Υπουργοί, μας λένε δημόσια και χωρίς κανένα ενδοιασμό ότι ψηφίζουν αντισυνταγματικά μέτρα και πουλάνε δημόσια περιουσιακά στοιχεία σε αξία θεαματικά μικρότερη της πραγματικής ! Και αυτό, όχι απλά δεν προκαλεί μια πολιτική θύελλα και την παράλληλη απομάκρυνσή των υπουργών, αλλά θεωρείται και κάτι σαν mainstream κυβερνητική γραμμή.
Ετσι, η κοινωνία εθίζεται σε μια περίεργη λογική η οποία μπορεί να μετατραπεί και σε επικίνδυνη. Αν μια κυβερνητική πλειοψηφία μπορεί εύκολα και ανώδυνα να αγνοεί το Σύνταγμα και να παραδέχεται δημόσια παρανομίες, γιατί άραγε ένας πολίτης να μην προεκτείνει την σκέψη αυτή και σε άλλα επίπεδα; Η πολιτική άλλωστε, έχει και έναν παιδευτικό ρόλο.
Ο Καμμένος, επαναλαμβάνει με σχεδόν κυνικό τρόπο πως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι αντισυνταγματική «δεν καταφέραμε να πετύχουμε αυτό που λέει το άρθρο 101 του Συντάγματος για τη νησιωτικότητα», είπε χθες. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε χαρακτηρίσει την αύξηση «εγκληματική» και «αντισυνταγματική».
Ο Σπρίτζης, εκτός από τον πόνο που νοιώθει κάθε φορά που υπογράφει μια ιδιωτικοποίηση, δηλώνει επίσης δημόσια πως το Ελληνικό πουλήθηκε σε αξία θεαματικά υποδεέστερη της πραγματικής του αξίας. Επικαλούμενος εκτιμήσεις που είχαν κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ, λέει ότι τα 915 εκατ. ευρώ για το Ελληνικό είναι ένα χαμηλό τίμημα, έπρεπε να είναι 3 δισ. ευρώ !
Οι συγκεκριμένοι υπουργοί (και δεν είναι οι μόνοι) ομολογούν δημόσια ότι πήραν αποφάσεις που είναι και αντισυνταγματικές αλλά και ζημιώνουν οικονομικά το δημόσιο συμφέρον. Και αυτό το μήνυμα, το στέλνουν στην κοινωνία.
Οι λόγοι που επικαλούνται για όλα αυτά, είναι πολύ σχετικοί ώστε να δικαιολογηθεί η δημόσια παραδοχή που κινείται στην λογική «παρανόμησα για το δημόσιο καλό». Υποτίθεται πως αφορούν ένα υπέρτερο διακύβευμα που συνδέεται με την επιβίωση της χώρας μέσα από τον δανεισμό της με αντάλλαγμα το μνημόνιο που οι ίδιοι συμφώνησαν. Αυτό περίπου ισχυρίζονται. Ωστόσο, το μείγμα μέτρων που περιέχονται σ αυτό το μνημόνιο (αύξηση ΦΠΑ, πώληση Ελληνικού με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά κ.ο.κ.), αποτελεί καθαρά δικές τους επιλογές. Είχαν τον χρόνο και τις δυνατότητες να τα αντικαταστήσουν με άλλα. Που δεν θα είχαν τα χαρακτηριστικά που οι ίδιοι περιγράφουν (αντισυνταγματικά κ.λ.π.)
Μερικές φορές, ο πολιτικός σουρεαλισμός που χαρακτηρίζει υπουργούς, (και ο οποίος εχει σαν στόχο δικαιολογήσει τις ατέλειωτες πολιτικές τους κιβυστήσεις) μπορεί ν αποκτήσει και επικίνδυνα χαρακτηριστικά. Στο όνομα ενός υπέρτερου αγαθού (το οποίο οι ίδιοι μπορεί κάθε φορά να αξιολογήσουν ως τέτοιο), μπορούν να ψηφίσουν οτιδήποτε. Και ας είναι αντισυνταγματικό ή έχει άλλα χαρακτηριστικά που ζημιώνουν το δημόσιο. Σίγουρα, ανοίγουν επικίνδυνους δρόμους...
Γιάννης Παντελάκης
