Πώς μπορεί άραγε να αισθάνονται οι 4 υποψήφιοι πρόεδροι της Ν.Δ. που αναπτύσσοντας τέσσερις παράλληλες καμπάνιες, έχουν σπαταλήσει ένα σωρό λεφτά για να περιοδεύουν ανά την Ελλάδα, και να μιλούν μπροστά σε μερικές δεκάδες γεροντάκια – ψηφοφόρους τους;
Πώς μπορεί να αισθάνονται όταν η πραγματική κοινωνία, που δρα, δημιουργεί, δυσκολεύεται, που δίνει τη μάχη της επιβίωσής της, δεν ασχολείται καν μαζί τους;
Όπως φαίνεται, δεν τους απασχολεί καθόλου. Γιατί δεν μπορεί να δικαιολογηθεί διαφορετικά η υπερβολική τους σπατάλη, από αδήλωτους πόρους, για μια απαξιωμένη διαδικασία, χωρίς να δίνουν λόγο σε κανέναν...
Τις τελευταίες μέρες, ακούμε με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις των υποψηφίων προέδρων της Ν.Δ., όπου μιλούν για “διαφάνεια” στα οικονομικά του κόμματός τους, για διαφάνεια στις χρηματοδοτήσεις του πολιτικού συστήματος, για “διάθεση να τα αλλάξουν όλα”...
Πώς ακριβώς σύντροφοι; Με ποιον τρόπο;
Ο νόμος για τον κάθε κακομοίρη που επιθυμεί να κατέβει βουλευτής προβλέπει ανώτατες δαπάνες, μέχρι 50.000 ευρώ, που θα διακινούνται μέσω ειδικού λογαριασμού που κοινοποιείται στη Βουλή! Με βαρύτατες κακουργηματικού χαρακτήρα ποινές για όποιον παραβεί το Νόμο.
Όμως για να εκλεγεί κανείς στη θεσμική θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, έχει τη δυνατότητα να χαλάσει ένα σκασμό (αδήλωτα) λεφτά.
Ποιος γνωρίζει ότι μια περιοδεία σε πόλη της επαρχίας κοστίζει περί τα 10.000 Ευρώ, αν υπολογιστούν τα εισιτήρια υποψηφίου και συνεργατών, τα ξενοδοχεία, το ενοίκιο των αιθουσών, το κόστος για το call center και την αποστολή sms, το κόστος για την τηλεοπτική κάλυψη, τα δορυφορικά κυκλώματα κλπ, τα σκηνικά των εκδηλώσεων και τις εργατοώρες των τεχνικών, την διαφήμιση στον τοπικό τύπο...
Πώς γίνεται και οι τέσσερις υποψήφιοι να έχουν γυρίσει ολόκληρη την Ελλάδα, να διατηρούν πολυέξοδα γραφεία στο κέντρο της Αθήνας, και σε άλλες πόλεις, να κάνουν εντυπωσιακές καμπάνιες στο διαδίκτυο, να συνεργάζονται με τις πιο ακριβές εταιρίες επικοινωνίας και εταιρίες δημοσκοπήσεων;
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, μια αξιοπρεπής καμπάνια για κάθε έναν υποψήφιο θα ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο ευρώ...
Ποιος άραγε πληρώνει το μάρμαρο; Και για ποιον λόγο;
Μήπως ήρθε η ώρα να δημοσιοποιήσετε κύριοι στη Ν.Δ. τους χρηματοδότες σας αλλά και τις “δωρεές σε είδος” που λάβατε για να μάθουμε και τον λόγο που σας χρηματοδοτούν;
Σε οποιοδήποτε σοβαρό αστικό, κεντροδεξιό κόμμα, η διαφάνεια και θα ήταν προϋπόθεση εκκίνησης των εσωτερικών εκλογών.
Σε οποιοδήποτε σοβαρό φιλελεύθερο κόμμα, η ίδια αφετηρία και για τους τέσσερις υποψήφιους θα ήταν αυτονόητη για μια εκλογική διαδικασία.
Σε οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα που σεβόταν τη διαφάνεια και τη δημοκρατία, θα δημοσιεύονταν οι χορηγίες, τα ονόματα των χορηγών και οι δαπάνες των υποψηφίων, σε real time στην κεντρική ιστοσελίδα του κόμματος.
Εδώ όμως είναι Ελλάδα.*
Όταν κάποιος διεκδικεί να κυβερνήσει την Ελλάδα, οφείλει να θυμάται πάντα την φράση κλισέ που χρησιμοποιούμε σε αντίστοιχες περιστάσεις: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια»...
Σύμφωνα με ιστορικούς, η φράση αποδίδεται στον Ιούλιο Καίσαρα, όταν χώρισε με τη δεύτερη σύζυγό του, Πομπηία Σύλλα.
Ο χωρισμός, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, ήταν αποτέλεσμα σκευωρίας εναντίον της Πομπηίας, που οργάνωσε ο ίδιος ο Καίσαρας όταν την κατηγόρησε για μοιχεία. Όταν η γυναίκα του αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με τον νεαρό και δήλωσε πως ήταν τίμια, ο Καίσαρας της απάντησε: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». Μάλιστα, όταν ο Καίσαρας ρωτήθηκε από το δικαστήριο γιατί χώρισε αφού δεν βρέθηκαν αποδείξεις κατά της γυναίκας του είπε «Ότι την εμήν ηξίουν μηδ' υπονοηθήναι», δηλαδή, αξιώνω από τη γυναίκα μου να είναι υπεράνω υποψίας.
*Από την κριτική εξαιρείται μερικώς ο Άδωνις Γεωργιάδης που δήλωσε το ύψος των χρημάτων που θα χαλάσει, χωρίς όμως να δώσει αναλυτική ανάλυση δαπανών και προέλευση χρημάτων...
