H αναφορά του πρωθυπουργού στην Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στη Βουλή στα πλαίσια της συζήτησης για την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ, δεν βρήκε την παραμικρή ανταπόκριση από τα βουλευτικά έδρανα της αντιπολίτευσης. Δεν βρέθηκε ούτε ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης να αποδώσει τιμή στα θύματα της πρωτοφανούς για την ανθρωπότητα θηριωδίας.
Δεν υπάρχει μνήμη;
Δεν βρέθηκε ούτε ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης να αποδώσει τιμή στους περίπου 60.000 συμπατριώτες μας που χάθηκαν στα κολαστήρια των Ναζί. Σιώπησε σύσσωμη η αντιπολίτευση μέσα στη Βουλή, απέναντι στα εγκλήματα των Εθνικοσοσιαλιστών. Υπακούοντας ουσιαστικά στην άρνηση του Ολοκαυτώματος από το χώρο της Ακροδεξιάς και στην εχθρική προς το σημερινό Ισραήλ ατζέντα της Αριστεράς.
Δεν υπάρχει καταδίκη;
Ταυτόχρονα κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν καταδίκασε τη δολοφονική επίθεση της περασμένης Παρασκευής στη συναγωγή της Νέβε Γιαακόβ στην Ιερουσαλήμ κατά της διάρκεια της Παγκόσμιας Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Η επίθεση της περασμένης Παρασκευής έξω από συναγωγή ήταν η φονικότερη στην περιοχή της Ιερουσαλήμ από το 2008. Πραγματοποιήθηκε σε μια γειτονιά που βρίσκεται σε έδαφος που το Ισραήλ προσάρτησε μετά την κατάληψη της Ιερουσαλήμ στον Πόλεμο των Έξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967, δηλαδή πριν από σχεδόν 70 χρόνια. Όταν μέσα σε 132 ώρες και 30 λεπτά, το Ισραήλ είχε εξουδετερώσει τις δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και της Συρίας.
Σε αντίθεση με την αντιπολίτευση, η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή εκδήλωσε την απερίφραστη καταδίκη της για τη φρικτή επίθεση που σημειώθηκε στη συναγωγή της Νέβε Γιαακόβ, τονίζοντας πως τέτοιες τρομοκρατικές πράξεις με στόχο αμάχους σε χώρους λατρείας είναι απαράδεκτες, εκφράζοντας παράλληλα συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων και ευχές για ταχεία ανάρρωση στους τραυματίες.
Στην ακόλουθη γραφική αναπαράσταση από τον λογαριασμό της IDF στο twitter, καταγράφονται όλες οι τρομοκρατικές επιθέσεις κατά αμάχων στο Ισραήλ μέσα στο 2022.
Τις δυνάμεις της Ακροδεξιάς και της Αριστεράς δεν τις συνδέει μόνο το μίσος απέναντι τις ελεύθερες και ανοικτές κοινωνίες, απέναντι στον δυτικό δημοκρατικό κόσμο και η ταύτιση με τα ολοκληρωτικά πρότυπα. Τις συνδέει ακόμα ο αντισημιτισμός και η εβραιοφοβία.
Η Ακροδεξιά και το Εβραϊκό στοιχείο
Οι υπερπατριώτες εθνικιστές μαζί με τους εγχώριους λάτρεις του ναζισμού, ενστερνίζονται όλους τους ρατσιστικούς μύθους και τα συνωμοσιολογικά στερεότυπα, που υποστηρίζουν πως για όλα τα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά δεινά του Ελληνισμού, υπαίτιοι είναι οι Εβραίοι.
Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται και το θρησκόληπτο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, που έχει γαλουχηθεί με την αντιεβραϊκή διδασκαλία και τη ρητορική του μίσους με αποκορύφωμα την ιστορία του Πόντιου Πιλάτου, ο οποίος «νύπτοντας τας χείρας του», παρέδιδε τον Ιησού στον εβραϊκό όχλο.
