Του Τάσου Ευαγγελίου
Σχέσεις στοργής με τα επιχειρηματικά συμφέροντα ανέπτυξε ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ανακαλύπτοντας από νωρίς την κρυφή γοητεία της... διαπλοκής καθώς και ότι η υποστήριξη της αποκαλούμενης ελίτ μπορεί να οδηγήσει σε νέα μονοπάτια κυρίως δε σε μακροημέρευση στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.
Ακόμη και σήμερα που η κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια και βρίσκεται σε αποδρομή η στήριξη που της προσφέρεται από την εγχώρια αυτή ελίτ είναι αμέριστη. Όπως και η προσπάθεια να ανανήψει έστω όσο απαιτείται για να ανακόψει την πορεία του Κυριάκου Μητσοτάκη προς την αυτοδυναμία.
Ο λόγος είναι απλός. Το θέμα για αυτή την, κυρίως κρατικοδίαιτη, ελίτ (διότι υπάρχουν επιχειρηματίες οι οποίοι αποφεύγουν να μετατραπεί η όποια σχέση σε διαπλοκή και άλλοι που δεν εξαρτώνται από το κράτος) είναι κατά πόσο κάποιος, ειδικά όταν διαφαίνεται πως κινείται προς την εξουσία, είναι έτοιμος να υποκύψει στη γοητεία της.
Και στην περίπτωση της σημερινής κυβέρνησης αυτό έχει γίνει από νωρίς. Από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης το 2012, όταν ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε να έρχεται με φόρα για να καταλάβει την εξουσία.
Ήταν η περίοδος που οι κρατικοδίαιτοι... καπιταλιστές ελάμβαναν τα μηνύματα από το εξωτερικό ότι πρέπει να γίνει μια κάθαρση στο επιχειρηματικό σκηνικό της χώρας και ότι ισχυροί κύκλοι επεδίωκαν αλλαγές ζητώντας αναδιοργάνωση και αναμόρφωση του επιχειρείν στην Ελλάδα.
Η εγχώρια ελίτ έλαβε τα μηνύματα και οργανώθηκε απέναντι στο αίτημα για καθαρό παιχνίδι και για την δημιουργία και τη λειτουργία της ελληνικής αγοράς σε συνθήκες ενός καθαρού καπιταλιστικού συστήματος με συγκεκριμένους κανόνες.
Καθαροί κανόνες θα άφηναν τη διαπλοκή απ έξω, οπότε συμμάχησαν και πλησίασαν αυτόν που έμπαινε με φόρα την περίοδο εκείνη στο πολιτικό παιχνίδι. Συμμάχησαν απέναντι στον... εχθρό που ήταν η Ευρώπη και άνοιξαν τις αγκάλες τους στους επόμενους παίκτες του πολιτικού σκηνικού.
Ουδείς δύναται να ξεχάσει ότι τις πόρτες του Αλέξη Τσίπρα στην Αμερική άνοιξαν αμέσως μετά, καθώς και κατάφερε να έρθει σε επαφή με παράγοντες των ΗΠΑ και κυρίως με την οικογένεια Κλίντον, την περίοδο μάλιστα που η σύζυγος του πρώην προέδρου των ΗΠΑ είχε χαρακτηριστεί ως φαβορί για την εκλογή στη θέση που τελικά κατέλαβε ο Ντόναλντ Τραμπ.
Οπως ουδείς μπορεί να ξεχάσει ότι στενοί συνεργάτες του, όπως ο Νίκος Παππάς βρέθηκαν στην Βενεζουέλα συνοδευόμενοι από ισχυρούς Έλληνες επιχειρηματίες προκειμένου να... διερευνήσουν αγορές της λατινικής Αμερικής έχοντας παρέα και δικηγόρους εξειδικευμένους στη δημιουργία offshore.
Η σχέση των επιχειρηματιών, η ύπαρξη των οποίων βασίζεται πάνω σε αυτή τη διαπλοκή, με τον... αριστερό Πρωθυπουργό και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να θεωρείται αφύσικη. Ούτε και η στήριξη που παρέχουν.
