Ηλεκτρικά παράθυρα, υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης, air-conditioning, κάμερα οπισθοπορείας, GPS... ένα μικρό δείγμα όλων των εφευρέσεων που άλλαξαν την ουσία των σύγχρονων αυτοκινήτων, φέρνοντας τεράστιες αλλαγές στην καθημερινότητα των οδηγών. Ορισμένες συνέβαλλαν στην αναβάθμιση της ασφαλείας. Άλλες επαναπροσδιόρισαν τα πρότυπα της άνεσης. Η κάρτα hands-free έκανε ευκολότερη τη χρήση του αυτοκινήτου. Σχεδιάστηκε για πρώτη φορά από τη Renault πριν 20 χρόνια και, παρά τις μικρές αναποδιές κατά τη διάρκεια της πορείας της, έτυχε μεγάλης αποδοχής από τους καταναλωτές. Ας περιηγηθούμε στην ιστορία αυτής της μαγικής κάρτας.
Αρχικά θύμιζε gadget του πράκτορα 007, η κάρτα hands-free υιοθετήθηκε σταδιακά από τους κατασκευαστές σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ κατέληξε να αποτελεί μέρος του στάνταρ εξοπλισμού πολλών αυτοκινήτων. Όπως έγινε και με το hatchback, που διαδόθηκε ευρέως στις αρχές της δεκαετίας του 60, αυτό το μικρό αντικείμενο – που είναι ελάχιστα μεγαλύτερο από μία πιστωτική κάρτα– αποτέλεσε μία από τις κορυφαίες καινοτομίες της Renault, αφήνοντας το στίγμα της στην ιστορία της αυτοκινητοβιομηχανίας.
Μία ιστορία για μικρά πράγματα, που έφεραν μεγάλες αλλαγές!
Όλα ξεκίνησαν το 2001. Η Renault ήταν έτοιμη να ξεκινήσει τις πωλήσεις του Laguna II, του σεντάν που προοριζόταν να ενσαρκώσει την έννοια του ‘lifestyle’ αυτοκινήτου του 21ου αιώνα. Εντούτοις, οι σχεδιαστές του αισθάνθηκαν ότι από το αυτοκίνητο έλλειπαν μερικά ακόμα χαρακτηριστικά.
Λίγο καιρό πριν το επίσημο λανσάρισμά του, ο Bernard Dumondel, επικεφαλής προϊόντος για το Laguna II, έμενε σε ένα ξενοδοχείο στο Λουξεμβούργο. Ανοίγοντας το δωμάτιό του με μία μαγνητική κάρτα, συνέλαβε την ιδέα: γιατί να μη χρησιμοποιούμε μία ανέπαφη κάρτα, αντί για το συμβατικό κλειδί, για το ξεκλείδωμα ενός αυτοκινήτου; Κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα πίσω από την κάρτα hands-free. Ο Bernard αποφάσισε να παρουσιάσει ένα πρωτότυπο της ιδέας του στον διευθυντή του προγράμματος, η ιδέα αυτή συνάρπασε τα Διευθυντικά στελέχη της Renault (μεταξύ των οποίων και τον ίδιο τον Louis Schweitzer, τον μετέπειτα CEO της Renault) και τελικά το όλο project εγκρίθηκε, υιοθετήθηκε και η ευρεσιτεχνία κατοχυρώθηκε.
Μετά το Renault 16 TX του 1973 – το πρώτο γαλλικό αυτοκίνητο με ηλεκτρομαγνητικές κλειδαριές και κεντρικό κλείδωμα – και το Renault Fuego του 1982, με τις επαναστατικές κλειδαριές με τηλεχειρισμό, το Laguna II ήταν το πρώτο αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής που εφοδιαζόταν με κάρτα hands-free. Αρχικά αναφερόταν ως το «όχημα χωρίς κλειδί». Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Renault βελτίωσε το συγκεκριμένο αξεσουάρ και το συμπεριέλαβε στον εξοπλισμό των μοντέλων Espace και Vel Satis. Στη συνέχεια βοήθησε στην εξάπλωσή του, καθώς υιοθετήθηκε από τα μοντέλα ολόκληρης της γκάμας της, από το Clio και το Scenic, μέχρι το Megane.
