Προβληματική η καταγραφή προσφύγων στο νησί της Λέσβου, σύμωνα με όσα αναφέρει η ελληνική υπηρεσία της Deutshce Welle και η ευρωβουλευτής των γερμανών Παρσίνων, Σκα Κέλερ που επισκέφθηκε το νησί. Η Κέλερ παραχώρησε τηλεφωνική συνέντευξη στη Γερμανική Ραδιοφωνία (Deutschlandfunk) από την Ελλάδα και μίλησε για το Hotspot που επισκέφθηκε στο νησί της Λέσβου.
«Οι άνθρωποι πεθαίνουν εδώ στη Μεσόγειο. Χθες ήμασταν στη Μυτιλήνη, όπου καταφθάνουν οι περισσότεροι πρόσφυγες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πεθαίνουν επειδή δεν έχουν μια νόμιμη δυνατότητα εισόδου στη χώρα. Και οι άνθρωποι εδώ στη Μυτιλήνη, ο δήμαρχος αλλά και άλλοι μας είπαν χθες ότι το μόνο που εύχονται είναι να μην χρειαστεί άλλο να βγάζουν νεκρά μωρά από τη θάλασσα. Και αν τώρα περιορίσουμε την οικογενειακή επανένωση, τότε αυτό σημαίνει ότι θα μπουν ακόμη περισσότεροι άνθρωποι στις βάρκες και θα θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους».
Mόλις πέντε υπάλληλοι της Frontex στη Μυτιλήνη
Το ζήτημα της οικογενειακής επανένωσης, της δυνατότητας δηλαδή να μπορούν να φέρουν οι πρόσφυγες που έχουν φτάσει στην ΕΕ τις οικογένειές τους, έχει προκαλέσει μεγάλη συζήτηση τις τελευταίες μέρες στη Γερμανία. Η Σκα Κέλερ μίλησε σε πολύ αυστηρό τόνο για τα κόμματα, που θέλουν να περιορίσουν την οικογενειακή επανένωση ενώ παράλληλα μίλησε και για τη δουλειά που γίνεται στο Hotspot της Μυτιλήνης. «Η υπηρεσία προστασίας συνόρων Frontex βρίσκεται στη Μυτιλήνη προκείμενου να στηρίξει την διαδικασία καταγραφής των προσφύγων. Εδώ καταφθάνουν καθημερινά χιλιάδες πρόσφυγες. Οι υπάλληλοι της Frontex όμως είναι μόλις πέντε, οι οποίοι εργάζονται έξι ώρες την ημέρα και έτσι δεν προχωράει η καταγραφή χιλιάδων ανθρώπων. Δεν λειτουργεί αυτό».
Εκτός από τη βοήθεια που προφέρει η Frontex και η οποία σύμφωνα με την Σκα Κέλερ δεν είναι αρκετή, η ευρωβουλευτής επισήμανε ότι ούτε η κατανομή των προσφύγων λειτουργεί όπως είχε προβλεφθεί. «Επιπλέον έχουμε προβλήματα όσον αφορά την κατανομή των 160.000 ανθρώπων που υποτίθεται ότι θα γινόταν μέσω των Hotspot. Εδώ όμως υπάρχει το πρόβλημα ότι τα κράτη-μέλη αποφασίζουν την τελευταία στιγμή ποιους πρόσφυγες θα δεχτούν και ποιους όχι. Αυτό σημαίνει ότι όταν ρωτάμε τους πρόσφυγες εάν θέλουν να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πρόγραμμα ανακατανομής, δεν μπορούμε να τους πούμε σε ποια χώρα θα πάνε, πότε θα γίνει αυτό και αν τελικά θα μπορέσουν να συμμετάσχουν. Υπάρχουν λοιπόν τόσοι παράγοντες που δεν είναι ξεκάθαροι και γι'' αυτό οι πρόσφυγες αισθάνονται ανασφαλείς να περιμένουν άλλους δύο μήνες την ώρα μάλιστα που τους τελειώνουν τα
