Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Μόνο και μόνο η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να επισκεφτεί το Μάτι, την μέρα που οι δημοσιογράφοι απεργούσαν αποδεικνύει την σπουδή του Μεγάρου Μαξίμου να καλύψει το χαμένο έδαφος έναντι της δημοσκοπικής πρωτιάς, που ουδόλως αμφισβητείται, που κατέχει η ΝΔ. Η βιασύνη αυτή δεν είναι καθόλου άσχετη με το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός έχει πλέον πειστεί ότι “κάθε μέρα που περνάει δεν ξαναγυρνάει”, γιαυτό και επιταχύνει τις κινήσεις και τις πολιτικές πρωτοβουλίες του.
Από τον ορυμαγδό υποσχέσεων, εξαγγελιών και νομοθετικών πρωτοβουλιών σε κοινοβουλευτικό επίπεδο του τελευταίου μήνα είναι ξεκάθαρο ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει ενεργοποιήσει, έστω και σε ανεπίσημο επίπεδο, το σχέδιο προκήρυξης εθνικών εκλογών, γιαυτό και εμφανίζεται αποφασισμένος να μην χάσει ούτε μία μέρα.
Το κυρίαρχο ερώτημα όμως είναι το πότε ο κ.Τσίπρας θα καταλήξει στην ημερομηνία που θα στηθούν οι κάλπες στη χώρα, μια και οι δημόσιες διαβεβαιώσεις του περί εξάντλησης της τετραετίας προσκρούουν πλέον στις καθημερινές επιλογές του και στο όλο σκηνικό, το οποίο εκείνος διαμορφώνει.
Παρότι αυτή τη στιγμή κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποια θα είναι η Κυριακή των εκλογών, μπορεί όμως κάποιος με σχετική βεβαιότητα ότι το κρίσιμο διάστημα, μέσα στο οποίο θα ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις είναι το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου. Πρόκειται για την περίοδο, κατά την οποία στο Μέγαρο Μαξίμου θα έχουν μία πιο σαφή εικόνα για τον αντίκτυπο της επικοινωνιακής “καταιγίδας” και της παροχολογίας , η οποία βρίσκεται αυτές τις μέρες σε εξέλιξη. Μετά τις 15 Ιανουαρίου και αφού θα έχει ολοκληρωθεί η ολιγοήμερη χριστουγεννιάτικη και πρωτοχρονιάτικη ανάπαυλα.
Ο πρωθυπουργός θα αποφασίσει το τι μέλλει γενέσθαι, μέσα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Εφόσον λοιπόν οι δημοσκοπήσεις εταιριών, τις οποίες εκείνος εμπιστεύεται, δείξουν μία σχετική βελτίωση (όπως είναι μάλλον αναμενόμενο) των ποσοστών του κυβερνώντος κόμματος, τότε θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τη λήψη της σχετικής απόφασης.
Οπως όλα δείχνουν μάλιστα η διαδικασία κύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών που θα βρίσκεται εκείνες τις μέρες στο ελληνικό πλέον κοινοβούλιο δε θα επηρεάσει τις όποιες αποφάσεις του κ.Τσίπρα, μια και ο πρωθυπουργός έχει ήδη δεσμευθεί εντός και εκτός Ελλάδας για την επικύρωσή της. Η συμφωνία που υπέγραψαν Τσίπρας Ζάεφ θα υπογραφεί λοιπόν πιθανότατα πριν η χώρα οδηγηθεί στις κάλπες.
Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα σενάρια για το ποια θα είναι τελικά η Κυριακή που θα επιλέξει ο Αλέξης Τσίπρας για την εκλογική διαδικασία. Οι επιλογές μοιάζουν να μην είναι πολλές, παρά μόνο τρεις, με θετικά αλλά και αρνητικά στοιχεία για τον ΣΥΡΙΖΑ, για την κάθε περίπτωση:
- Η πρώτη επιλογή μοιάζει να είναι ο Φεβρουάριος ή οι αρχές Μαρτίου 2019. Σε αυτή την περίπτωση ο κ.Τσίπρας συμπληρώνει τέσσερα χρόνια ως πρωθυπουργός (27 Ιανουαρίου 2015, η πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ), καθίσταται ο μακροβιότερος πρωθυπουργός τα χρόνια της κρίσης και σε μία προεκλογική περίοδο εξπρές (23 μέρες) επιχειρεί να κερδίσει εκλογικά από τον θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, μετά την παροχολογία Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου της κυβέρνησης. Τους πρώτους μήνες της νέας χρονιάς, ο αντίκτυπος δε θα έχει κοπάσει, τόσο από την μη περικοπή των συντάξεων όσο και από την απόδοση του κοινωνικού μερίσματος, με τον κ.Τσίπρα να μπορεί να καυχιέται ότι έδωσε όσα χρήματα μπορούσε στους πολίτες. Παράλληλα σε περίπτωση εκλογικής ήττας στις αρχές του χρόνου, ο Αλεξης Τσίπρας θα έχει όλο το περιθώριο μέχρι και τις προεδρικές εκλογές, τον Φεβρουάριο του 2020 για να πείσει τους πολίτες ότι έχει την νομιμοποίηση για να μην συμφωνήσει στο πρόσωπο του προέδρου της δημοκρατίας και να οδηγήσει , όπως και στο παρελθόν, τη χώρα εκ νέου σε εκλογές.
Το αρνητικό ασφαλώς για τον ΣΥΡΙΖΑ στο σενάριο του Φεβρουαρίου-Μαρτίου θα είναι ότι σε περίπτωση ήττας θα χάσει 6-7 μήνες εξουσίας μέχρι και την τυπική εξάντληση της θητείας του τον Οκτώβριο του 2019.
- Η δεύτερη επιλογή φαίνεται να είναι η ταυτόχρονη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών με εκείνες των ευρωπαϊκών και των αυτοδιοικητικών, τον Μάιο. Σε μία τέτοια περίπτωση, η οποία αυτή την στιγμή δείχνει να είναι η πιο πιθανή, ο κ.Τσίπρας θα ποντάρει από την μία στη λεγόμενη θεωρία του “χάους” με τους πολίτες να μην ξέρουν καλά καλά “ποια κάλπη θα είναι ποια” και από την άλλη θα επενδύσει στον πολιτικό συμβολισμό της μίας ήττας , αυτής στις εθνικές κάλπες, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα στις υπόλοιπες.
Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και αν ηττηθεί και στις τρεις εκλογικές διαδικασίες (εθνικές, ευρωπαϊκές, περιφερειακές), αυτό που θα μείνει θα είναι η ήττα στις εθνικές κάλπες, στοιχείο μάλλον θετικό για τη συνέχεια του κόμματος.
Παράλληλα στο ενδεχόμενο που οι κάλπες στηθούν το Μάιο, ο κ.Τσίπρας θα προλάβει οριακά την όποια θετική επίδραση στην κοινωνία της παροχολογίας, μια και τέτοιες επιλογές έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης.
- Η τρίτη επιλογή είναι εκείνη του Οκτωβρίου, της εξάντλησης δηλαδή της κυβερνητικής θητείας. Αυτός δείχνει να είναι ο στόχος του κ.Τσίπρα, ο οποίος πάντως είναι αρκετά παρακινδυνευμένος σε πολιτικό επίπεδο για τον ΣΥΡΙΖΑ, για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.
Εφόσον οι εκλογές γίνουν τον Οκτώβριο, θα έχουν προηγηθεί οι ευρωεκλογές όπου η ψήφος των πολιτών προς όλα τα πολιτικά κόμματα είναι παραδοσιακά πιο χαλαρή. Σε μία τέτοια περίπτωση θα είναι άκρως ριψοκίνδυνο για το πολιτικό αύριο του ΣΥΡΙΖΑ το να καταγράψει το κυβερνών κόμμα ένα πολύ χαμηλότερο ποσοστό από εκείνο του Σεπτεμβρίου του 2015 και πέντε μήνες μετά να ριχτεί στη μάχη των εθνικών εκλογών (Οκτώβριος), με την κακή εκλογική επίδοση του Μαΐου.
Επιπροσθέτως αν οι εκλογές γίνουν τον Οκτώβριο ασφαλώς και τα περιθώρια πολιτικής νομιμοποίησης για πρόκληση νέων εκλογών από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, τον Φεβρουάριο του 2020 εξαιτίας του προέδρου της δημοκρατίας, θα είναι εξαιρετικά στενά.
