Του Γιάννη Μαντζίκου
Παρά τις μεγάλες αντιδράσεις από τα συνδικάτα και τις συνεχιζόμενες απεργίες που έχουν παραλύσει τη Γαλλία, ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ παρουσίασε το νέο σχέδιο που όπως είπε φιλοδοξεί να αλλάξει την χώρα «προς το καλύτερο».
Ο Φιλίπ, ανακοίνωσε ότι από το 2025 οι Γάλλοι εργαζόμενοι θα αρχίσουν να καταβάλλουν εισφορές σε ένα νέο ενιαίο δημόσιο συνταξιοδοτικό σύστημα και υποσχέθηκε ότι η κατώτατη πλήρης σύνταξη θα είναι 1.000 ευρώ μηνιαίως, ενώ το όριο ηλικίας για πλήρη σύνταξη θα ανέβει από τα 62 στα 64 έτη το 2027. Ο Γάλλος πρωθυπουργός ισχυρίστηκε ότι ο νέος νόμος διορθώνει τις αδικίες του παρελθόντος, μιας και δίνει ίδια συνταξιοδοτικά δικαιώματα στις καθαρίστριες, στους διανομείς φαγητού και τους ταχυδρόμους με το ποδήλατο με όλους τους άλλους εργαζομένους. Συχνά αυτές οι κατηγορίες δεν κατάφερναν να συγκεντρώσουν αρκετά ένσημα για πάρουν μία αξιοπρεπή σύνταξη. Αντίθετα οι υπάλληλοι στους σιδηροδρόμους, οι τραγουδιστές της όπερας, οι λιμενεργάτες, οι δημόσιοι υπάλληλοι και άλλοι που αντιδρούν τώρα, είχαν το προνόμιο να βγαίνουν στη σύνταξη πριν από τα 62 τους χρόνια, παίρνοντας πλήρη σύνταξη. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι με το νέο σύστημα, κάθε ώρα που εργάζεται κανείς θα μετράει στη σύνταξή του, ενώ θα διευκολύνει και τη μετακίνηση των εργαζομένων από τη μία δουλειά στην άλλη.
Ο πρωθυπουργός μάλιστα πρόσθεσε επιγραμματικά ότι «δεν υπάρχει κρυφή ατζέντα», όμως τα συνδικάτα δείχνουν έτοιμα για «πόλεμο» με το μεγαλύτερο εξ αυτών, το CFDT να προαναγγείλει νέες κινητοποιήσεις, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση «πέρασε μία κόκκινη γραμμή» με την επιβολή ενός ενιαίου συστήματος για όλους.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο Μακρόν «βάζει ψηλά τον πήχη» προσπαθώντας να πετύχει μια βαθιά μεταρρύθμιση του «γενναιόδωρου» (σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ) συνταξιοδοτικού συστήματος της Γαλλίας, εγχείρημα στο οποίο προκάτοχοι του όπως ο Ζακ Σιράκ και ο Νικολά Σαρκοζί απέτυχαν παταγωδώς. Παρότι κάποιοι διαβλέπουν μια «δυναμική αποδόμησης», ο ίδιος ο πρόεδρος δείχνει να μην ενδιαφέρεται για το πολιτικό του -άμεσο- μέλλον, δηλαδή την επανεκλογή του, το 2022 και επενδύει υστεροφημία του. Αυτό δείχνει τουλάχιστον η πρόθεση του να προχωρήσει σε μια μεταρρύθμιση η οποία για την ώρα δεν είναι επιτακτική ανάγκη, αλλά μακροπρόθεσμα θα αποδεχθεί σωτήρια για τους Γάλλους συνταξιούχους και τις επόμενες γενιές.
Εν τέλει μένει να δούμε αν ο Μακρόν που δείχνει να μην υπολογίζει, για την ώρα, το πολιτικό κόστος των αντιδράσεων, την διαδηλώσεων και των απεργιών που θα ακολουθήσουν, όπως φαίνεται, τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης Φιλιπ, θα εμμένει μέχρι τέλους στο όραμα του.
