Η Ρωσία αναμένεται να επισημοποιήσει την προσάρτηση των περιοχών που κατέλαβε μετά την εισβολή του Φεβρουαρίου. Με τη χρήση βίας προσπαθεί να αποσπάσει περίπου το 1/6 των εδαφών της Ουκρανίας, μετά από την οπισθοχώρηση που αναγκάστηκε να κάνει λόγω της ουκρανικής αντεπίθεσης. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναζητά εναγωνίως μία μεγάλη νίκη, καθώς ο κλοιός σφίγγει γύρω του.
Το Κρεμλίνο ετοιμάζει να προσαρτήσει επίσημα τις κατεχόμενες περιοχές στην Ουκρανία και να γιορτάσει την ενθυλάκωση τους με κάθε επισημότητα, άσχετα αν δεν υπάρχει κάποιος διεθνώς που θα το αναγνωρίσει. Για τον Βλαντιμίρ Πούτιν η Χερσώνα, το Ντονμπάς και η Ζαπορίζια αποτελούν τα λάφυρα του πολέμου του. Η προσάρτηση της χερσονήσου της Κριμαίας, μετά από την αστραπιαία προέλαση των δυνάμεων του το 2014, αποτελεί το πρότυπο της δράσης του.
Αυτή η κίνηση σχεδόν κλείνει την πόρτα στις διαπραγματεύσεις της Ρωσίας με την Ουκρανία, καθώς το Κίεβο έχει ξεκαθαρίσει πως δεν θα δεχθεί καμία απώλεια εδάφους. Άλλωστε ο Ουκρανός πρόεδρος Ζελένσκι γνωρίζει πως ακόμα και η εκκίνηση διαπραγματεύσεων με τη ρωσική πλευρά μετά από αυτή την κίνηση, θα προκαλέσει τριγμούς εσωτερικά στο Κίεβο. Η Μόσχα ουσιαστικά απαιτεί ουσιαστικά συνθηκολόγηση της Ουκρανίας με επαχθείς όρους, κάτι που μόνο ίσως μία κυβέρνηση που θα είχε τοποθετηθεί στην Ουκρανία από το Κρεμλίνο, θα μπορούσε να αντέξει.
Το αυταρχικό καθεστώς του Πούτιν θα δώσει πανηγυρικό τόνο σε αυτή την απόφαση, ώστε να ξεχαστούν τόσο οι αστοχίες των ενόπλων δυνάμεων και η επιστράτευση των εκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων εφέδρων που μετέφερε το κόστος του πολέμου άμεσα στη ρωσική κοινωνία. Βέβαια, το Κρεμλίνο θέλει να ξεχαστεί η μεγάλη ήττα στο Χάρκοβο που έδωσε το δικαίωμα στην Ουκρανία να επανακάμψει στον πόλεμο, ανακτώντας την κυριαρχίας της επικράτειας της.
Πλέον, η Ρωσία του Πούτιν έχει επιτύχει ένα από τους βασικότερους στρατηγικούς στόχους της, να δημιουργήσει μία χερσαία γέφυρα με τη χερσόνησο της Κριμαίας. Σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν οικονομικά μη βιώσιμη η συνέχιση της κατοχής της από τη Ρωσία. Ταυτόχρονα, όμως η Μόσχα θέλει να αποκόψει τη σύνδεση της Ουκρανίας με τη θάλασσα για να στραγγαλίσει οικονομικά και ευρύτερα το Κίεβο. Να καταστήσει δηλαδή την Ουκρανία όμηρο των διαθέσεων της Ρωσίας για κάθε κίνηση της μέσω της Αζοφικής Θάλασσας.
Ωστόσο, το τίμημα είναι πολύ μεγάλο για τη Ρωσία, καθώς στη διεθνή κοινότητα δεν υπάρχει κάποιος που να αναγνωρίσει την προσάρτηση εδαφών με τη χρήση βίας κι ούτε βέβαια τα δημοψηφίσματα που διεξήχθησαν υπό πρωτόγονες συνθήκες. Οι χώρες της Δύσης ετοιμάζονται για νέες κυρώσεις απέναντι στο πουτινικό καθεστώς που προσπαθεί να επιβάλει τετελεσμένα στο έδαφος μέσω της κατοχής από τις στρατιωτικές δυνάμεις του.
Ο ρωσικός πληθυσμός, ιδιαίτερα μετά από την επιστράτευση που κήρυξε ο Ρώσος πρόεδρος, αρχίζει να καταλαβαίνει πως οι μεγάλοι χαμένοι του πολέμου είναι οι άνθρωποι που ζουν στη χώρα του Πούτιν. Πλέον, εμφανίζεται όλο και περισσότερο το αυταρχικό πρόσωπο του καθεστώτος του, όσο κι αν ο ίδιος προσπαθεί να το κρύψει μέσα από πομπώδεις εκδηλώσεις.
