Του Θανάση Διαμαντόπουλου *
Ο προσανατολισμός της ψήφου μου, οψέποτε τεθεί θέμα, πιθανότατα ουδένα απασχολεί. Πλην εμού. Μιας και πολλοί, όμως, χρησιμοποιούν αρθρογραφία και αναρτήσεις ως «τρόπο δημόσιου διαλόγου με τον εαυτό τους», δηλαδή ως μέθοδο οιονεί μεγαλόφωνης δημοσιοποίησης εσωτερικών προβληματισμών, θα τολμήσω να καταγράψω τους δικούς μου.
Θεωρώ αυτονόητο πως δεν θα ψηφίσω παλαιο- ή νέο-σταλινικά και φιλοναζιστικά μορφώματα, εμπόρους του εθνικολαϊκισμού, ψεκαστές/λεβεντιστές, αιθεροβάμονες και Σύριζα.
Λόγοι αισθητικοί, πολιτικού πολιτισμού, αντίληψης για την «περιεκτική λειτουργία» του δημοκρατικού πολιτεύματος, λόγοι περιορισμένης ανοχής στη δημαγωγική απάτη και σεβασμού στον πραγματισμό, αλλά και απαίτησης για κάποια υποτυπώδη συνέπεια, μου το επιβάλλουν.
Ειδικά στον Σύριζα -μολονότι του πιστώνω ως ελαφρυντικό κάποιες παλινωδίες που λειτούργησαν σαν εκδηλώσεις έμπρακτης μετάνοιας-, με απωθεί επιπρόσθετα ο χυδαίος χειρισμός των θεσμών, η ανενδοίαστη δημιουργία χειραγωγήσιμων θυλάκων της δικαιοσύνης και ο πρόσφατα εκδηλούμενος συνταγματικός αναλφαβητισμός που επικοινωνεί με συνταγματική ιδεοληψία και καιροσκοπισμό.
Επιπρόσθετα δεν θα μπορούσα να επιβραβεύσω με την ψήφο μου το κόμμα που νομιμοποίησε τραμπούκικες πρακτικές καταλήψεων, που στερούν τα φτωχότερα ελληνόπουλα το δικαίωμα στην παιδεία, έστω σε αυτή την άθλια δημόσια παιδεία που είναι δυνατόν να προσφέρουν οι σημερινοί μη αξιολογούμενοι εκπαιδευτικοί
Επομένως ας εξετάσουμε τις θετικές επιλογές…
Α. ΝΔ
Α1α. Τι από το χθες της με προσανατολίζει θετικά
Καταγόμενη από μια πολιτική οικογένεια που, στην ιστορική διαδρομή της, συχνά έδειξε πραγματισμό, δημοκρατική ευαισθησία και μετριοπάθεια απέναντι στους αντιπάλους της (στον Μεσοπόλεμο οι αντιβενιζελικοί σεβάστηκαν περισσότερο από τις λοιπές πολιτικές δυνάμεις τις ετυμηγορίες της λαϊκής κυριαρχίας, μετά δε το 1949 οι δεξιοί διαχειρίστηκαν τη νίκη τους με μικρότερη αγριότητα σε σχέση με άλλους νικητές εμφυλίων), η ιστορική ΝΔ έχει και η ίδια αδιαμφισβήτητους τίτλους τιμής.
Δεν νομίζω πως χρειάζεται να επιμείνω στη διορατικότητα του ιδρυτή της όσον αφορά τον δυτικό προσανατολισμό της χώρας. Να τονίσω μόνο πως δύο φορές -το 1981 και το 1993-, με ηγέτες τον Ράλλη και τον Μητσοτάκη αντίστοιχα, δεν πρόταξε το στενό κομματικό της συμφέρον, υιοθετώντας –με ευρεία συναίνεση μάλιστα- απλή αναλογικής, η οποία πιθανότατα θα οδηγούσε τη χώρα σε ακυβερνησία και παρακμή.
