Του Σάκη Μουμτζή
Η ρέντα στην ζωή είναι πολύ μεγάλο πράγμα. Φέρνει θαύματα, γιατί όλες οι συγκυρίες συνωμοτούν για την έλευση τους. Τραβάς από τα δεκαοχτώ και βγαίνει τριάρι. Σηκώνεις όλο το τραπέζι.
Κάπως έτσι ήταν ο Αλέξης μας μέχρι και τα μέσα του 2016. Από τον χειμώνα του 2012 ό,τι έκανε ή δεν έκανε λειτουργούσε υπέρ του. Αυτός καθόταν και η τύχη του δούλευε. Ακόμα και η προφυλάκιση του Άκη, λίγες ημέρες πριν τις εκλογές του Μαΐου 2012, του έδωσε, όπως δείχνουν όλα τα στοιχεία, δέκα μονάδες, καθώς διέλυσε το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ από το 6% πήγε στο 16%. Ήταν η εποχή που όλα ήταν μαγικά για τον ίδιο και για το κόμμα του.
Όμως η τύχη άρχισε να του στέλνει κάποια ανησυχητικά μηνύματα από τις αρχές του 2016. Ήταν τότε, που κόντρα σε όλες τις προβλέψεις, ο Κ.Μητσοτάκης εκλέχτηκε αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας. Η τράπουλα δεν θα ήταν «μονταρισμένη» πλέον. Ο Μητσοτάκης την ανακάτεψε καλά. Μετά, η μια αποτυχία διαδεχόταν την άλλη. Δεν μπόρεσε να μαζέψει 200 ψήφους, ώστε η αλλαγή του εκλογικού νόμου να έχει άμεση εφαρμογή, ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η Νέα Δημοκρατία εν τω μεταξύ πήρε κεφάλι στις δημοσκοπήσεις και κάπως έτσι φτάσαμε στο 2018 που, όπως θα αποδειχτεί, θα είναι η χρονιά—ταφόπλακα για τον Α.Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σε μια κατάσταση θλίψης και κατάθλιψης ο Α.Τσίπρας, πριν από λίγες ημέρες, μέσα στο κοινοβούλιο θέλοντας να δείξει πόσο άτεγκτη είναι η κυβέρνηση του σε θέματα διαφθοράς και παράνομου πλουτισμού, αναφέρθηκε στον ενεχυροδανειστή Ριχάρδο. Τον Ριχάρδο τον κατηγόρησαν για λαθρεμπόριο.
Ο πρωθυπουργός, από την ιδεολογία του, αγνοεί πως στις φιλελεύθερες δημοκρατίες όλοι είναι αθώοι, μέχρις αποδείξεως της ενοχής τους. Διδάχτηκε στα κομματικά φροντιστήρια το σταλινικό δόγμα πως «καλύτερα είναι να φυλακισθούν δέκα αθώοι, παρά να διαφύγει ένας πράκτορας του εχθρού». Παστρικά πράγματα.
Έτσι, έσπευσε να εξαγγείλει την καταδίκη του ενεχυροδανειστού, προσδίδοντας σε αυτήν και ηθική χροιά. «Ξεζούμιζε τις οικονομίες των φτωχών». Λες και τα ενεχυροδανειστήρια είναι κοινωφελή σωματεία που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους αναξιοπαθούντες. Εξ όσων γνωρίζω λειτουργούν νόμιμα.
Χθες λοιπόν ανακλήθηκαν τα εντάλματα προφυλάκισης του Ριχάρδου και των συνεργατών του, και ο πρωθυπουργός έμεινε έκθετος γιατί βιάστηκε να τους καταδικάσει, ως μη όφειλε. «Τον παραπλάνησαν οι ανακριτές και οι εισαγγελείς», είπαν για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Κανένας πρωθυπουργός δεν παραπλανάται. Αν διαθέτει στοιχειώδη σοβαρότητα, εξετάζει τα στοιχεία που του δίνουν και δεν αποφαίνεται. Την ετυμηγορία την εκδίδουν τα δικαστήρια. Δεν είναι δική του δουλειά. Πολύ δε περισσότερο, όταν με τα λεγόμενα του προσβάλλει το τεκμήριο της αθωότητας ενός πολίτη, κάτι που είναι δομικό στοιχείο του πολιτισμού μας.
Οι απολογητές του εδώ και αρκετό καιρό υποστηρίζουν πως «ο Αλέξης μαθαίνει». Παρακάμπτω το κόστος των φροντιστηρίων που τα πληρώνουμε όλοι, καθώς ο Αλέξης δεν μαθαίνει, γιατί δεν θέλει να μάθει. Και δεν θέλει να μάθει γιατί πιστεύει πως δεν χρειάζεται να μάθει. Με την θρασύτητα του καταληψία πιστεύει πως τα ξέρει όλα.
Έρχεται όμως ένας Ριχάρδος και τον επαναφέρει στην μίζερη πραγματικότητα του.
ΥΓ. Με την τροπή που πήρε η υπόθεση φαίνεται πως η σκιά του Ρασπούτιν θα πέσει και πάλι βαριά στην Δικαιοσύνη.
