Τι προσπαθεί αγωνιωδώς ο Μητσοτάκης; Ν’ αλλάξει την ατζέντα. Να φύγει η πολιτική ζωή από τα Τέμπη και να πάει κάπου αλλού. Ακόμα και σε θέματα που παλιότερα απεχθανόταν, όπως η ακρίβεια ή το κόστος της στέγης. Τι επιθυμεί διακαώς η αντιπολίτευση; Να μην αλλάξει η ατζέντα. Αν είναι δυνατόν, ο δημόσιος διάλογος να παραμείνει μονοθεματικά στα Τέμπη ως τις επόμενες εκλογές. Να μην συζητούμε οτιδήποτε άλλο στη χώρα, ειμή μόνο το «έγκλημα» και τη «συγκάλυψη». Τελικά, η «ατζέντα» είναι το παν. Όποιος ορίζει και επιβάλλει την ατζέντα, θα είναι ο πολιτικός νικητής.
Ποιοί είναι οι μέθοδοι που μπορεί να χρησιμοποιήσει μια κυβέρνηση για ν’ αλλάξει μια ατζέντα που δεν τη συμφέρει; Προσπαθεί να δημιουργήσει θέματα ή γεγονότα, ικανά να στρέψουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης μακριά από το κυρίαρχο ζήτημα που την κατατρώει. Εννιά στις δέκα φορές αυτό αποδεικνύεται ατελέσφορο, εκτός και αν κάνει κάτι εξαιρετικά εντυπωσιακό ή υπερβολικά παρακινδυνευμένο.
Για παράδειγμα, ν’ αρχίσει να μοιράζει λεφτά με τη σέσουλα ή να κατασκευάσει μια εθνική κρίση. Ο Μητσοτάκης όμως δεν πρόκειται να κάνει τέτοια πράγματα, δεν είναι αρκούντως αδίστακτος ώστε να τορπιλίσει τη δημοσιονομική σταθερότητα της χώρας ή να διακινδυνεύσει έναν εξωτερικό τυχοδιωκτισμό, όπως έχει κάνει πολλές φορές ο γείτονας Ερντογάν. Οπότε θα συνεχίσει να πηγαίνει στα γιαπιά των δικαστικών μεγάρων του Πειραιά και στα αμαξοστάσια των ηλεκτρικών λεωφορείων, δίχως πολλές ελπίδες να αναστρέψει το κλίμα των Τεμπών.
Πάμε στο απέναντι στρατόπεδο, στην αντιπολίτευση. Πώς συντηρείται μια ατζέντα που μονοπωλεί τον δημόσιο διάλογο για μεγάλο χρονικό διάστημα; Με τη διαρκή τροφοδοσία του, είτε με πραγματικά, είτε με διαδικαστικά ή και φαντασιακά καινούρια στοιχεία, που επιτείνουν τη δημόσια αντιπαράθεση και κρατούν το θέμα στην επικαιρότητα. Με διαρκείς συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες, καταγγελίες, μηνύσεις, αγωγές, αμφισβητήσεις, εντάσεις, διασπορά fake news, εξεταστικές, προανακριτικές, μομφές και τα τοιαύτα. Δεν έχει σημασία πόσο ουσιώδεις και αποτελεσματικές είναι, σημασία έχει να κρατούν το θέμα ψηλά στην ατζέντα. Επ’ αυτών, ως τώρα, μια χαρά τα έχει πάει η αντιπολίτευση.
Τι άλλο μπορεί ν’ αλλάξει την κυρίαρχη συζήτηση; Κάποιο άλλο απρόσμενο βαρύ γεγονός, που θα επικαλύψει το παλιό και θα στρέψει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στο νέο. Κανένας δεν το εύχεται, διότι αυτά τα γεγονότα σπάνια είναι ευχάριστα. Πάντως, να εξατμιστεί το σημερινό θέμα των Τεμπών από μόνο του, είναι μάλλον δύσκολο. Η αντιπολίτευση (πολιτική και κοινωνική, ανεξαρτήτως αν είναι μειοψηφική ή πλειοψηφική) το ‘χει αρπάξει γερά από τα κέρατα και το κρατά με το ζόρι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Ένας άλλος τρόπος κυβερνητικής αντίδρασης, είναι να συδαυλίσει τεχνηέντως τις υπαρκτές αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της αντιπολίτευσης και να εκμεταλλευτεί προς όφελός της, τις διαφορετικές στρατηγικές που υπάρχουν στα αντιπολιτευτικά κόμματα, το καθένα από τα οποία προσπαθεί να αρμέξει πόντους από το ζήτημα των Τεμπών. Αυτό η ΝΔ το κάνει με σχετική επιτυχία, καθότι άλλη στρατηγική έχει το ΠΑΣΟΚ, άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ, άλλη η ακροδεξιά και άλλη η ακροαριστερά. Επισημαίνοντας τις διαφορές και τις αντιθέσεις τους, η κυβέρνηση μπορεί να μην άλλαξε την ατζέντα, αλλά τουλάχιστον έχει αποτρέψει τη δημιουργία ενός κανονικού μετώπου εναντίον της.
Τέλος, υπάρχει και η έξοδος του Μεσολογγίου. Πάει σε εκλογές και όποιον πάρει ο χάρος. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα γίνουν βέβαια εκλογές με βασικό θέμα τα Τέμπη, αλλά την επόμενη μέρα τα Τέμπη θα εξαφανιστούν. Το μέγα πρόβλημα πλέον θα είναι η διακυβέρνηση του τόπου ή μάλλον, η ακυβερνησία του. Αλλά ούτε αυτό θα κάνει ο Κυριάκος.
