Διάβασα πως το Συμβούλιο της Ευρώπης απαγόρευσε τις ραδιοτηλεοπτικές δραστηριότητες στην Ευρωπαϊκή Ένωση τεσσάρων ακόμα συνδεδεμένων με τη Ρωσία ΜΜΕ, διότι προωθούσαν και υποστήριζαν τον επιθετικό πόλεμο εναντίον της Ουκρανίας και την αποσταθεροποίηση των γειτονικών χωρών.
Είναι εύλογο να ακουστούν οι φωνές που υποστηρίζουν πως τέτοιες απαγορεύσεις δε συνάδουν με το φιλελεύθερο ευρωπαϊκό πνεύμα και πως θα πρέπει να ακούγονται όλες οι φωνές, ακόμα και αυτές που επιδιώκουν την υπονόμευση των δημοκρατικών καθεστώτων. Άλλωστε, συνεχίζουν, και στα επιμέρους κράτη δε λειτουργούν νόμιμα κόμματα και οργανώσεις που έχουν ως καταστατικό τους σκοπό την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος;
Λογικά τα επιχειρήματα, μόνο που στην προκειμένη περίπτωση έχουμε πόλεμο. Έναν επιθετικό πόλεμο μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο από μια υπερδύναμη, τη Ρωσία του Πούτιν, η οποία συγχρόνως έχει στήσει δίκτυα μέσα στις ευρωπαϊκές χώρες που αποβλέπουν στην αποσταθεροποίηση εκείνων των κυβερνήσεων και εκείνων των πολιτικών προσωπικοτήτων που αντιτίθενται στην επεκτατική του πολιτική.
Συνεχώς πληροφορούμαστε πως συλλαμβάνονται Ευρωπαίοι πολιτικοί διότι χρηματίζονται για να προωθήσουν τα ρωσικά συμφέροντα, ενώ υπάρχουν και οι καταγγελίες για κυβερνοεπιθέσεις με χρώμα ρωσικό. Τι όπλα έχει η Δύση σε αυτήν την πολύπλευρη επίθεση που δέχεται;
Θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να κλείσει τα μάτια της στη ρωσική επιθετικότητα στο όνομα του φιλελευθερισμού; Θα πρέπει τα κράτη - μέλη της να ανέχονται τις κινήσεις αποσταθεροποίησής τους;
Να το ξεκαθαρίσουμε: εδώ πλέον δε μιλούμε για έναν πόλεμο προπαγάνδας. Δε μιλούμε απλώς για fake news και για έναν πόλεμο του Διαδικτύου. Εδώ μιλούμε για κανονικό πόλεμο στην Ουκρανία, με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες και υλικές καταστροφές δισεκατομμυρίων που αποβλέπει στην αλλαγή συνόρων.
Και τα δείγματα της επιθετικότητας που έχει δώσει το ρωσικό καθεστώς κατά το παρελθόν δεν είναι λίγα. Γεωργία, Τσετσενία, Ουκρανία 2014, Ουκρανία 2022. Και ποιος θα είναι ο επόμενος, αν ηττηθεί η Ουκρανία; Γιατί αυτά τα καθεστώτα δε σταματούν. Πάντα υπάρχει το επόμενο θύμα, καθώς εκλαμβάνουν την ανοχή ως αδυναμία.
Είναι όντως αδύναμες οι φιλελεύθερες κοινωνίες μπροστά στην ισχύ και την αποφασιστικότητα των ολοκληρωτικών καθεστώτων, των οποίων οι ηγεσίες δε λογοδοτούν πουθενά; Μήπως τελικά έχουν όπλα, αλλά δε θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν διότι θα φανεί ότι παραβιάζονται βασικοί δημοκρατικοί κανόνες;
Και το Ισραήλ - ένα δημοκρατικό κράτος που πολεμά - πριν από λίγες ημέρες πήρε μια δύσκολη απόφαση μετά από εφτά μήνες πολέμου. Απαγόρευσε τη μετάδοση των προγραμμάτων του Al Jazeera στην επικράτειά του. Η κυβέρνησή του έκρινε πως σε αυτή την εμπόλεμη κατάσταση είναι αδιανόητο να ακούγεται η φωνή του εχθρού στο έδαφός του.
Συνεπώς, οι ευαισθησίες έχουν το όριό τους. Η Δύση οφείλει να αμυνθεί γιατί ο εχθρός είναι και πανίσχυρος και αδίστακτος και δραστηριοποιείται και εντός των τειχών.
