Του Γιώργου Σ. Σκορδίλη
Πολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για την επικείμενη συμφωνία 51 σημείων μεταξύ της Κίνας και της Ιταλίας, μεταξύ των οποίων (σημείων) συμπεριλαμβάνεται και η χρήση του λιμένα της Τεργέστης για την εξυπηρέτηση του κινεζικού φορτίου προς την Κεντρική Ευρώπη.
Τα ερωτηματικά που εγείρονται για τον Πειραιά μετά την συμφωνία αυτή ως ένα σημείο είναι εύλογα, ιδιαίτερα σε μια περίοδο κατά την οποία οι σχέσεις της Κίνας με την Ελλάδα διανύουν μια προβληματική περίοδο μετά την απόρριψη του master plan της ΟΛΠ Α.Ε.
Ούτε το ταξίδι Κατρούγκαλου στο Πεκίνο κατάφερε να κατευνάσει τις κινεζικές αντιδράσεις καθώς αρκετά κυβερνητικά στελέχη στο Πεκίνο, αλλά και υψηλόβαθμα στελέχη της Cosco έχουν πλέον πεισθεί πως, όσον αφορά την Ελλάδα και ανεξάρτητα από το πόσο καλές είναι οι σχέσεις στην κορυφή, υπάρχουν και άλλα επίπεδα εντός του κυβερνώντος κόμματος που το Μέγαρο Μαξίμου ή δεν ελέγχει ή δεν επιθυμεί να ελέγξει ενόψει μάλιστα και των αυτοδιοίκητων εκλογών του Μαΐου.
Σε κάθε περίπτωση η κινεζική πλευρά αν και είναι σφόδρα ενοχλημένη από τις καθυστερήσεις προτιμά να περιμένει να δει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα μετά τις εκλογές του Μαΐου, αν και είναι αρκετοί εκείνοι στην Cosco που υποστηρίζουν πως οι καθυστερήσεις θα συνεχιστούν μιας και μετά τον Μάιο έρχονται οι εθνικές εκλογές του Οκτωβρίου ενόψει των οποίων ο Αλέξης Τσίπρας θα αποφύγει επιμελώς να ανοίξει εσωκομματικά μέτωπα.
Ταυτόχρονα η επιλογή να αποκτήσει η Cosco έναν δίαυλο επικοινωνίας με την Νέα Δημοκρατία βρίσκει τα στελέχη της μοιρασμένα. Οι μισοί επιμένουν ότι πρέπει να επιδιωχθεί μια τέτοια επαφή. Οι άλλοι μισοί υποστηρίζουν ότι ο κινεζικός όμιλος δεν έχει καμιά δουλειά να εμπλακεί στην εσωτερική πολιτική σκηνή και οφείλει να συνομιλεί μόνο με την επίσημη κυβέρνηση της χώρας.
Η δύσκολη εξίσωση της Τεργέστης
Όσον αφορά το θέμα της Τεργέστης, όντως η Cosco «βλέπει» μια προοπτική στο λιμάνι, πλην όμως την βλέπει συμπληρωματικά στον Πειραιά, εκτός και αν έρθουν τα πάνω – κάτω επί ελληνικού εδάφους, κάτι που όλοι απεύχονται.
Και αυτό γιατί η Τεργέστη είναι μια πολύ δύσκολη εξίσωση για τον κινεζικό όμιλο. Ενδεχομένως να μπορεί να λειτουργήσει ως αντίπαλο δέος στον Πειραιά, πλην όμως στην πραγματικότητα πολύ δύσκολα μπορεί να τον απειλήσει σε σχέση πάντα με τους σχεδιασμούς του Πεκίνο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το λιμάνι της Τεργέστης τελεί υπό την διαχείριση εταιρίας η οποία ανήκει κατά 50% στον δανικό ναυτιλιακό όμιλο Maersk και κατά 50% στην ιταλοελβετική MSC.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Liberal από την κινεζική πλευρά η Maersk έχει εκδηλώσει το ενδιαφέρον να παραχωρήσει το 50% της εταιρίας που ελέγχει.