Όταν η καινοτομία συνδυάζει την τεχνολογία και την ευκολία πρόσβασης
Μέσα στο μινιμαλιστικό σχεδιασμό της κάρτας hands-free, κρύβεται ένα εξελιγμένο ηλεκτρονικό σύστημα. Αυτό έχει προγραμματιστεί να επικοινωνεί συνεχώς με το αυτοκίνητο το οποίο εξοπλίζει.
Όταν ο χρήστης πλησιάζει στο όχημα, η κάρτα ανιχνεύεται από δέκτες-πομπούς που βρίσκονται στο αυτοκίνητο. Όταν το όχημα στέλνει σήμα ‘ping’ στην κάρτα με αίτημα επαλήθευσης, εκπέμπει ένα ραδιοσήμα που περιέχει έναν κωδικό πρόσβασης. Εάν το αυτοκίνητο αναγνωρίσει τον κωδικό, ξεκλειδώνει τις πόρτες. Όλα αυτά χρειάζονται μόνο 80 χιλιοστά του δευτερολέπτου. Ταχύτερα από την κίνηση των βλεφάρων! Όταν το άτομο που κρατά την κάρτα hands-free βγαίνει από το αυτοκίνητο, ο ενσωματωμένος υπολογιστής συνεχίζει να στέλνει σήμα ‘ping’ στην κάρτα σε τακτά χρονικά διαστήματα, για να δει αν ο χρήστης βρίσκεται ακόμα κάπου κοντά. Όταν η κάρτα δεν ανταποκρίνεται πλέον, ο υπολογιστής κλειδώνει αυτόματα όλες τις πόρτες.
Τεχνικές δυσκολίες και εμπόδια
Σύμφωνα με την Pascaline, η εφεύρεση της κάρτας hands-free “ήταν μια μεγάλη πρόκληση με αρκετό ρίσκο”. Παρά το ρεκόρ των 5 αστέρων στις δοκιμές πρόσκρουσης του Euro NCAP, τους μήνες που ακολούθησαν το λανσάρισμά του, το Laguna II αντιμετώπισε αρκετές τεχνικές δυσκολίες. Το ίδιο συνέβη και με την πρώτη έκδοση της κάρτας hands-free. Το σήμα της παρεμποδίζονταν από διάφορα αντικείμενα στο κοντινό περιβάλλον, όπως τα φώτα neon που υπήρχαν συχνά σε κλειστά γκαράζ. Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι αυτή η τεχνολογία, τότε βρισκόταν ακόμα σε νηπιακό στάδιο. Παρά την εμπεριστατωμένη έρευνα που βασίστηκε σε πάνω από 6.000 συνεντεύξεις με πελάτες, με στόχο την εξεύρεση του τρόπου ζωής τους, των συνηθειών τους και των προσδοκιών τους, η Renault δεν είχε και πολύ χρόνο για να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες δοκιμές σε πρωτότυπα, να προβλέψει κάθε πιθανή χρήση και, ακολούθως, να αντιμετωπίσει κάθε απροσδόκητο πρόβλημα.
Σε μία εντατική προσπάθεια ικανοποίησης των πελατών, οι μηχανικοί και οι σχεδιαστές της Renault “ανασχεδίασαν το σύστημα από την αρχή, ώστε να προσφέρουν στη συνέχεια μία πιο ολοκληρωμένη λύση,” προσθέτει η Pascaline.
Για την περίπτωση δυσλειτουργίας της κάρτας, ή για όταν η κάρτα θα έμενε από μπαταρία, οι μηχανικοί της Renault ενσωμάτωσαν στη θήκη της ένα μικρό κλειδί για τη μίζα.
