Του Γιάννη Σιδέρη
Ζούμε στους καιρούς των φανατικών. Δεν είναι πολλοί, εκπροσωπούν τους εαυτούς τους και τους κύκλους τους, δηλαδή την ολιγιστότητά τους. Όμως δίνουν τον τόνο, έχοντας ακροβολιστεί στα κέντρα αποφάσεων, στα media, στα think tank επηρεασμού κοινής γνώμης, τα οποία υδρεύονται με άφθονη - και αθέατη - χρηματοδότηση.
Προσπαθούν και επιτυγχάνουν να ενοχοποιήσουν όχι μόνο τις παραδοσιακές αξίες (που θα μπορούσαν άλλωστε και από μας να θεωρηθούν παρωχημένες) αλλά τη στοιχειώδη κοινή λογική και αποδοχή παραδεδεγμένων αξιών, που αποτελούν συνεκτικό στοιχείο συμβίωσης μιας κοινωνίας.
Ως γνωστόν, ο Δημητράς (ο οποίος υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα υπάρχει Μακεδονική και Τουρκική μειονότητα), έκανε μηνυτήρια αναφορά στην «Κιβωτό του Κόσμου», μια οργάνωση με αξιοθαύμαστο ανθρωπιστικό έργο και με κινητήριο δύναμη τον Πατέρα Αντώνιο. Την κατηγορεί για ρατσισμό, ισλαμοφοβία, δημόσια υποκίνηση μίσους, και άλλα τρομερά και ανήκουστα. Και από κοντά η «Αυγή» του ΣΥΡΙΖΑ να υιοθετεί φράσεις όπως «ξενοφοβικό παραλήρημα» του πατέρα Αντώνιου (ναι η Αυγή του ΣΥΡΙΖΑ που δημιούργησε τη φρίκη της Μόριας).
Και όλα αυτά εξαιτίας της επιφύλαξης της «Κιβωτού» στη δημιουργία προαναχωρησιακού κέντρου κοντά σε εγκατάσταση της, επειδή υπάρχει κίνδυνος για τα παιδιά που φιλοξενεί.
Υποκινεί λέει τον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία η «Κιβωτός» που έχει φιλοξενήσει ως τώρα περισσότερους από 200 ασυνόδευτους ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες. Πόσους άραγε έχει συνδράμει ο φιλέσπλαχνος αντιρατσιστής κ. Δημητράς και η οργάνωσή του; Και αν όχι, γιατί όχι, αφού τόσο νοιάζεται για την ευδαιμονία τους;
Το πρόβλημα όμως δεν είναι ο κ. Δημητράς, που πέραν της… αναθεματισμένης Σώτης Τριανταφύλλου (γνωστή εγκληματίας, δεν χρειάζεται συστάσεις), είχε μηνύσει και την τότε δημοσιογράφο του Βήματος Λώρη Κέζα, επειδή έγραψε το… κατάπτυστο: «Υπάρχει μια απαίτηση της πολιτικής ορθότητας να σεβόμαστε τον μουσουλμανικό κόσμο όπως είναι. Να σεβόμαστε δηλαδή την κοινωνία που γαλουχεί τον άνδρα ώστε να βλέπει ως ατιμασμένες όποιες γυναίκες δεν ακολουθούν τους προκαθορισμένους κανόνες. Όχι, λοιπόν, κανένας σεβασμός για καμία κοινωνία που προάγει και ενθαρρύνει την καταπίεση».
Και ου μόνον την κα Κέζα, αλλά εμήνυσε και τον σατιρικό καλλιτέχνη Γιάννη Ζουγανέλη! Τι είχε δηλώσει ο άθλιος; «Να πω μια αλήθεια, ο Έλληνας μετανάστης δεν έχει καμία σχέση με τους μετανάστες που βλέπουμε εδώ πέρα και φιλοξενούμε εμείς. Να σε φιλοξενήσω αλλά να μου πατήσεις το κεφάλι μέσα στο σπίτι μου; Όχι, δεν το θέλω. Τσακώθηκα με μετανάστη γιατί όταν τους πήγαμε κάποια στιγμή για να φάνε - εγώ ήμουν αυτός που επιλέχθηκε για να μοιράζω σαλάτες - ένας μου την πετάει και μου λέει «χούμους». Ε, του την έφερα στο κεφάλι! Δεν καταλαβαίνω Χριστό»!
Στη μέγγενη της πολιτικής ορθότητας
Το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Δημητράς. Είναι η Αυγή που συντάσσεται με αυτόν, γράφοντας για «ξενοφοβικό παραλήρημα» της «Κιβωτού».
