Του Γιάννη Σιδέρη
Μπορεί, ωμή στη διατύπωσή της η Suddeutsche Zeitung, να γράφει για την Ελλάδα: «Η χώρα πρέπει πραγματικά να ματώσει, ώσπου οι πιστωτές να ξανανοίξουν το πορτοφόλι τους, το καλοκαίρι», επισημαίνοντας ότι «χρήμα υπάρχει μόνο έναντι πόνου», ωστόσο το κυβερνητικό επιτελείο επεξεργάζεται τις πτυχές ενός success story, το οποίο θα διοχετεύσει μέσω μιας έντονης επικοινωνιακής καταιγίδας.
Αυτό, κατ' ουσίαν, είναι το βασικότερο μεταξύ όσων ελέχθησαν στο χθεσινό υπουργικό. Μια ιστορία επιτυχίας, πασπαλισμένη με ψευδαίσθηση, η οποία αφενός θα διοχετευθεί απευθείας στην κοινωνία, μέσω «ανοίγματος σε αυτή», ήτοι επιτόπιων ομιλιών στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος, αφετέρου μέσω των ΜΜΕ – ναι αυτών της διαπλοκής, τα οποία συνέχεια καταγγέλλουν και υπό το φως των προβολέων τους, συνέχεια λούζονται.
Πάντως ο αγώνας κατά του «μιντιακού κατεστημένου» αυτού που «έπαιξε τα ρέστα του απέναντι στην κυβέρνηση» συνεχίζεται κατά τον πρωθυπουργό. Άλλωστε «Η ελπίδα της διαπλοκής χθες πέθανε οριστικά, έπαιξαν και ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, έχασαν οριστικά»!
Το μήνυμα της επικοινωνιακής υπερκατανάλωσης, το είχε δώσει ο πρωθυπουργός από προχθές. Όπως γράψαμε, πρώτη φορά μια απλή αξιολόγηση, εορτάστηκε σαν εθνική νίκη, με όλα τα τελετουργικά στοιχεία που αυτή επιβάλει (ενημέρωση προέδρου, ενημέρωση πολιτικών αρχηγών, έκτακτο υπουργικό).
Στο υπουργικό χθες, λεκτικώς μετρίασε τη χαρά του «δικαιούμαστε να είμαστε χαρούμενοι αλλά όχι να πετάμε στα σύννεφα», ωστόσο μίλησε θριαμβικά, τονίζοντας ότι ανοίγει ο δρόμος για την εκταμίευση της μεγάλης δόσης. (Στο μεταξύ πηγές του Μαξίμου μας διευκρίνιζαν ότι η δόση θα δοθεί μόνον την στιγμή που θα χρειαστεί να πληρώσει η χώρα κάποια δόση της, ωστόσο θα υπάρξει μέριμνα και για την πληρωμή των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου!)
Είναι προφανώς δείγμα της εμπιστοσύνης που έχουμε εμπνεύσει, για την οποία επαίρετο ο πρωθυπουργός λέγοντας στους χαρούμενους υπουργούς «Η Ελλάδα δεν είναι πια απομονωμένη». Άλλωστε κατά τον κ. Τσίπρα «η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει, χωρίς να υποχωρεί διαρκώς σε παράλογες απαιτήσεις».
Με ένα νόμο, ένα άρθρο
Έτσι τις επόμενες ημέρες έρχονται στη Βουλή για ψήφιση μόνο οι... έλλογες απαιτήσεις, καθώς παρά την ευωχία της «επιτυχίας», έχει κι άλλο πόνο για τους κυβερνητικούς βουλευτές: Προκειμένου να κλείσουν οι εκκρεμότητες μες τους δανειστές ώστε να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση στις 24, θα έλθουν προς ψήφιση, οι εναπομείνασες υποχρεώσεις, ήτοι οι αυξήσεις φόρων, οι ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια, η θεσμοθέτηση του περίφημου «κόφτη», (αυτό άραγε δεν είναι προληπτική νομοθέτηση;), και το υπερταμείο για την αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας. Πάντως αυτή τη φορά η κυβέρνηση θα είναι συνεπής. Σημειολογικά θα λέγαμε, θα τα ψηφίσει σε ένα νόμο, ένα άρθρο!
Ανασχηματισμός με τεχνοκρατικό άρωμα
Ούτως ή άλλως από την Δευτέρα αρχίσαμε ένα εισερχόμαστε σε ένα νέο κύκλο, ο οποίος θα επικυρωθείς τις 24 Μαΐου. Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει πολιτικό χρόνο, το επόμενο σημείο αιχμής θα είναι η κατάρτιση του προϋπολογισμού το Φθινόπωρο, αλλά το σημείο «zero» θα είναι ο Απρίλης του '17, όταν θα έρθει η δαμόκλειος στιγμή του εάν πρέπει να ενεργοποιηθεί ο «κόφτης».
Η συγκυρία βοηθάει και την πολιτική φιλολογία περί του θρυλούμενου ανασχηματισμού. Αυτός ήταν προγραμματισμένος να γίνει αμέσως μετά την αξιολόγηση, ωστόσο υπεισέρχονται πρακτικά προσκόμματα. Ο χρόνος που θα γίνει θα εξαρτηθεί:
α) Από την ολοκλήρωση και ψήφιση νομοσχεδίων που τρέχουν, και τα οποία είναι άσχετα από τα προαναφερθέντα ως προαπαιτούμενα για τη δόση. Αυτά θα ολοκληρωθούν και θα ψηφιστούν από τους υπάρχοντες υπουργούς (π.χ. Νόμος για τις αδήλωτες καταθέσεις, τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, ο αναπτυξιακός νόμος, ο νόμος για τις Δημόσιες Συμβάσεις, κλπ)
β) Από το αν και πότε θα γίνει το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την περίπτωση θα προηγηθεί το συνέδριο, και ο ανασχηματισμός θα ακολουθήσει. Ίσως και καλό Ιούλιο…
Έτσι το liberal δεν θα υποπέσει - από τώρα τουλάχιστον - στον πειρασμό της ονοματολογίας, που τόσο εξιτάρει τα ΜΜΕ - επειδή νομίζουν ότι εξιτάρει και τους πολίτες.
Το βέβαιο είναι ότι ο πρωθυπουργός προσανατολίζεται να δώσει ένα πιο τεχνοκρατικό προφίλ στην κυβέρνηση. Άλλωστε ο «πάγκος» των πολιτικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ είναι και πεπερασμένος και σχεδόν εξαντλημένος.
Έτσι και αλλιώς εκείνο που έχει σημασία σε μια κυβέρνηση δεν είναι τα ονόματα αλλά η πολιτική που αυτή εφαρμόζει.
Και η παρούσα δεν έχει πείσει για τον ρεαλισμό, την πληρότητα, την ευρηματικότητα και την επιστημονικότητά της, ούτε και για την ικανότητα στο διοικείν τη χώρα.