Βέβαια με ενοχλεί που η σημερινή ηγεσία της καταδικάζει ρητορικά μόνο τις καταλήψεις, αντί να δεσμευτεί πως θα ποινικοποίησει την παρεμπόδιση της ομαλόρρυθμης λειτουργίας των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας
Α1β. Τι με απωθεί στο παρελθόν της
Στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ένας κρατισμός και μια διωκτική στάση προς την επιχειρηματικότητα, ο καιροσκοπισμός της εξόδου από το ΝΑΤΟ, ένας ακραίος πολιτισμικός συντηρητισμός (πχ διατήρηση του αξιόποινου της μοιχείας και του απαρχαιωμένου Οικογενειακού Δίκαιου) και η ενδοτικότητα στην πεζοδρομιακή τρομοκρατία της Αριστεράς. Αργότερα η διακυβέρνηση 2004-2009, κατά την άποψή μου από τις χειρότερες που είχε το τόπος.
Α2α. Τι με προσανατολίζει θετικά σήμερα
Η ανάγκη τιμωρίας των πρωταγωνιστών της τελευταίας περιπέτειας του τόπου, η οποία έχει στοιχεία πολιτικής αγυρτείας. Και η οιονεί αυτόματη ώθηση που θα δώσει στην οικονομία νίκη και δη αυτοδυναμία της. Αλλά και οι διακηρύξεις της ηγεσίας της για αποκατάσταση της ευταξίας και της ευνομίας.
Α2β. Τι με απωθεί στο παρόν της
Η αντιμετώπιση, καιροσκοπική και ψηφοθηρική, του Μακεδονικού. Η διαφαινόμενη ατολμία στην αντιμετώπιση θυλάκων του δημόσιου τομέα –και του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού- που λειτουργούν ως στρατός κατοχής επί της κοινωνίας. Η ελαφρότητα της αντιμετώπισης της συνταγματικής αναθεώρησης και η αδυναμία της ηγεσίας της να αντιληφθεί τον Καταστατικό Χάρτη ως θεσμική αποθησαύριση του ιστορικά κεκτημένου κεφαλαίου πολιτικής συναίνεσης της χώρας. (Μείζονες πολιτικές τομές –πχ ακόμη και η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, σύμφωνα με εγκυρότατες επιστημονικές απόψεις- χρειάζονται πολιτική βούληση και όχι συνταγματική μεταβολή.
Ενώ δεν δείχνει να έχει συναίσθηση πως η πιο επιτακτική συνταγματική αλλαγή θα ήταν αυτή που θα αφαιρούσε από τα δικαστήρια την –απολύτως αντιδημοκρατική- δυνατότητα να υπεξαιρούν από την πολιτική εξουσία τη δημοσιονομική πολιτική του κράτους).
Τέλος με ενοχλεί η βαρύτητα που έχουν στο εσωτερικό της δύο πρώην ηγέτες της, ο ένας εκ των οποίων υπήρξε καταστροφικός πρωθυπουργός και ο άλλος άσκησε καταστροφική πολιτική μέχρι να φτάσει –και για να φτάσει- στην πρωθυπουργία. Μάλιστα ο τελευταίος δεν σεβάστηκε καν την ιστορία της παράταξης, προσπαθώντας να προσεταιρισθεί τον εκδότη –και δίνοντάς του κατ' αποκλειστικότητα την προσοδοφόρο εκτύπωση του συνόλου των κομματικών εντύπων-, ο οποίος είχε επιχειρήσει την ηθική δολοφονία δύο προηγούμενων ηγετών της παράταξης, του Ράλλη και του Μητσοτάκη.
Β. ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ
Β1α. Τι βλέπω θετικά στο παρελθόν του
Κάποια εκσυγχρονιστικά βήματα ακόμη και της περιόδου ΓΑΠ , πρωτίστως όμως της περιόδου Σημίτη. (Στα οποία, πάντως, δεν περιλαμβάνω το ζήτημα του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Όχι γιατί δεν έπρεπε να γίνει, αλλά γιατί το άνοιξε παράλληλα με το ασφαλιστικό ζήτημα, υποχρεώνοντας την κυβέρνησή του να δώσει μάχη σε δύο μέτωπα ταυτόχρονα).