Είναι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κόμμα ασυνάρτητης ιδεολογίας, παραπαίει μεταξύ τσιτάτων του Λένιν και του Στάλιν, αλλά και κατάπωσης όλης της μοδάτης φιλολογίας έρχεται από τα εργαστήρια της αμερικανικής «liberal left». Και η οποία φιλολογία διαπερνά τη νέα αριστερά της Ευρώπης πριν μας έρθει - χαρακτηριστικό παράδειγμα ο γαλλικός Ισλαμοαριστερισμός (Islamogauchisme). Με τόσο αίμα που έχει χυθεί από τις τρομοκρατικές επιθέσεις ισλαμιστών στη Γαλλία, ο «Islamogauchisme» θεωρεί ότι οι καταπιεσμένοι μουσουλμάνοι δικαιούνται να αντιδράσουν. Απλώς κάποιες φορές «το παρακάνουν»! («Je suis Charlie» για την παγκόσμια κοινότητα, αλλά όχι γι'' αυτούς!).
Είμαστε στον αστερισμό της «πολιτικής ορθότητας». Στην αρχή ήταν αναγκαία καθώς συνέβαλε στην αποφυγή εκφράσεων και ενεργειών που απέκλειαν, περιθωριοποιούσαν ή προσέβαλαν ομάδες ανθρώπων που μειονεκτούν και υφίστανται διακρίσεις εις βάρος τους - ειδικά στον τομέα των ανθρωπίνων, φυλετικών και έμφυλων δικαιωμάτων (για τα εθνικά δεν πολυνοιάζεται).
Έλα όμως που κάθε κίνημα ξεπηδάει από αγνούς πρωτοπόρους, αλλά στην συνέχεια ακολουθεί ο εκφυλισμός, ακολουθούν οι επαγγελματίες άτεγκτοι Ροβεσπιέροι και οι φανατικοί ανόητοι, που κρατούν την ρομφαία και απαγορεύουν την ελευθερία της έκφρασης.
Θέλουν να επιβάλουν την ανοχή της πολυπολιτισμικότητας. Αλλά αυτή ποτέ στην ιστορία δεν επεβλήθη από τα πάνω, με αστυνομικά και δικαστικά μέτρα. Ειδικά στην εύψυχη Ελλάδα είχαμε πάντα πολυπολιτισμό (ή έστω πολυθρησκευτισμό), ενώ αυτοί θέλουν να επιβάλουν τον «δι-θρησκευτισμό».
Ζούμε αρμονικά οι Έλληνες κάθε θρησκείας (ορθόδοξοι και καθολικοί Χριστιανοί, ντόπιοι Μουσουλμάνοι, Εβραίοι, Αγνωστικιστές, Αθεοι που ψήνουν κοψίδια τη Μεγάλη Παρασκευή, οι λίγοι αναβιωτές του Δωδεκάθεου, κάποιοι Νεοϊνδουϊστές, Σαϊεντολόγοι, κλπ).
Αλλά αυτοί είναι η μια πλευρά της ανοχής. Η άλλη πλευρά είναι οι νεοεισερχόμενοι μουσουλμάνοι του πούρου ισλαμισμού. Αυτοί π.χ. που όταν αρρωσταίνουν οι γυναίκες, δεν πρέπει να τις αγγίξει άντρας γιατρός και τ'' ανάπαλιν. Θέλουν να επιβάλουν στην ανοιχτή κοινωνία μας το δικό τους δόγμα.
Και αυτό οι πολυπολιτισμικοί το αποδέχονται ως αναγνώριση του διαφορετικού. Μονομερώς όμως, υπέρ των Ισλαμιστών. Άντε κάποιος μητροπολίτης να κήρυσσε ότι γυναικολόγοι γιατροί στην Ελλάδα θα έπρεπε να είναι μόνο γυναίκες (ώστε τις Ελληνίδες Χριστιανές να τις αγγίζουν μόνο γυναίκες γιατροί). Θα είχαν ξεσηκώσει το σύμπαν καταγγέλλοντας τον χριστιανικό μεσαιωνισμό. Για τους ισλαμιστές όμως όλα καλά. Σεβασμός στη διαφορετικότητα.
Το μέλλον δεν αφορά μόνο το πρακτικό πρόβλημα, το πως θα διαχειριστούμε την αθρόα είσοδο ανθρώπων που δεν θα μπορούμε να περιθάλψουμε λόγω αριθμού τους. Αφορά και πως θα ξεμπλέξουμε από τους εμπαθείς ανόητους συνοδοιπόρους του πολιτισμού τους.