Το πλήκτρο "Start" ενσωματώθηκε στο Laguna II. Αυτό έδινε τη δυνατότητα στον οδηγό να βάλει μπροστά τον κινητήρα χωρίς τη χρήση κλειδιού.
Μερικά παραδείγματα των βελτιώσεων που προστέθηκαν στο σχεδιασμό της κάρτας hands-free. Κάθε λειτουργία ήταν αποτέλεσμα μίας πρόκλησης που αντιμετώπισαν με επιτυχία οι μηχανικοί της Renault:Διασφάλιση της στεγανότητας της κάρτας hands-free. Πολλοί άνθρωποι έχουν την κακή συνήθεια να ξεχνούν την κάρτα στην τσέπη του παντελονιού ή του σακακιού τους και μετά να τα βάζουν στο πλυντήριο.
Πιο ανθεκτική θήκη. Άλλη μία κακή συνήθεια μερικών πελατών είναι να βάζουν την κάρτα στην πίσω τσέπη του παντελονιού τους και κατά λάθος να κάθονται πάνω της.
Χρήση του ενσωματωμένου υπολογιστή για εξ αποστάσεως ξεκλείδωμα καθώς πλησιάζουμε το αυτοκίνητο. Για τους ανθρώπους που είχαν πάντα την κάρτα επάνω τους, διαπιστώθηκε ότι το πλύσιμο του αυτοκινήτου σύντομα έγινε εφιάλτης. Άθελά τους κλείδωναν και ξεκλείδωναν το αυτοκίνητο καθώς περπατούσαν σε κοντινή απόσταση.
Το κρύψιμο ενός κλειδιού για τη μίζα μέσα στην κάρτα. Σε περίπτωση δυσλειτουργίας της κάρτας ή αν η κάρτα έμενε από μπαταρία, η Renault έκρυψε μέσα στη θήκη ένα μικρό κλειδί για τη μίζα, που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το χειροκίνητο άνοιγμα των θυρών.
Προσφορά μέχρι και τεσσάρων προσωπικών καρτών για κάθε αυτοκίνητο. Επειδή σε μία οικογένεια μπορεί να υπήρχαν πολλά άτομα που χρησιμοποιούν το ίδιο αυτοκίνητο, η Renault επέλεξε να προσφέρει έως και τέσσερις κάρτες ανά όχημα. Κάθε κάρτα είχε επίσης αποθηκευμένες τις προσωπικές ρυθμίσεις του ιδιοκτήτη της (ρυθμίσεις ραδιοφώνου, θέση καθίσματος, κλιματισμός κ.λπ.)
Μείωση του χρόνου αναμονής στο συνεργείο. Για να εξοικονομήσει χρόνο στους πελάτες όταν στέλνουν το αυτοκίνητό τους στο συνεργείο για διαγνωστικό έλεγχο, η κάρτα hands-free αποθηκεύει πληροφορίες, όπως τον αριθμό πλαισίου και την πινακίδα του αυτοκινήτου, λεπτομέρειες σχετικά με τον ιδιοκτήτη, τον εξοπλισμό, τα χιλιόμετρα, ακόμη και την πίεση των ελαστικών. Αυτό έγινε ένα είδος «διαβατηρίου του αυτοκινήτου».
20 χρόνια τεχνολογικής εξέλιξης
Καθόλη τη διάρκεια των 20 ετών από τη δημιουργία της, η κάρτα hands-free της Renault υπέστη συνεχείς τροποποιήσεις. Τόσο στην εμφάνιση, όσο και στην τεχνολογία της.
Το 2001, η πρώτη της έκδοση κατασκευαζόταν με εξοπλισμό της προμηθεύτριας εταιρείας Valeo και έγινε γνωστή ως η «πρακτική» κάρτα. Όποιος κρατούσε την κάρτα μπορούσε να κλειδώσει και να ξεκλειδώσει το αυτοκίνητο πατώντας ένα κουμπί είτε πάνω στην κάρτα, ή στη χειρολαβή της πόρτας. Η στάνταρ εκδοχή χρησίμευε σαν remote control ή μπορούσε να αναβαθμιστεί σε μοντέλο ‘hands-free’. Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου, στην κεντρική κονσόλα υπήρχε μία σχισμή για την κάρτα και ένα πλήκτρο για την εκκίνηση του κινητήρα.
