«Η στρατηγική της απλής αναλογικής απέτυχε», αναφώνησε ο Αλέξης Τσίπρας την επομένη των εκλογών της 21ης Μαΐου. Για να συμπληρώσει μερικές βδομάδες αργότερα μιλώντας στην Καθημερινή, «πιστεύω ότι θα περάσουν δεκαετίες για να ξαναμπεί στην συζήτηση η προοπτική της απλής αναλογικής.» Αμ δεν είναι έτσι Αλέξη. Βλέπεις τον κόσμο Συριζοκεντρικά και αυτό δεν σου κάνει καλό. Η απλή αναλογική απέτυχε όσον αφορά στο σχέδιό σου να ευνοήσει την δική σου κατάληψη της εξουσίας, για όλους τους υπόλοιπους πέτυχε μια χαρά.
Για τον Μητσοτάκη, η απλή αναλογική και η υπαρκτή πιθανότητα να πάει η χώρα σε ακυβερνησία λειτούργησε σαν βενζίνη-σούπερ σε μηχανή που πήγαινε στο ρελαντί. Στην πραγματικότητα, το εκλογικό αυτό σύστημα έδωσε στην ΝΔ τη δυνατότητα να ξεχωρίσει από όλα τα υπόλοιπα κόμματα και να φύγει προς τα εμπρός. Δίχως την απλή αναλογική που έδειχνε ολοκάθαρα τις ολέθριες προοπτικές της μη-κυβέρνησης, ο Μητσοτάκης ποτέ δεν θα έπαιρνε είκοσι μονάδες διαφορά από τον Σύριζα, ούτε θα κατοχύρωνε τέτοια πρωτοφανή πολιτική ηγεμονία.
Και για το Πασόκ η απλή αναλογική λειτούργησε ευεργετικά. Το έβαλε στη συζήτηση της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Του έδωσε μάλιστα τη δυνατότητα να είναι ο πιο δύστροπος υποθετικός συμμέτοχος ή και μη-συμμέτοχος (ανάλογα με τη στιγμή) σε μια θεωρητική κυβέρνηση συνεργασίας, που υποχρεωτικά θα έφερνε η απλή αναλογική ελλείψει αυτοδυναμίας. Ο Ανδρουλάκης μπήκε ως τρίτος σ’ ένα παιχνίδι που με άλλο εκλογικό σύστημα παιζόταν μόνο από δύο. Και σ’ αυτό το παιχνίδι κατάφερε να εισπράξει έστω και λίγα αντί να χάσει. Τώρα παίζει με άλλους όρους.
Φυσικά, εκεί που η απλή αναλογική έκανε θραύση ήταν στη βάση του πολιτικού συστήματος, στα μικρά κόμματα. Από πεντακομματική πάμε σίγουρα σε επτακομματική, ενδεχομένως και σε οκτακομματική Βουλή. Η χαρά του παιδιού, ποιος να περίμενε κάτι τέτοιο. Κεράκι πρέπει να ανάψουν στην απλή αναλογική και ο Νατσιός και η Ζωή και ο Βελόπουλος, ενδεχομένως και ο Βαρουφάκης. Λειτούργησε άψογα προς την πολυδιάσπαση του εκλογικού σώματος. Δεν ξέρω αν αυτό επιδίωκε ο Τσίπρας, πάντως το πέτυχε.
Και τελικά, όλες τούτες οι πρωτοφανείς εξελίξεις που δείχνουν ένα καινούριο πολιτικό τοπίο τροφοδοτήθηκε βασικά από μια πηγή. Από την ρευστοποίηση του Σύριζα. Τα θρύμματα ενός μεγάλου κόμματος που έγινε μεσαίο-προς-μικρό, βοήθησαν και τον Μητσοτάκη να αυξήσει τις δυνάμεις του, αλλά και τα μικρά κόμματα να αποκτήσουν υπόσταση. Αυτή τη στιγμή, υπάρχει μια μεγάλη κεντροδεξιά που κατέχει και ολόκληρο το κέντρο, μια μικρή κεντροαριστερά διχασμένη στα δυο και τέσσερα μικρά κομματίδια της άκρας δεξιάς και άκρας αριστεράς.
Πώς απέτυχε λοιπόν η απλή αναλογική; Μια χαρά πέτυχε. Απλώς κατέστρεψε αυτόν που την εμπνεύστηκε και πήγε να την χρησιμοποιήσει. Σαν τον σκύλο που λύσσαξε και κατασπάραξε το αφεντικό του.