Το πρόβλημα είναι πως η Cosco εκτιμά ότι δεν πρόκειται να τα βρει με την MSC με την οποία στην διάρκεια των τελευταίων ετών βρίσκεται σε μια κόντρα σε παγκόσμιο επίπεδο αναφορικά με τις εμπορευματικές ροές και την διαχείριση των λιμανιών.
Ας μην λησμονούμε τι είχε συμβεί στον Πειραιά την επομένη της ανάληψης του ελέγχου του λιμανιού από την Cosco. Η MSC που ως τότε, βάσει σύμβασης, είχε τον Πειραιά ως διαμετακομιστικό κέντρο κατήγγειλε την εν λόγω σύμβαση διεκδικώντας αποζημιώσεις.
Η περίπτωση του Πειραιά είναι ένα από τα πολλά επεισόδια της ανοικτής πλέον διαμάχης μεταξύ της MSC και της Cosco. Μια διαμάχη που όπως προαναφέρθηκε δεν γνωρίζει σύνορα και εξελίσσεται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επιπρόσθετα ο όμιλος MSC ανήκει στην οικογένεια Απόντε, επικεφαλής της οποίας είναι ο ιταλός δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και εφοπλιστής Τζιανλουίτζι Απόντε από το Σορέντο.
Η ιταλική κυβέρνηση από την μια επιθυμεί σφόδρα τις κινεζικές επενδύσεις, ειδικά αυτή την περίοδο και από την άλλη δεν επιθυμεί να έρθει σε ρήξη με τους μεγάλους Ιταλούς επιχειρηματίες που δείχνουν πρόθυμοι να την στηρίξουν στην προσπάθεια της να λύσει τον γόρδιο δεσμό του χρέους της χώρας χωρίς να υποχρεωθεί να υποκύψει ολοκληρωτικά στις απαιτήσεις των Βρυξελλών.
Και η Γαλλία στο «παιχνίδι»…
Από την άλλη πάλι η ιταλική κυβέρνηση έχοντας εμπρός της μια στρατηγική συμμαχία με την Κίνα, δεν καλοβλέπει τις κινήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να ελέγξει τις κινεζικές επενδύσεις εντός του ευρωπαϊκού εδάφους.
Οι Ιταλοί πίσω από αυτή την προσπάθεια να μπει φρένο στην Κίνα «βλέπουν» την Γαλλία και όχι την Γερμανία, όπως πιστεύουν οι περισσότεροι.
Όπως υποστηρίζουν πηγές του Liberal, «λανθασμένα ορισμένοι «βλέπουν» την Γερμανία πίσω από την συζήτηση που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή την περίοδο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή σχετικά με τις επενδύσεις τρίτων κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κυρίως στους κρίσιμους των νέων τεχνολογιών και των μεταφορών.
Για την Γερμανία και ειδικότερα για την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία η Κίνα είναι ίσως ο σημαντικότερος πελάτης της στην διάρκεια των τελευταίων ετών και κανείς στην Γερμανία δεν διανοείται να διαταράξει αυτή την προνομιακή, από κάθε άποψη, σχέση».
Αντίθετα η Γαλλία η οποία διαθέτει ισχυρά ερείσματα στις δια θαλάσσης τακτικές μεταφορές μέσο της CMA -CGM προς την οποία κατά το πρόσφατο παρελθόν οι γαλλικές κυβερνήσεις έχουν διαθέσει δις. ευρώ για την διάσωση της, δεν βλέπουν με καλό μάτι τους Κινέζους στην Ευρώπη.
Την ίδια ώρα η Κίνα μετά την Ελλάδα, όπου αντιμετωπίζει μια κατάσταση την οποία προσπαθεί να ελέγξει, στρέφει όλο και εντονότερα το «βλέμμα» της προς την Ιταλία, αλλά και την Πορτογαλία από την οποία λίαν συντόμως θα μας έρθουν σημαντικά νέα που θα προκαλέσουν και πάλι συζητήσεις για το μέλλον του Πειραιά.