Το 2007, η Renault παρουσίασε τη ‘μαγική’ κάρτα. Κρατώντας την προσωπική του κάρτα, ο οδηγός χρειαζόταν μόνο να πιάσει τη χειρολαβή για να ξεκλειδώσουν όλες οι πόρτες του αυτοκινήτου. Από τότε, αφαιρέθηκε από το εσωτερικό και η σχισμή για την τοποθέτηση της κάρτας.
Το 2015, η Renault παρουσίασε το Espace V, που διέθετε μία πιο αποτελεσματική & εξελιγμένη έκδοση της κάρτας hands-free. Το συγκεκριμένο μοντέλο ενσωμάτωνε επίσης και μία νέα φωτιστική και ηχητική αλληλουχία καλωσορίσματος.
To 2019, το σύστημα έλαβε την πραγματική έννοια του όρου ‘hands-free’. Οι πόρτες του αυτοκινήτου κλειδώνουν και ξεκλειδώνουν αυτόματα, μόλις η κάρτα βρεθεί σε κοντινή απόσταση ή απομακρυνθεί αντίστοιχα από αυτό.
Το νέο Megane E-TECH Electric έχει προχωρήσει ένα βήμα περισσότερο την εμπειρία της λειτουργίας του hands-free. Χάρη στην υιοθέτηση κεραιών υψηλότερης απόδοσης, ο κάτοχος της κάρτας αναγνωρίζεται εγκαίρως εφόσον βρεθεί σε οποιαδήποτε θέση περιφερειακά του αυτοκινήτου. Η αλληλουχία καλωσορίσματος ενεργοποιείται καθώς πλησιάζει το αυτοκίνητο, ενώ οι αναδυόμενες χειρολαβές – που κανονικά είναι κρυμμένες στην επιφάνεια του αμαξώματος – εμφανίζονται, ενώ το πορτάκι για τη σύνδεση του βύσματος φόρτισης, ξεκλειδώνει αυτόματα.
Ποιο είναι το μέλλον της κάρτας hands-free;
Στις επάλξεις της τεχνολογικής καινοτομίας, η Renault κατέβαλε, τα τελευταία χρόνια, συνεχείς προσπάθειες για να κάνει ακόμα πιο εύκολη τη χρήση της κάρτας hands-free. Τα ηλεκτρονικά μέρη της έγιναν ακόμα πιο μικρά. Η εμβέλειά της έχει αυξηθεί και η ζωή της μπαταρίας της έχει βελτιστοποιηθεί. Και σε ό,τι αφορά στην ασφάλεια, οι πρόσφατες αναβαθμίσεις έχουν καταστήσει το σύστημα ακόμα πιο δύσκολο στο «χακάρισμα».
Καθώς τα smartphones τείνουν να αντικαταστήσουν τις κάρτες, η Renault επέλεξε να αξιοποιήσει τις νέες δυνατότητές της, χωρίς να εγκαταλείψει την ιδέα της κάρτας hands-free. Το αντίθετο μάλιστα. Το 2021, οι παραγγελίες εξοπλισμού των αυτοκινήτων της Renault, αποδεικνύουν ότι οι πελάτες αγαπούν πολύ αυτό το αξεσουάρ, καθώς αυτό επιλέχθηκε ως στοιχείο εξοπλισμού στα 2/3 των οχημάτων Renault που πωλήθηκαν. Σε ορισμένα μοντέλα, όπως το ZOE και το Espace, το ποσοστό αυτό φτάνει στο 100%. Σε άλλα όπως το Scenic, το Captur, το Kadjar, το Talisman, το Koleos και το Arkana, ξεπέρασε το 90%.
