με το μηχανάκι ή το αυτοκίνητο ευθύνονται για το 20% της ατμοσφαιρικής ρύπανσης) ενώ πολύ σημαντική θα είναι η μείωση του κόστους στη μεταφορά, της τάξης του 40%.
Τα ρεπορτάζ αυτά που συνήθως δημοσιεύονται για να προσελκύουν το επενδυτικό ενδιαφέρον προς τις εταιρείες που αναπτύσσουν κάθε είδους αναφορές, φυσικά δεν αναφέρονται στο προφανές: στον αριθμό των ανθρώπων που θα βγάλουν από τον συγκεκριμένο κλάδο της αγοράς εργασίας.
Με τον πιο ειρωνικό τρόπο μάλιστα, με το υπερ-ρομπότ ντελιβεράς που θα ανεβαίνει και σκάλες αναπτύσσεται στην Ισπανία, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της οποίας πρόσφατα ρύθμισε τη συγκεκριμένη αγορά, επιβάλλοντας στις πλατφόρμες που οι ενδιαφερόμενοι βρίσκουν εργασία, συμβάσεις εργασίας, κάνοντας ασύμφορη τη λειτουργία τους και αποκλείοντας τη δυνατότητα της ευελιξίας σε όσους εργαζόμενους αυτής της κατηγορίας το επιθυμούν, αφού συνήθως με αυτές τις δουλειές συμπληρώνουν το εισόδημά τους.
Αντιλαμβανόμαστε, βέβαια, ότι η εποχή επιβάλλει «πολιτικές λύσεις» και οι κυβερνήσεις επιθυμούν να εμφανίζονται φιλολαϊκές με ασφυκτικές παρεμβάσεις στην αγορά Εργασίας. Επίσης, σύμπασα η Ευρώπη έχει συγκινηθεί με το δράμα των εργαζομένων στα Starbucks στις ΗΠΑ που απολύθηκαν επειδή επιχείρησαν να φτιάξουν συνδικάτο όταν και σε αυτό τον τομέα παροχής υπηρεσιών η αυτοματοποίηση είναι θέμα χρόνου να επικρατήσει.
Συνδικάτα, κατάργηση της δυνατότητας ευέλικτης εργασίας σε ένα κόσμο που αύριο, ή μάλλον σήμερα, χρησιμοποιεί ρομπότ για να αντικαταστήσει τους εργαζόμενους.
Τι θα συμβεί όταν σε πολύ λίγα χρόνια από σήμερα όταν όλες αυτές οι δουλειές που δεν απαιτούν εξειδίκευση, αντικατασταθούν από τα ρομπότ; Και τι θα συμβεί όταν την ίδια στιγμή είναι απολύτως βέβαιο ότι οι άνθρωποι θα ζουν περισσότερα από 100 χρόνια;
Δε μας είναι ιδιαιτέρως συμπαθής η Μάργκαρετ Θάτσερ αλλά η περίφημη ρήση της «Το πρόβλημα με τον Σοσιαλισμό είναι ότι τελειώνει μόλις τελειώσουν τα χρήματα των άλλων» θα επιβεβαιωθεί εκ των πραγμάτων από τις εξελίξεις.
Το μέλλον είναι ήδη εδώ και οι δυτικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να κρατούν τους πολίτες εν υπνώσει. Πολιτεύονται αποκλειστικά με ορίζοντα τετραετίας και αποφεύγουν να πουν την αλήθεια στους πολίτες.Το κακό είναι ότι αυτές τις ιδεοληψίες που μέχρι χθες τις είχαν μόνον οι Σοσιαλιστές, τις έχουν ενστερνιστεί και οι Κεντροδεξιοί.
Σε μια περίοδο ανισοτήτων, φτώχειας που δεν υπάρχουν πολλές και καλές δουλειές, η απάντηση στα πραγματικά προβλήματα δεν μπορεί να έρχεται από τα μουσεία των ιδεών.
