Και ξύπνησε που λέτε ένα πρωί ο Βρούτσης και αναρωτήθηκε μπροστά στον καθρέφτη: «Πως θα φάω από τους εργαζόμενους της χώρας τον μισό μισθό τους;» Κι ενώ έσπαζε το κεφάλι του να βρει κόλπο για να πεινάσουν οι ψηφοφόροι του, βλέπει ξαφνικά τον κορονοϊό να περνά από δίπλα του. Η λύση έλαμψε αμέσως στα κατάβαθα του ζοφερού υπουργικού μυαλού του: «Είσαι η τέλεια δικαιολογία μου» λέει τρυφερά στον κορονοϊό και αμέσως φτιάχνει την εκ περιτροπής εργασία.
Χαριτωμένη περιγραφή δεν είναι αυτή; Αρκούντως λογοτεχνική και επαρκώς φαντασιακή, όπως αρμόζει στους πρωτοφανείς και αλλόκοτους καιρούς που ζούμε. Προσθέστε τέλος σ’ αυτήν την αλλοπαρμένη υπουργική εικόνα κι έναν Γεώργιο Καραϊσκάκη, ο οποίος ξεπρόβαλε οργισμένος από τα βάθη της ιστορίας για να εξομολογηθεί στον Καψώχα και στον Κούλογλου ότι μετά την κρίση του κορονοϊού θα μας μαμήσει όλους. Τότε θα έχετε μπροστά σας όλο το παζλ συμπληρωμένο. Και την αιτία της επανάστασης, και την αφορμή της, και τον τόπο που θα γίνει, και τα επαναστατικά υποκείμενα (αυτούς δηλαδή που θα την πραγματοποιήσουν).
Αιτία της επανάστασης είναι το ξεχαρβάλωμα του καπιταλισμού από τον κορονοϊό. Αφορμή θα είναι η εκ περιτροπής εργασία που θέσπισε ο υπάλληλος του κεφαλαίου Βρούτσης. Τόπος είναι η Ελλάδα, διότι εδώ παραμένει ζωντανή και γεμάτη εξεγερτική όρεξη η αριστερά, παντού αλλού στη υφήλιο βλέπει τα ραδίκια ανάποδα. Και φυσικά, τα επαναστατικά υποκείμενα που θα εκκινήσουν την ατμομηχανή της ιστορίας είναι ο Καψώχας, ο Κούλογλου και η παρέα του «μετά-θα-λογαριαστούμε». Έδρα έχουν την Κουμουνδούρου και πολιτικό τους αλφαβητάρι τις βρισιές που φώναζε ο Καραϊσκάκης στους απέναντι Τούρκους.
Καλύτερα να ζουν μ’ αυτές τις φαντασιακές εικόνες οι άνθρωποι, διότι αν κατέβουν στην πιάτσα, τότε θα υποχρεωθούν πάλι να τρακάρουν με την πραγματικότητα όπως το 2015. Διότι θα συναντήσουν τον μαγαζάτορα απέναντι, που έχει καθαριστήριο με πέντε εργαζόμενους, που δεν έκλεισε, αλλά επειδή δούλευε με ξενοδοχεία αυτή την στιγμή κάθονται όλοι μαζί και βαράνε μύγες με μηδέν είσπραξη στο ταμείο. Αν λοιπόν δεν βάλει το μισό προσωπικό του να κάθεται κάθε δεκαπενθήμερο αλλά τον υποχρεώσουν να τους πληρώνει δίχως να εισπράττει, θα το κλείσει το μαγαζί και θα βρεθούν έξι άνεργοι. Πέντε εργαζόμενοι και το αφεντικό.
Ο επιμερισμός του κόστους ανάμεσα σε εργοδότη και εργαζόμενο είναι η μόνη υποχρεωτική λύση, την οποία κανείς δεν θέλει μεν αλλά θεσπίζεται υποχρεωτικώς ελέω πανδημίας. Μακάρι να ζούσαμε σ’ ένα χωράφι όπου φυτρώνουν πεντακοσάευρα ή σ’ ένα κράτος που είχε τόσο θηριώδη αποθεματικά που θα μας τάιζε όλους από το δημόσιο ταμείο στο διηνεκές, εργοδότες κι εργαζόμενους. Απλώς, αν είσαι κυβέρνηση πρέπει να βρεις την βέλτιστη από τις κακές λύσεις, ενώ αν είσαι αντιπολίτευση υπόσχεσαι το 20% του ΑΕΠ σε παροχές και καθαρίζεις.
Αν μάλιστα είσαι αντιπολίτευση τύπου Σύριζα, προσθέτεις και δυο βρισιές του Καραϊσκάκη, που αν ήξερε ότι 195 χρόνια μετά τον θάνατο του θα τον επικαλούνταν ο Καψώχας, θα έβαζε πιπέρι στο αθυρόστομο στόμα του και θα γινόταν ψάλτης στο αγαπημένο μοναστήρι του, στον Προυσό.
