Εννοείται πως η Ευρώπη μας, δεν έχει καμιά σχέση με τους αγριάνθρωπους που εισέβαλαν στο Καπιτώλιο πριν από τέσσερα χρόνια. Δεν έχει καμιά σχέση σε όλα τα επίπεδα. Και τώρα οι πολιτικοί εκπρόσωποί τους, οι σερίφηδες, ήρθαν στον χώρο μας και κουνούν το χέρι τους επιδεικτικά, θρασύτατα. Φυσικά, οι εγχώριοι υποστηρικτές τους τούς αποθεώνουν. Σε αυτό το στιλ της βαρβατίλας, του πρωτογονισμού και της μαχαλομαγκιάς καθρεφτίζεται ο εαυτός τους.
Ποιοι είναι οι εγχώριοι φίλοι των γελαδάρηδων του Ουαϊόμιγκ; Ρωσόφιλοι, λάτρης του Πούτιν και αγοραστές των επιστολών του Χριστού, καθώς και συντηρητικοί που θέλγονται από τον αυταρχικό τρόπο άσκησης της εξουσίας. Αλλά για να μην το μηδενίζω το θέμα, μέσα στους φίλους του Τραμπ συγκαταλέγονται και σώφρονες πολίτες που έχουν απαυδήσει από την παράνοια της woke ατζέντας. Κι εγώ, επί του συγκεκριμένου θέματος, μαζί τους. Τους διαφεύγει όμως ότι η αντι-woke πολιτική Τραμπ αποτελεί μια μικρή πτυχή της γενικότερης πολιτικής του. Και για αυτό εκτιμώ ότι η συμπόρευση τους με τους τραμπικούς θα είναι προσωρινή.
Δηλαδή ο νέος σερίφης στο Μόναχο δεν είπε και μερικές αλήθειες; Φυσικά, και είπε. Μερικές φορές σε ένα παραλήρημα υπάρχουν και αλήθειες. Ο τρόπος που μίλησε, η αντίληψη που κόμισε για τις διεθνείς σχέσεις και κυρίως το πώς αντιλαμβάνεται τη σχέση των ΗΠΑ με τους παραδοσιακούς συμμάχους τους, θα πρέπει να σημάνουν συναγερμό στα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και φαίνεται πως το καμπανάκι κτύπησε. Ελπίζω η αντίδραση των Ευρωπαίων ηγετών να είναι τέτοια που να διαψεύσει τον ανθύπατο του Πούτιν, τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος μίλησε για μια «ψυχρή γεροντοκόρη», αναφερόμενος στη δική μας την Ευρώπη.
Είναι αυτονόητο πως η νέα κατάσταση απαιτεί νέους πόρους και κυρίως απαιτεί μια συμφωνία επάνω στο σχέδιο Ντράγκι που είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση, η μοναδική που υπάρχει στο τραπέζι, όχι απλώς για να παραμείνει ζωντανή η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και να σταθεί όρθια στον διεθνή ανταγωνισμό. Είμαι σίγουρος πως η πρόκληση του νέου σερίφη θα ταρακούνησε μαλθακές και βαλσαμωμένες ηγεσίες που περιόρισαν το ευρωπαϊκό όραμα σε μια μεγάλη κοινή αγορά.
Τελειώνοντας αυτό το κείμενο διερωτώμαι αν υπάρχει ένας πολίτης, με γνώση της Ιστορίας, που να πιστέψει ότι ο Πούτιν, μετά την επιβράβευσή του για την εισβολή στην Ουκρανία, δε θα αποτολμήσει, ευθύς ως τον βοηθήσουν οι συνθήκες, την αναβίωση του σοβιετικού imperium. Άλλωστε, το έχει δηλώσει ότι θεωρεί ιστορικό λάθος τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Τα επόμενα θύματά του οι Βαλτικές χώρες.
Αν κάποιος ρωτήσει τον Τραμπ και τον Βανς τι έγινε στην Τσεχοσλοβακία και την Πολωνία το 1939, σίγουρα δε θα έχουν ιδέα αμφότεροι. Επειδή όμως όλα αυτά έγιναν στη δική μας ήπειρο, οφείλουν οι ηγεσίες της να λάβουν μόνες τους πλέον, όλα τα μέτρα για να μην ξαναζήσουμε τέτοιες αποτρόπαιες καταστάσεις.
