Το στρατηγικό σχέδιο της Αmazon, έχει προκαλέσει σε παγκόσμιο επίπεδο μια σημαντική διατάραξη του εμπορίου και όλης της όλης της αλυσίδας από τον παραγωγό, μέχρι το τελικό καταναλωτή. Έπληξε το φυσικό εμπόριο, άλλαξε τον τρόπο λειτουργίας της μεταφοράς εμπορευμάτων και των καναλιών διανομής, μετάλλαξε το οικοσύστημα της διαφήμισης και του μάρκετινγκ και μετέβαλε τις συνήθειες των καταναλωτών σε όλα τα πλάτη και μήκη της Γης. Ουδείς περίμενε το 1995, όταν η Amazon ανταγωνιζόταν την Borders Bookstore και την Barnes and Noble, ότι μετά από 27 χρόνια, η Amazon θα ήταν ο παγκόσμιος ηγέτης του ηλεκτρονικού εμπορίου και ο καταλύτης που θα συμπαρέσυρε τα πάντα στο πέρασμα του.
Tο 2010 όταν χρειάστηκε να επεκτείνει τη χρήση ρομπότ στις αποθήκες της και η προσφορά της αγοράς δεν μπορούσε να καλύψει τη ζήτηση της Amazon, η τελευταία απλά εξαγόρασε την Kiva που κατασκεύαζε ρομπότ.
Το 2011 εξαγόρασε μια εταιρεία που κατασκεύαζε τα περίφημα Amazon Lockers, διότι και πάλι ουδείς κατασκευαστής μπορούσε να ανταποκριθεί στη ζήτηση της Amazon, διότι υπήρχαν και άλλοι πελάτες.
Όταν αποφάσισε να εισέλθει στο χώρο των τροφίμων, δεν ξεκίνησε με μια δική της προσπάθεια, αλλά επέλεξε να εξαγοράσει τη Whole Foods.
Τα τελευταία χρόνια, η καταστροφή των χώρων φυσικού εμπορίου, όπως είναι για παράδειγμα τα malls, μαζί με την έλλειψη αποθηκευτικών χωρών, οδήγησαν την Amazon στην αγορά αρκετών άδειων malls και shopping centers και στη μετατροπή τους σε αποθήκες. Και επειδή δεν εύρισκε διαθέσιμα συνεργεία για να στήσει τις νέες αυτές αποθήκες, επέλεξε την ίδια ριζική λύση. Εξαγόρασε δηλαδή, τους leaders των εταιρειών που ειδικεύονται στην κατασκευή αποθηκών και των απαραίτητων υποδομών τους, για να συνεχίσει απρόσκοπτα την επέκταση της και για να μην επηρεάζεται από τις ασταθείς συνθήκες της αγοράς.
Τι δείχνει το παράδειγμα της Amazon, έστω και στον υπερθετικό βαθμό; Δείχνει ότι οι εταιρείες στην προσπάθεια τους να αντιμετωπίσουν έκτακτες και ευμετάβλητες συνθήκες, που τους δυσχεραίνουν στη λειτουργία τους, προβαίνουν σε κινήσεις που κάλλιστα χαρακτηρίζονται σαν “out of the box”.
Για παράδειγμα, οι Αμερικανικοί κολοσσοί Home Depot, Costco, Dollar Tree και Walmart, ενοικιάζουν καράβια αποκλειστικά για αυτές, ώστε να μη διαταράσσεται η μεταφορά των εμπορευμάτων τους από την Κίνα στις ΗΠΑ. Είχε προηγηθεί το καλοκαίρι του 2021, η προσφυγή της αμερικανικής εταιρείας επίπλων MCS Industries, στα ναυτικά δικαστήρια κατά της Cosco και της MSC για αθέτηση των όρων των υπογεγραμμένων ναυλοσυμφώνων.
Ορισμένες επιχειρήσεις, όπως η Loctek που κατασκευάζει εργονομικά γραφεία και καθίσματα με έδρα στη Καλιφόρνια, αποφάσισε να ναυπηγήσει το δικό της πλοίο, μεταφοράς 1.800 ΤΕU. Το κόστος του θα ανέρχεται στα $33 εκατ. και θα παραδοθεί τον Μάρτιο του 2023.
Παράλληλα το ναυπηγείο Huanghai Shipbuilding δέχθηκε παραγγελία από την Briese Schiffahrts, για άλλα 3 παρόμοια πλοία μεταφοράς containers, χωρίς όμως να είναι γνωστό το όνομα της ιδιοκτήτριας εταιρείας.
Άλλες εταιρείες όπως για παράδειγμα η Αμερικανική FedEx Logistics, αποφάσισαν την ενοικίαση μη κεντρικών και περιφερειακών λιμενικών εγκαταστάσεων, έτσι ώστε τα πλοία που μεταφέρουν τα containers με τα εμπορεύματα των πελατών τους, να αποφεύγουν τα λιμάνια στα οποία παρατηρείται συμφόρηση.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια και ο γνωστός σε όλους μας εμπορικός κολοσσός της Lidl, που είναι ο τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο, με απόφαση της μητρικής εταιρείας Schwarz Group, αποφάσισε να προχωρήσει στην ίδρυση ναυτιλιακής εταιρείας για να ξεπεράσει τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην εφοδιαστική αλυσίδα και το υψηλό κόστος μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων. Η Schwarz Group προέκρινε αυτή τη λύση για τη θυγατρική της προκειμένου να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα που έχουν ανακύψει στην εφοδιαστική αλυσίδα, με καθυστερήσεις, με αθετήσεις όρων των συμβολαίων, καθώς και με τους υψηλούς ναύλους. Για τον λόγο αυτό, σκοπεύει να ξεκινήσει τη λειτουργία μιας νέας ναυτιλιακής εταιρείας και να αγοράσει πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων για να διατηρήσει την ομαλή ροή των εμπορευμάτων της, από την παραγωγή στην κατανάλωση.
Όλα τα ανωτέρω παραδείγματα δείχνουν ότι οι μεγάλοι εμπορικοί κολοσσοί αποφασίζουν να σταματήσουν να βασίζονται σε υπηρεσίες τρίτων, και να απεξαρτηθούν από τους δυνητικούς κινδύνους που μπορεί να εμφανιστούν μέσω αυτών των συμφωνιών με τρίτους, από διάφορους εξωγενείς παράγοντες. Η διαδικασία του “outsourcing”, που αποτελούσε για χρόνια την πεμπτουσία της ανάπτυξης τους, δείχνει να υποχωρεί. Το μέλλον θα δείξει αν η κίνηση αυτή, θα προσδώσει μεγαλύτερη αξία στους μετόχους των εταιρειών, μια που οι διοικήσεις των εταιρειών αυτών θα κινούνται πλέον σε θάλασσες, που δε γνωρίζουν.
