Του Γιάννη Κ. Τρουπή
Μπορεί το βασικό θέμα συζήτησης στην Ελλάδα τα τελευταία 24ωρα να ήταν η ψήφιση του νομοσχεδίου (νόμου πλέον) για την αλλαγή φύλου, η είδηση όμως μας ήρθε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Η έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θέτει νέα δεδομένα στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό και ουσιαστικά βάζει τη χώρα σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, καθιστώντας την χρονιά που αρχίζει σε τρεις μήνες, εκλογική.
Μερικές ώρες λοιπόν μετά την «τραυματική» εικόνα αναφορικά με την συνοχή της που παρουσίασε η κυβέρνηση στην συζήτηση για την αλλαγή φύλου, στο Μέγαρο Μαξίμου ήχησαν τα καμπανάκια από την Ουάσινγκτον.
Η πρόβλεψη του ταμείου πως για το 2018 το πλεόνασμα θα είναι 2,2% του ΑΕΠ βάζει φωτιά στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης και τορπιλίζει το αφήγημα περί καθαρής εξόδου από τα μνημόνιο τον ερχόμενο Αύγουστο.
Ένα ακόμα στοιχείο της συγκεκριμένης έκθεσης που δε θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο είναι πως εφόσον επαληθευτούν οι προβλέψεις του Ταμείου, δε θα υπάρξει τα επόμενα χρόνια υπέρβαση πλεονάσματος του 3,5%, άρα τα περίφημα αντίμετρα θα παραμείνουν στα χαρτιά, αφαιρώντας από το οπλοστάσιο του κ. Τσίπρα ένα όπλο, στο οποίο είχε στηρίξει ένα μεγάλο μέρος της ρητορικής του.
Με βάση την παραπάνω πρόβλεψη, το ΔΝΤ εντοπίζει δημοσιονομικό κενό ύψους 2,4 δισ. ευρώ για το 2018. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κενό αυτό προβλέπεται παρά τα μέτρα που έχουν ήδη συμφωνήσει να πάρει η ελληνική κυβέρνηση ύψους 1,9 δισ. ευρώ. Μεταξύ αυτών είναι η περικοπή του ΕΚΑΣ (234 εκατ. ευρώ, 50 εκατ. ευρώ από το επίδομα θέρμανσης κ.α.)
Το επόμενο ερώτημα έρχεται αβίαστα. Πώς θα καλυφθεί το κενό που εντοπίζει το ΔΝΤ, ΕΦΟΣΟΝ επαληθευτούν οι προβλέψεις του;
Στο σημείο αυτό αρχίζει και… «μυρίζει» εκλογές.
Ακόμα και στην περίπτωση που το ταμείο δε ζητήσει τη λήψη νέων πρόσθετων μέτρων προκειμένου να καλυφθεί το κενό, θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι θα ταχθεί υπέρ της μετάθεσης των ήδη συμφωνηθέντων περικοπών σε συντάξεις και αφορολόγητο από το 2019 στο 2018.
Με άλλα λόγια η ελληνική κυβέρνηση θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να περάσει μέσα από οικονομικές «συμπληγάδες». Σε αυτό το πλαίσιο, το Μέγαρο Μαξίμου θα βρεθεί μπροστά σε δύσκολες αποφάσεις, έχοντας δύο επιλογές. Από την μία να πει «ναι» στη λήψη μέτρων νωρίτερα από ότι είχε συμφωνηθεί, εισπράττοντας το πολιτικό κόστος και ταυτόχρονα επιχειρώντας την εξάντληση της τετραετίας. Εφόσον επιλέξει αυτή την οδό θα κινδυνεύσει με εκλογική συντριβή το 2019. Από την άλλη, το Μέγαρο Μαξίμου μπορεί να διαλέξει την οδό της ρήξης, «καταγγέλλοντας» παράλληλα τους θεσμούς για «ανήθικη» στάση απέναντι στην Ελλάδα, σηκώνοντας τους τόνους. Στην περίπτωση αυτή θα προσπαθήσει να συσπειρώσει το κομματικό του ακροατήριο, μέσα και από τη διανομή κοινωνικού μερίσματος τον ερχόμενο Δεκέμβριο.
Όποιον δρόμο και αν διαλέξει η κυβέρνηση, το συμπέρασμα είναι κοινό. Το αφήγημα περί οικονομικής ανάπτυξης της χώρας αλλά και «καθαρής» εξόδου από τα μνημόνια τον Αύγουστο του 2018, αποδυναμώνονται, με τις πρόωρες κάλπες να κάνουν την εμφάνισή τους.
Στην όλη εξίσωση ας βάλουμε ως σημαντική παράμετρο, τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης μέχρι το τέλος του 2017. Μια εξέλιξη θα έχει άμεση επίπτωση και στη διαχείριση του ελληνικού ζητήματος.
Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δε δείχνουν πάντως καμία διάθεση να επενδύσουν «πολιτικά» σε εκθέσεις και προβλέψεις κανενός εκ των θεσμών.
«Βασική αιτία καχεξίας της ελληνικής οικονομίας είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και γιαυτό θα πρέπει να υπάρξει πολιτική αλλαγή» τονίζει συνομιλητής του κ. Μητσοτάκη, συμπληρώνοντας αναφορικά με την έκθεση του ΔΝΤ.
«Πρόκειται αναμφίβολα για μία σκοτεινή έκθεση, γεμάτη σύννεφα. Παρά το μεγάλο ύψος των μέτρων που έχει πάρει η κυβέρνηση, η ελληνική οικονομία παραμένει στο σκοτάδι, με αποκλειστικά υπεύθυνη την κυβέρνηση».
Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις πάντως μεγάλο ενδιαφέρον αποκτά το τετ α τετ Τσακαλώτου - Lagarde το ερχόμενο Σάββατο στις ΗΠΑ. Μια συνάντηση που μόνο ανέφελη δε θα είναι…