Η Αριστερά και το Ισραήλ
Η Αριστερά, ξεκινώντας από μια εντελώς διαφορετική αφετηρία, καταλήγει στην ίδια συμπεριφορά. Ταγμένη για χρόνια στο ιδεολογικό πλευρό της Αλ Φατάχ, της PLO, των Φενταγίν, της οργάνωσης του «Μαύρου Σεπτέμβρη», της Επανάστασης των Μουλάδων στο Ιράν, του Αραβικού Μπάαθ, αλλά και των «απελευθερωτικών» δυνάμεων της Χαμάς και της Χεζμπολάχ, ήδη από την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου μέχρι σήμερα με τον Αλέξη Τσίπρα να διαδηλώνει με την παλαιστινιακή μαντίλα στους ώμους, συναντάται με την Ακροδεξιά στην άλλη πλευρά του κύκλου.
Το σήμερα
Οι «αγωνιστές» της Αριστεράς, δεν βλέπουν τη στάση όλων αυτών των οργανώσεων σήμερα, απέναντι στην Ελλάδα; Δεν θυμούνται πως στο θέμα της μετατροπής της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, τόσο η σχετικά μετριοπαθής ηγεσία των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη, όσο και η Χαμάς είχαν δηλώσει ότι «το άνοιγμα της Αγίας Σοφίας για προσευχή είναι μια στιγμή που κάνει κάθε μουσουλμάνο περήφανο» και είχαν συγχαρεί τον Τούρκο πρόεδρο;
Δεν θυμούνται τις θέσεις των Παλαιστινίων στο θέμα της ΑΟΖ, σύμφωνα με τις οποίες η Παλαιστινιακή Αρχή «μπορεί να ακολουθήσει τη θαλάσσια συμφωνία οριοθέτησης της Τουρκίας με τη Λιβύη και να υπογράψει το δικό της σύμφωνο με την Τουρκία», όταν ο σχεδιασμός αυτής της ΑΟΖ προβλέπει πως τα θαλάσσια σύνορα Τουρκίας και Παλαιστίνης, ενώνονται στην καρδιά της διεθνώς αναγνωρισμένης κυπριακής ΑΟΖ;
Το χθες
Και αν δεν θυμούνται τα πρόσφατα δεν έχουν διαβάσει για το παρελθόν; Δεν έχουν διαβάσει για την επίθεση του Αμπού Νιντάλ, με χειροβομβίδες στο παλαιό Ανατολικό Αεροδρόμιου του Ελληνικού το καλοκαίρι του 1973, για τη βομβιστική επίθεση σε ταξιδιωτικό γραφείο στον Πειραιά από την παλαιστινιακή οργάνωση «15 Μάη» το καλοκαίρι του 1981, για την επίθεση με ρουκέτα στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού από την παλαιστινιακή οργάνωση «Μαύρος Σεπτέμβρης» κατά αεροσκάφους της Ιορδανίας την άνοιξη του 1984, για την βομβιστική επίθεση σε καφετέρια της Γλυφάδας από την παλαιστινιακή οργάνωση «Ομάδα Επαναστατικής Λαϊκής Αλληλεγγύης» την άνοιξη του 1988, για τη μαζική αιματηρή επίθεση, ενόπλων της οργάνωσης «Μαύρος Σεπτέμβρης» στο κρουαζιερόπλοιο «City of Poros» και την ταυτόχρονη έκρηξη παγιδευμένου αυτοκινήτου στο Τροκαντερό του Παλαιού Φαλήρου, το καλοκαίρι του 1988;
Το αύριο
Δεν αντιλαμβάνεται η Αριστερά που δηλώνει πως επιθυμεί να στραφεί προς τη σοσιαλδημοκρατία, ότι το Ισραήλ αποτελεί μαζί με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία τον πιο αξιόπιστο σύμμαχο, απέναντι στον Τουρκικό κίνδυνο; Δεν βλέπουν πως η Ελλάδα και το Ισραήλ αποτελούν τα σύνορα του Δυτικού κόσμου, απέναντι στον ολοκληρωτισμό και το χάος; Δεν κατανοούν πως η παντιέρα κατά του Ισραήλ και των πολιτών Εβραϊκού θρησκεύματος, δεν αποτελεί σήμερα τίποτα άλλο παρά ένα ρυπαρό πανί που συμβολίζει ιδεοληψίες και στερεότυπα, που έχουν ήδη ξεπεραστεί;