Επίσης πιστώνω στο κόμμα αυτό το ό,τι τη στιγμή της μεγάλης κατάρρευσης –για την οποία ασφαλώς είχε σημαντική συνευθύνη- έδωσε μια επική και με τεράστιο πολιτικό κόστος μάχη για τη σωτηρία της χώρας.
Β1β. Τι με απωθεί στο παρελθόν του
Περίπου τα πάντα της περιόδου του Ανδρέα, πρωτίστως της κυβερνητικής 10ετίας του 80. Με εξαίρεση το ΕΣΥ.
Β2α. Τι βλέπω θετικά στο παρόν του
Αποτελεί σημείο πολιτικής ισορροπίας. Μπορεί να διευρύνει το μέτωπο του πραγματισμού και της λογικής. Έχει κάποια στελέχη με πείρα και ειδικό βάρος.
Β2β. Τι με απωθεί στο παρόν του
Ατολμία σε αρκετά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής (πχ ασαφής θέση στο πανεπιστημιακό άσυλο και στο Μακεδονικό). Μετριότητα ηγεσίας. Εσωτερικός πολυκεντρισμός. Ενδεχόμενο να μη θελήσει να αναλάβει εκ νέου το κόστος της συμμετοχής στην αναγκαία ανορθωτική προσπάθεια.
Γ. Ποτάμι
Γ1. Τι βλέπω θετικά στην όλη πορεία του
Δραστηριοποίησε πολιτικά ένα ποιοτικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Σε επιμέρους θέματα –όπως η καταγγελία του κρατισμού και του ρόλου των κρατικοδίαιτων συνδικάτων- έδειξε πολιτική γενναιότητα.
Γ2. Τι βλέπω αρνητικά στην όλη πορεία του
Ξεκίνησε με μια πρωτόγονη ρητορεία συνολικής και αδιαφοροποίητης απαξίωσης όλου του παλιού πολιτικού συστήματος. Λειτούργησε αρχηγοκεντρικά χωρίς να έχει ως επικεφαλής προσωπικότητα επαρκή για τέτοιο ρόλο. Λόγω ιδεοληψιών έδωσε σημαντική χείρα βοηθείας στον παραπαίοντα συριζισμό σε θέματα που αυτός δεν είχε πλειοψηφία (παράλληλα όμως δεν ήταν σαν το Μακεδονικό, για το οποίο είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα δημιουργηθούν μελλοντικά ξανά προϋποθέσεις επίλυσής του). Δεν αντελήφθη πως από τη στιγμή που ένα αντισυστημικό κόμμα αποφάσισε να συμπλεύσει με μια εκδοχή του συστήματος που παλαιότερα συλλήβδην καταδίκαζε, τα μπρος-πίσω ή τα μέσα-έξω δεν είναι δυνατή επιλογή.
Δ. Δημιουργία ξανά
Δ1. Τα θετικά στοιχεία
Είναι δημιούργημα ενός ταλαντούχου ανθρώπου εκτός συστήματος, καθώς και κοινωνικής αυτενέργειας. Εκφράζει με συνέπεια τη φωνή των ειλώτων του ιδιωτικού τομέα.
Δ1. Τα αρνητικά
Μονομανίες και αμετροέπειες του αρχηγού. Κινείται μακριά από το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης, άρα η ψήφος σε αυτό το κόμμα μάλλον ως αρνητική ψήφος θα λειτουργούσε.
Συμπέρασμα
Τελικά ο τίτλος μου είναι παραπλανητικός. Δεν λέω τι θα ψηφίσω. Εκβάλλω μια ερωτηματική κραυγή αγωνίας «Τι να ψηφίσω;». Πέστε μου…
* Αφυπηρετήσαντος εκπαιδευτικού
