Η Ιρλανδία πέτυχε ρυθμό ανάπτυξης 26,3%! Αν αφαιρέσουμε το ποσοστό που οφείλεται στις εταιρείες που επέστρεψαν στην Ιρλανδία και δεν γίνεται να το κάνουν πάλι, τότε μας μένει ένα 7,8%, το οποίο και μπορεί να επαναληφθεί το 2016. Μιλάμε, δηλαδή, για ρυθμούς ανάπτυξης τύπου Κίνας. Οι Ιρλανδοί βγήκαν από τα μνημόνια και τρέχουν με 1000, σε αντίθεση με εμάς που βρισκόμαστε σε χειρότερο σημείο από το 2010 και με πολλούς μεγάλους κινδύνους να βρίσκονται πλέον στον δρόμο μας.
Τι έκαναν οι Ιρλανδοί; Τα αυτονόητα, προκειμένου να εξακολουθήσουν να υπάρχουν ως ένα κανονικό δυτικό κράτος. Τι κάναμε εμείς; Επίσης, τα αυτονόητα! Αλλά με σκοπό να κρατήσουμε σφικτά στην κόρφο μας την ανατολίτικη ταυτότητα μας.
Οι Ιρλανδοί δεν φοβήθηκαν να κλείσουν ακόμη και νοσοκομεία. Εμείς έχουμε νοσοκομεία μέχρι και σε απομακρυσμένες περιοχές με ελάχιστους κατοίκους, τα οποία, όμως, δεν λειτουργούν σωστά και δεν προσφέρουν τις υπηρεσίες που προσδοκά το κοινό. Κοστίζουν όμως ακριβά. Έχουμε κρατήσει το κόστος και έχουμε παραιτηθεί των υπηρεσιών.
Οι Ιρλανδοί έχουν κάνει όλα αυτά που έπρεπε να κάνουν για την χώρα τους για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα τους. Η κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες και δεν θα ήταν λύση να προσπαθήσει κανείς να αντιγράψει τι ακριβώς έκαναν οι Ιρλανδοί. Μπορεί, όμως, να αντιγράψει την λογική τους. Κι αυτό που έκαναν οι Ιρλανδοί και δεν κάναμε εμείς είναι ότι επέμειναν στην στήριξη της επιχειρηματικότητας.
Τι έχουμε κάνει εμείς μέχρι τώρα; Οι μνημονιακές κυβερνήσεις του «ναι» υποσχέθηκαν στον λαό επιστροφή στο 2008 και να μην πειράξουν το κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται στην πραγματικότητα το ίδιο πράγμα! Οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Σαμαρά – Βενιζέλου και Τσίπρα έκαναν το ίδιο ακριβώς πράγμα! Υποσχέθηκαν ότι θα διατηρήσουν το ίδιο χρεοκοπημένο μοντέλο ανάπτυξης, αυτό του μεγάλου και αντιπαραγωγικού κράτους που εξυπηρετεί μόνο τα παιδιά του κομματικού σωλήνα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ήταν σαφώς η καλύτερη όλων, συγκρινόμενη με τις άλλες και με δεδομένη την δύσκολη κατάσταση που παρέλαβε. Αλλά και πάλι δεν μπορούσε να προσφέρει ένα άλλο αναπτυξιακό μοντέλο. Ήταν βαθιά προσηλωμένη στις αρχές του κρατισμού.
Μπορεί να υπάρξει κάτι διαφορετικό; Μπορούμε να πετύχουμε ρυθμούς ανάπτυξης ανάλογους με εκείνους της Ιρλανδίας; Διότι μόνο αυτός είναι ο δρόμος της σωτηρίας. Υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης. Την απάντηση θα την δώσουμε σύντομα, κρίνοντας τις εξελίξεις στην Νέα Δημοκρατία. Αν εκεί περάσει ο μεταρρυθμιστικός λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη ή αν θα τον καταπιούν το κόμμα και οι βαρονίες του. Δεν υπάρχει άλλη δύναμη να καταφέρει να γυρίσει το καράβι προς την σωστή κατεύθυνση. Το θέμα είναι αν αντικειμενικά μπορεί. Αν και η ίδια η κοινωνία το επιθυμεί. Αλλά τι συζητάμε; Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι η ανάπτυξη θα έρθει αν επιστρέψουμε στην δραχμή. Προσέξτε! Κι εδώ για «επιστροφή» μιλάμε, επειδή έχουμε στο μυαλό μας τα ωραία χρόνια της δεκαετίας πριν από την κρίση. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι η Ιρλανδία είναι ακόμη στο ευρώ.
Το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο. Κι αυτό εξαιτίας των τραπεζών. Οι ελληνικές τράπεζες βρίσκονται σήμερα σε πιο δύσκολη κατάσταση απ' ότι βρισκόντουσαν το 2010. Κι αυτό διότι πνίγονται από τα κόκκινα δάνεια. Η ίδια η πολιτική εξουσία δεν άφησε την Οικονομία να εξυγιανθεί. Δεν άγγιξε το θέμα των κόκκινων δανείων και της αναδιάρθρωσης των μεγάλων επιχειρήσεων και τώρα το πρόβλημα αυτό έχει γιγαντωθεί και απειλεί να μας καταπιεί όλους σαν χώρα. Όσο επιμένουμε να κρατιόμαστε στο παρελθόν, τόσο θα βυθιζόμαστε ακόμη περισσότερο στο χάος. Αν αποφασίσουμε να γίνουμε Ιρλανδία, ίσως και να τα καταφέρουμε.
Θανάσης Μαυρίδης
