Μην ταλαιπωρείτε άδικα το μυαλό σας και τα πληκτρολόγια σας. Η ιστορία με την Προεδροποίηση Τασούλα θα «κανονικοποιηθεί» πριν αλέκτορα φωνήσαι. Θα γίνει δηλαδή, ακριβώς αυτό που ήθελε ο Μητσοτάκης. Να πάει από τη μια Πρόεδρο στον άλλον, δίχως φασαρίες και αναταράξεις, άρα δίχως προβλήματα που θα έχει να διαχειριστεί στη συνέχεια.
Κι αυτά που ακούμε από το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι τάχαμου δήθεν ο Τασούλας δεν μπορεί να εκφράσει την ενότητα του Έθνους, είναι αέρας κοπανιστός. Σιγά την ενότητα του Έθνους, μην τρελαθούμε κιόλας. Μια χαρά Πρόεδρος θα ναι ο ηπειρώτης και εξαιρετικά θα διαχειριστεί τις μικρούλες αρμοδιότητες που του δίνει το Σύνταγμα. Αλλού είναι τα σοβαρά ζητήματα.
Διότι τους Προέδρους τους βγάζει η Βουλή, αλλά τους πρωθυπουργούς τους βγάζει η τσέπη. Και ο Μητσοτάκης θα χει δυόμισι χρόνια για να πείσει τους Έλληνες ότι μπορεί να εισφέρει στην τσέπη τους περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον ανταγωνιστή του. Το γεγονός ότι θα κάνει αυτό τον αγώνα δίχως να του βάζουν καθημερινές τρικλοποδιές μέσα στο κόμμα του, με πρόσχημα κάποιες δεξιές ιδεοληψίες ή σύνδρομα κομματικής ιδιοκτησίας, ασφαλώς διευκολύνει τον Κυριάκο. Όπερ καλά έκανε και λειτούργησε έτσι στο Προεδρικό θέμα.
Τους μήνες και τα εξάμηνα που ακολουθούν, τον Μητσοτάκη θα τον ρημάξουν με μικρά θεματάκια που θα τα βάζουν στο μεγεθυντικό φακό. Μια λακκούβα εδώ, ένας ανελκυστήρας εκεί, ένας επίορκος αστυνομικός παραπέρα, μια γυναικοκτονία ή τίποτα πιτσιρικάδες που θα δέρνονται παραδίπλα, αυτά θα είναι τα θέματα αντιπολιτευτικής αιχμής. Μαζί με την ακρίβεια βέβαια, η οποία θα μνημονεύεται καθημερινά. Ειδικά για την ακρίβεια, και 2.000 ευρώ να πάει τον μέσο μισθό (που δεν θα τον πάει), πάλι θα υπάρχουν εκείνοι που θα φωνάζουν ότι «τα λεφτά στο σπίτι τελειώνουν στις 20 του μήνα».
Άρα η κυβέρνηση έχει μπροστά της έναν Γολγοθά με χίλιες απροσδιόριστες και αναπάντεχες παραμέτρους. Μια τρύπα θα κλείνει, δυο θ’ ανοίγουν. Κι όσο πιο σίγουρη θα είναι η κοινωνία ότι δεν κινδυνεύει από κάποιο μεγάλο κραχ που θα την κατεβάσει ξάφνου δυο πίστες χαμηλότερα, τόσο πιο οργισμένη θα εμφανίζεται για τα καθημερινά που την ταλαιπωρούν. Όπερ ποια είναι η βιώσιμη συνταγή για την κυβέρνηση; Να λύνει μεν όσο μικρά και καθημερινά μπορεί, αλλά να εξηγεί ότι παραμένει ζωντανή η απειλή ενός μεγαλύτερου κραχ που θα μετατρέψει σε καλαμπούρι τους τενεκέδες του λαδιού ή τα ελαττωματικά συρματόσχοινα του ασανσέρ.
Το κραχ αυτό μπορεί να προέρθει εύκολα από την πολιτική αστάθεια και την ακυβερνησία. Αυτό είναι το μόνο που μπορεί ν’ αδειάσει σε χρόνο dt τις τσέπες των πολιτών και να ξανά χρειαστούν χρόνια για να αναπληρωθούν τα χαμένα. Αν οι πολίτες συνειδητοποιήσουν αυτό το απλό πράγμα, τότε ο Μητσοτάκης δεν θα χει πρόβλημα. Η πολλή σιγουριά στρέφεται τελικά εναντίον εκείνου που τη θεμελιώνει.