Άλλωστε είναι κοινό μυστικό (τους) πως η σημερινή συγκυβέρνηση κάνει πράγματα που δεν θα μπορούσε να κάνει οποιαδήποτε φιλελεύθερη κυβέρνηση ακόμη και στην πιο ακραία της μορφή. Ειδικά σε μακροοικονομικό επίπεδο.
Ταυτόχρονα τρία χρόνια τώρα δεν έχει θίξει κανέναν τομέα που να τους επηρεάζει και να καθιστά έστω δύσκολη τη συνέχιση της λειτουργίας τους. Οι δομές μάλιστα έχουν επανέλθει στην παλαιά καλή τους μορφή, μέσα από την πλήρη κομματικοποίηση του κράτους που έχει επιτευχθεί και η οποία είχε αρχίσει να ανακόπτεται κατά τη διάρκεια των ετών της κρίσης.
Η διαπλοκή παραμένει δυνατή. Οι ανακατατάξεις βρίσκονται στη φάση της υλοποίησης και για το λόγο αυτό δεν επιθυμούν αλλαγές στο πολιτικό σύστημα τουλάχιστον για το επόμενο χρονικό διάστημα.
Την ίδια στιγμή οι δανειστές είδαν στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα έναν ιδανικό συνεργάτη. Μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015 βρήκαν στο πρόσωπό του αυτό που από την αρχή έψαχναν. Εφαρμόζει στο ακέραιο τις εντολές τους. Μέχρι και τη δημόσια περιουσία έβαλε ενέχυρο κάτι που κανείς, καμία προηγούμενη κυβέρνηση, δεν τόλμησε καν να συζητήσει.
Υπέγραψε τα πάντα. Υπερπλεονάσματα μαμούθ, φόρους, μείωση συντάξεων και ότι άλλο σκαρφίστηκαν προκειμένου να εξασφαλίσουν την έστω και σε βάθος χρόνο πληρωμή των χρεών. Αν μη τι άλλο μπορούν να δηλώνουν στα κοινοβούλια τους και στους πολίτες τους δεν θα χάσουν αυτά που έδωσαν.
Μέχρι και το Σκοπιανό έκλεισε με μια συμφωνία που αν μη τι άλλο βρίσκει απέναντι την πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεδομένου ότι παραδίδει στους γείτονες «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα.
Τόσο η εγχώρια ελίτ όσο και οι ξένοι δανειστές δεν έχουν λόγο να μη στηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση πολύ δε περισσότερο όταν από την άλλη πλευρά, απέναντι από τον Αλέξη Τσίπρα, έχουν ένα πρόσωπο που μόνο δεδομένος δεν μπορεί να θεωρείται.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν και είναι ξεκάθαρος στις σχέσεις του. Από το βήμα του ΣΕΒ ξεκαθάρισε πρόσφατα ότι θα πρέπει όλοι να ξεχάσουν το παλαιό μοντέλο επιχειρηματικότητας.
«Αυτό το μοντέλο – πρέπει όλοι να το συνειδητοποιήσουν – δεν έχει θέση στην Ελλάδα της επόμενης μέρας. Και επιτρέψτε μου: δεν θα βρει καμμία θέση με την επόμενη κυβέρνηση της ΝΔ. Από μία επιχειρηματικότητα χωρίς κανόνες πρέπει να περάσουμε σε μία επιχειρηματικότητα με αξίες» είχε τονίσει απευθυνόμενος στους επιχειρηματίες.
Ξεκάθαρος όμως ήταν και στις σχέσεις με του Ευρωπαίους. Ούτε πιέσεις θα δεχθεί ούτε πάτρωνες. Το έδειξε με το Σκοπιανό, όταν αποσαφήνισε τις θέσεις του και εντός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος το ξεκαθάρισε και για την οικονομία. Το έμαθε πλέον και ο Μοσκοβισί.
